Boekbesprekingen

Lees je Bijbel

Alsof iemand in je oor fluistert
Misschien begrijp jij als tiener helemaal niets van de Bijbel als je er ’s avonds in bed uit leest. Begrijpelijk. Ik snapte er toen ik zo oud was als jij ook weinig van. Zeker niet als je de Bijbel zomaar lukraak openslaat en begint met lezen. Dit boek is niet zomaar een stapel papieren blaadjes. Het is geen ‘Snuf de Hond’ of ‘Dolfi en Wolfi’. Die lees je in een avond uit. De Bijbel niet. Het is Gods Woord. Als je bidt, spreek jij tot God; als je leest, spreekt de Heere tot jou. Begrijp je wat je leest? Weet je wat daarbij helpen kan? Een dagboek. In een dagboek staat voor elke dag welk Bijbelgedeelte je die dag kunt lezen. Daarna legt het dagboek uit wat er staat, en wat God ermee bedoelt. Speciaal voor jou. Eigenlijk is een dagboek voor jou onmisbaar om de Bijbel te kunnen begrijpen. Het is dan alsof er een volwassene naast je gaat zitten, die terwijl je het dagboek leest in je oor fluistert wat de Heere met het Bijbelgedeelte bedoelt. Net als Filippus die naast die Moorman, die neger, op de wagen gaat zitten en hem uitlegt wat er staat. Die man begreep er niets van, maar door de uitleg van Filippus begreep hij het wel. De Heere sprak in zijn hart, door het Woord. Hij geloofde en werd gedoopt. Hij was niet langer dood, hij leefde. Dat kan, ook voor jou!

Steven Middelkoop (jeugdwerkadviseur)

Bijbelstudie
‘Uw volk is mijn volk, en uw God mijn God.’ Ruth 1:16b

Orpa was beslist geen vervelende vrouw. Integendeel, een lieve vrouw die goed voor haar man gezorgd had en ook haar schoonmoeder Naomi draagt ze een warm hart toe. Wie zou je zo’n schoondochter niet gunnen! Ze kuste haar schoonmoeder en was intens verdrietig toen ze afscheid moest nemen van Naomi. Ze kon een eind meekomen met Naomi, maar er zijn grenzen. Het was in Moab toch wel zo plezierig. Bovendien, als ze ziet wat er met Naomi de laatste tien jaar is gebeurd, dan weet ze nog niet of ze die God wel wil dienen die Naomi ook dient. Orpa, het viel haar moeilijk, ze weende en ze kuste haar schoonmoeder, maar ze ging terug. Terug naar haar goden. En Naomi wist het, want we horen haar tegen Ruth zeggen: ‘Zie, uw zwagerin is wedergekeerd tot haar volk en tot haar goden; keer gij ook weder, uw zwagerin na.’ Orpa keerde terug, niet alleen naar haar volk, maar vooral ook naar haar goden. Eigenlijk had ze er nooit afscheid van genomen. Moab verlaten kon ze niet. Het leven in Moab was zo beroerd nog niet en haar leventje opgeven, nee, dat ging haar te ver. Bij Ruth lag het anders. Bij haar is sprake van een onberouwelijke keus. We horen haar zeggen: ‘Uw volk is mijn volk, en uw God mijn God.’ Wat een heerlijke belijdenis sprak ze daarmee uit! Moab moet ze uit, want de Heere is God!
Bij Orpa zien we wat een tijdgeloof is. Je doet een tijdlang mee, zolang het aardig te combineren is met het leven in Moab en zolang je geen moeilijkheden tegenkomt. Toen het op een keuze aankwam, toen bleef ze in Moab. Maar in het Koninkrijk der hemelen kun je niet met één been in Moab staan en met het andere been in Israël. In het Koninkrijk der hemelen is een leven met twee paspoorten onmogelijk. Hier geldt: ‘Kiest dan heden wie gij dienen zult!’ Orpa kuste haar schoonmoeder, maar bleef uiteindelijk waar ze was, in Moab. Ze leek wel op de rijke jongeling. Ook hij was verdrietig, maar liep bij Jezus weg …

Bij Ruth lag het anders, zij kwam in Bethlehem, waar eens uit haar nageslacht de Zaligmaker geboren zal worden. Wie had dat ooit kunnen denken! Ruth, een van de stammoeders van de Heere Jezus. ‘Heilig zijn, o God, Uw wegen, niemand spreek’ Uw hoogheid tegen.’ Voor Ruth was er geen andere weg. En voor ons? Op wie lijken wij? Op Ruth, of op Orpa? Kun jij ook instemmen met Ruth: ‘Uw volk is mijn volk en uw God mijn God’?

Jouw vraag
Ik doe de opleiding PABO en geef ook zondagsschool. Ik vind het erg fijn om zondagsschool te geven aan de kinderen, maar vind het soms ook ontzettend moeilijk en vraag het me ook vaak af of ik het wel mag doen. Ik heb immers ook veel vragen over de Bijbel, praat daar ook met mijn ouders over maar het blijft moeilijk. Hoe kan ik nou elke keer tegen de kinderen zeggen dat ‘een nieuw hartje het belangrijkste is’ en dat ze dat ook altijd aan Jezus mogen vragen, terwijl ik zelf hier ook mee rondloop … Hoe kan ik nou het goede voorbeeld zijn? Moet ik niet beter stoppen met zondagsschool? Ik kan immers nooit het goede voorbeeld zijn voor de kinderen!

Inderdaad is jouw probleem een serieus probleem. Als je de kinderen niet vanuit je hart kunt vertellen Wie de Heere is, dan is dat heel erg. Dan ben je zelf nog buiten Christus. Een paar opmerkingen wil ik echter wel maken. Ik ben zelf ook zondagsschoolmeester geweest en weet nog precies waar ik de eerste keer over moest vertellen: de schipbreuk van Paulus. Nog steeds ervaar ik het als de leiding van de Heere in mijn leven dat ze mij kwamen vragen voor dit werk. Ik was met het Woord bezig en daar kan en wil de Heere Zijn zegen over geven. Verlang je naar meer geloofszekerheid? Dan wijst de Heere ook jou de weg van Zijn Woord. Wees daarmee bezig en de eerste zegen kan dan misschien wel voor jezelf zijn. Dan is het goed om niet hoog boven die kinderen te staan, maar zelf eerst kinderlijk aan de voeten van de Heere te komen. Het mag een stukje nood voor je worden: Heere, ik kan het niet en nochtans word ik geroepen! Wegvluchten zal de weg van de minste weerstand lijken, maar het is niet de weg die de Heere wijst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen