Politieke crisis in Nederland

Het kabinet Rutte is het vijfde kabinet in tien jaar tijd dat de eindstreep niet haalt. Het geeft iets aan van de verwarrende politieke situatie waarin we als land verkeren. Moeten we er blij mee zijn dat het kabinet gevallen is? Gelet op de economische situatie niet maar ook vanuit principieel christelijk oogpunt is het jammer dat dit kabinet gevallen is. Als we vooruit kijken, dan kunnen we zorgen hebben over Nederland. De geestelijke crisis is dat een land en volk ten diepste stuurloos is geworden als het zich door de Heere en Zijn Woord niet meer laat leiden.

Naast een economische crisis hebben we nu ook een politieke crisis in Nederland. Na dagen van onderhandelen over noodzakelijke bezuinigingen, kwam het kabinet Rutte 1 ten val. Met zicht op een akkoord, de pennen om te tekenen lagen als het ware al klaar, trok PVV-leider Wilders zich op het allerlaatste terug, omdat het pakket met bezuinigingen niet in het belang van de PVV was. Nu moeten we nooit op een mens vertrouwen, want met mensen val je uiteindelijk om, maar hiermee heeft de heer Wilders wel bewezen een onbetrouwbare gedoogpartner te zijn. Al met al is de val van het kabinet Rutte alweer het vijfde kabinet in tien jaar tijd dat de eindstreep niet haalt. Het geeft iets aan van de verwarrende politieke situatie waarin we als land verkeren.

Intussen kan de vraag wel gesteld worden: Moeten we er blij mee zijn dat het kabinet gevallen is? Gelet op de economische situatie uiteraard niet. Het is in tijden van economische crisis niet goed als er ook politiek een crisis komt, dat had Wilders moeten bedenken. Het landsbelang had moeten staan boven het belang van zijn eigen partij. Wel mogen we er dankbaar voor zijn dat CDA en VVD met enkele oppositiepartijen snel tot een aantal noodzakelijke bezuinigingsmaatregelen konden komen, om ook de schade op de financiële markten te kunnen beperken.

Ook vanuit principieel christelijk oogpunt is het jammer dat dit kabinet gevallen is. Nu is er door voorgaande kabinetten al veel op de schop gegaan, maar mede met het oog op de gedoogsteun van de SGP heeft het kabinet Rutte toch nog een wat weerhoudende werking gehad. Nu moeten we ons niet rijk rekenen daarmee, want menselijk gezien is het slechts een periode van uitstel. Premier Rutte is wat dat betreft ook puur pragmatisch bezig geweest. Op nummer 1 stond bij hem de financieel- economische hervormingen die hij wilde doorvoeren. Het veranderen van bepaalde principiële zaken die voor de SGP van belang waren, heeft hij daarom op dit moment niet doorgevoerd. Het is geen vraag hoe Rutte gehandeld zou hebben in een politiek andere situatie. Daar is de liberaal Rutte nooit onduidelijk over geweest.

Als we vooruit kijken, dan kunnen we zorgen hebben over Nederland. Aan de ene kant zouden verkiezingen kunnen zorgen voor een andere politieke situatie, waarbij de politiek minder gedomineerd wordt door een grillige partij als de PVV. Voor diverse standpunten van deze partij is veel begrip vanuit onze gezindte, maar toch moeten we bedenken dat we op principieel gebied ook bij Wilders met een volop liberaal te maken hebben. Aan de andere kant is het de vraag: Wat brengen de verkiezingen? Ons land en de kiezers zijn de weg kwijt. Beter gezegd: we zijn de Weg met een hoofdletter kwijt. Vanzelfsprekend wordt van ons gevraagd om onze verantwoordelijkheid te nemen ook als er straks verkiezingen zijn. Dan zullen we hun onze stem geven, van wie we weten dat ze ons land en volk willen regeren naar Gods heilzame geboden. Tot de wet en tot de getuigenis, anders zullen wij geen dageraad hebben. Het gaat erom dat dat nog wel gehoord zal worden in de vergaderzalen van de Tweede Kamer. Toch, alles overziende, is het christelijke geluid alleen maar minder geworden in de politiek. Ook voor de komende verkiezingen kan dat met bezorgdheid vervullen. Dat komt ten diepste door een andere crisis die aan de crisis in Nederland ten grondslag ligt, dat is de geestelijke crisis.

De geestelijke crisis is dat een land en volk ten diepste stuurloos is geworden als het zich door de Heere en Zijn Woord niet meer laat leiden. Dan raken we de juiste koers kwijt, dat is het pad van Gods geboden. Want wie God verlaat, heeft smart op smart te vrezen. Daar wordt het leeg. En dan wordt de leegte van een land en volk gevuld met brood en spelen. Daar wordt een mens aan zichzelf en aan zijn eigen gedachten, begeerten en grillen overgegeven. Heel de huidige politieke situatie is ten diepste een gevolg van deze geestelijke crisis.
Dat woord ‘crisis’ wordt vaak gemakkelijk in de mond genomen. De oorspronkelijke betekenis van het woord heeft ons echter veel te zeggen. Crisis betekent vanuit het Grieks: oordeel of scheiding. De duisternis van de geestelijke crisis die over ons volk ligt, is ook een oordeel van God. Dat houdt ook in dat wij daar niet buiten staan. De schuld van land en volk is ook onze schuld. Daarom is nodig bekering en verootmoediging in het oordeel. De Heere geve dat de nood van land en volk, die ook onze nood is, ons zal dringen tot het aanhoudende gebed tot de HEERE, dat Hij de hemelen zal scheuren. Zolang de Heere het oordeel over Sodom nog niet definitief voltrokken had, bleef Abraham nog staande voor het aangezicht des HEEREN (Gen. 18:22b).

Intussen blijft het apostolisch vermaan gelden dat wij smekingen, gebeden, voorbiddingen, dankzeggingen zullen doen, voor koningen en allen die in hoogheid zijn; opdat wij een gerust en stil leven leiden mogen in alle godzaligheid en eerbaarheid (1 Tim. 2:1, 2).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen