Het achtste nachtgezicht

Het gezicht van de vier wagens
(Zacharia 6:1-8)

Een bewogen nacht heeft de jonge profeet Zacharia doorgemaakt. Aangrijpende dingen heeft hij gezien. Door alle tegenstand heen zal Gods werk niet te stuiten zijn. Zijn eeuwige voornemen om Zijn Rijk te bouwen, wordt volvoerd. Door het werk van de Geest komt Gods werk klaar. Dat is de lijn die door al de nachtgezichten heen loopt. Ondanks de schokkende beelden daarin, waren dat toch goede en troostrijke woorden van God, die de profeet mocht horen. In het wegdoen van die vrouw in de efa zagen we dat God afrekent met de zonde. Daarna, in het achtste nachtgezicht, komt de Geest tot rust. Dan zal ook de Geest van God van al Zijn arbeid rusten, zoals ook de Vader en de Zoon hun werk volbracht hebben. De Vader in de morgenstond van de schepping, de Zoon in het middelpunt van de geschiedenis op Golgotha. Zo zal ook de Heilige Geest aan het einde der tijden rusten. Een machtig perspectief komt hierin openbaar. De nacht loopt ten einde en de nieuwe dag breekt aan. God gaat de kroon zetten op Zijn machtige werk, dat voleindigd wordt in de grote finale van Zijn handelen.

Zacharia krijgt dat als laatste te zien, voordat het voor hem dag wordt. Symbolisch is dat, want als dit visioen tot vervulling is gekomen, dan is inderdaad de nacht van de wereldgeschiedenis voorbij. Dan zal de Geest het uitroepen: ‘Het is geschied.’ Daarvoor moet het wel door de nacht heen. Want wat ziet Zacharia? Net als in het eerste visioen ziet hij opnieuw vier veelkleurige paarden. Nu niet om verslag uit te brengen over de toestand onder de volkeren, maar om Gods oordeel onder hen ten uitvoer te brengen. Het zal met de schijnbare, valse rust van de volkeren, waarvan nog sprake was in het eerste visioen, gedaan zijn. De profeet ziet namelijk vier wagens tevoorschijn komen van tussen twee koperen bergen (Zach. 6:1). Het Hebreeuwse woord wijst erop dat het strijdwagens zijn, tegelijk kunnen het zegewagens zijn. Wat hebben die wagens te betekenen? Psalm 68 spreekt over Gods wagens boven het luchtig zwerk. Het zijn de engelen van God. De instrumenten waardoor God Zijn strijd voert en overwint. Zij doen ook de gerichten van God over de aarde gaan naar alle kanten toe: tot verdelging van de vijanden van God en tot zaligheid van Gods Kerk. Zij voeren de opdrachten uit, waar de Heilige Geest Zich in het laatste der dagen van bedient, om het Koninkrijk van God tot volkomenheid te laten komen.

Een wagen neemt iets of iemand mee. Zacharia 6:5 zegt dat deze wagens de vier winden des hemels zijn. Dat betekent dat de engelen de voertuigen van Gods Geest zijn tot aan de einden der aarde om zo die Geest tot rust te brengen. Dat gaat door de oordelen en de strijd heen. De gekleurde paarden voor de wagens maken ons dat duidelijk. De profeet ziet ze ook. Paarden met kleuren, die ons duidelijk maken wat het uitgaan ten strijde van deze wagens met paarden, voor gevolgen zal hebben. De kleur rood wijst op bloed. Zwart op ziekte, honger en dood. Wit duidt op de overwinning die te midden van alles zeker is. De gevlekte, bonte paarden wijzen ons op de velerlei verschijnselen die een oorlog begeleiden en er het gevolg van zijn. We worden hier niet in het onzekere gelaten over hoe de geschiedenis van de wereld zich zal ontwikkelen. Voordat de nieuwe dag aanbreekt, zal de duisternis op de aarde het diepst en het zwartst zijn. Zo zal het gaan. Let op de tekenen en wees waakzaam.

Bevreesd voor deze laatste strijd, die al sinds Pinksteren gaande is, hoeft de Kerk niet te zijn. We moeten het wezenlijke van het visioen niet vergeten. Waar ziet Zacharia de wagens vandaan komen? Ze staan opgesteld in een dal tussen twee hoge koperen bergen. Die bergen symboliseren onwankelbaarheid, kracht en vastheid. De vraag is: Is het de berg van Sion en de Olijfberg, met het Kidrondal ertussen, ofwel het dal van Josafath? Een dal, dat als vanouds gold als de plaats van het oordeel? Waarschijnlijk heeft de profeet deze bergen wel in gedachten gehad. In ieder geval verkondigt het ons dat alles wat geschiedt, de uitvoering is van alles wat in de woonplaats van God is vastgesteld en besloten. De paarden komen bij God vandaan. Zacharia 6:5: ‘uitgaande van daar zij stonden voor de Heere der ganse aarde’. Dat is enorm vertroostend. Alles wat in deze wereld gebeurt, ook het onbegrijpelijke, is geen grillig noodlot, maar alles heeft een plaats in Zijn raad en dient de komst van Zijn Rijk. Ook vandaag moet ons dat voor ogen staan, als we zien dat de antigoddelijke machten sterker worden en de zonde doorvreet. Te midden van dat alles is er de troon van God, als het centrum van alles, en het Lam Dat regeert (Openb. 5).

staan daar die bergen en zo staan daar die wagens voor de Heere der ganse aarde (vers 5). Ze staan al klaar. De paarden staan te trappelen van ongeduld. God houdt ze als het ware nog in toom, maar ze willen erop uit. Met een heilig ongeduld wachten de engelen van God op het sein om te gaan en over de aarde te trekken. Ze zullen de dragers zijn van de Geest van God. Dienaren van de Geest, Die Zijn werk op aarde voleindigt, oordelend en reinigend. Ook dat is dus een werk van de Geest. Niet alleen, dat Hij de verslagen zondaar Christus doet kennen in het hart, maar ook dat Hij is de Geest van het oordeel. Dat is ook de diepe zin van het slotvisioen. God volvoert Zijn raad om héél Zijn werk, ook het werk van de Geest, ten einde te brengen. Het werk van de Geest geschiedt in de laatste dagen, dus na Pinksteren. De Geest en de Bruid roepen ook om de voltooiing van dit werk. Dan zal ook de Heilige Geest, Die was uitgestort, wederkeren tot God. Als dat gebeurd is, dan is God klaar. Door de barensweeën van de eerste wereld, komt de nieuwe wereld in het zicht.
Want de strijdwagens van God, die ook zegewagens zijn, komen in beweging. Zacharia ziet ze wegrijden voor de grote triomftocht. Waar gaan ze heen? Ze gaan alle kanten op. Eerst naar het noorden (vers 6). Vanuit het perspectief van Israël is dat Babel. Babel lag wel ten oosten van Israël, maar om in Babel te komen, moest men toch eerst via de karavaanweg naar het noorden toe. Met het Noorderland wordt dan ook Babel bedoeld. Het oude Sinear, het land van de torenbouw. Symbool van de zonde en de vijandschap tegen God en Zijn volk. Daarheen trekken Zijn engelen ten strijde. Die wagens met de zwarte paarden gaan eerst. Ze brengen het gericht van God over al die vijanden om hen voorgoed ten val te brengen. En ze bereiken hun doel, want de zwarte paarden worden gevolgd door de witte paarden. In het centrum van de duivelse hegemonie wordt de overwinning door God behaald. Gods vijanden gaan ten onder, tot verheerlijking van Zijn Naam en tot verlossing van Zijn volk. Zo is God aan het werk gegaan. Noord en zuid, alomvattend. Ten zuiden van Kanaän, in het niet minder vijandige Egypte. Het land dat het graf dreigde te worden voor Israël in de verdrukking. Zo zal de HEERE alle macht verbreken, waar die zich dan ook openbaart.

Wie zou deze macht weerstaan? In vers 7 worden de paarden met nadruk sterke paarden genoemd. En let er eens op, hoe vaak van de engelen geschreven staat, dat ze uitgaan. Uitgaande en heengaande, ze staan niet stil. Ze zijn onderweg. Heel dit visioen is een en al beweging. De Geest is in opdracht van de Vader rusteloos bezig. Hij stuurt en stuwt alles naar het einde toe. Grote haast heeft Hij om Zijn werk te volbrengen. De God van Israël regeert en Hij zal Zijn almacht tonen. Hij gaat Zijn volk, vertoevend in de diepte tussen de mirten, de overwinning geven over al hun vijanden. Want de Geest komt tot rust. Dat is het definitieve einde. Vers 8: ‘Ziet, deze die uitgegaan zijn naar het Noorderland, hebben Mijn Geest doen rusten in het Noorderland!’ Dat is het allerlaatste woord dat Zacharia te horen krijgt. Niet van de uitleg-engel, maar van God Zelf.

‘En Hij riep mij’, zo staat er. Overluid hoort de profeet de stem van God uit de hemel. Het klinkt als een bazuinstoot, als een machtig amen, als een geweldig slotakkoord. Zo eindigt het visioen. Babel, het sieraad van de wereldse koninkrijken, is toch gevallen! Het is gesteld tot een bespotting. Zacharia heeft dat in zijn dagen nog meegemaakt, dat het aardse Babel door Cyrus is verwoest. Babel is één grote woestenij en dat blijft het. Zo zal ook straks in de hemel het zegelied over de val van Babel worden aangeheven. Dan komt de Geest tot rust. Dan behoeft Hij niet meer te strijden om deze wereld aan God terug te geven. Dan is Zijn werk gedaan. Op de puinhopen van de oude wereld verrijst dan de nieuwe wereld. In Babel is de vrouw met de efa gebracht. Daar is de zonde opeengehoopt. En juist daar komt de Geest tot rust. Overwinnend trekken Gods wagens voort. Ze dragen de Geest mee en Die verplettert al wat Hem tegenstaat.

Maar de Geest laat ook in Zijn zegetocht meelopen hen die Babel leerden ontvluchten. Want Gods Geest komt tot rust in oordeel, maar ook in genade. Een vraag: Hoe zal in uw leven de Geest tot rust komen? In oordeel of in genade? Door de prediking van het Woord is de Geest met u bezig. En Zijn werk zal zeker tot rust komen. Óf in de verdelging van Zijn tegenstanders óf in het bloed van Christus, als u daarachter schuilen mag. Wie zich tegen Zijn genade verzet, die verliest het. Maar wie het van de genade van de Geest verliest, die wordt behouden. Als Christus wederkomt, dan zal dit alles volkomen vervuld zijn. Dan weerklinkt de stem uit de hemel: ‘Het is geschied.’ De almachtige God heeft als Koning geheerst. Laat ons blijde zijn en vreugde bedrijven, want Babel is gevallen en Jeruzalem is gebouwd!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen