Troonswisseling

Een troonswisseling is een hele gebeurtenis die we niet zo vaak meemaken! Koningin Beatrix heeft de woorden: ‘Mijn schilt ende betrouwen, zijt Gij, o God mijn Heere’ als persoonlijke belijdenis voor iedereen zichtbaar willen vastleggen aan het Binnenhof. We zien ernaar uit dat ook haar opvolger in staat en bereid zal zijn tot een zo sprekende, persoonlijke noot. Onder de bede om de onmisbare gunst en zegen van God.

Koningin Beatrix gaat afstand doen van de troon en kroonprins Willem-Alexander hoopt aan te treden als onze nieuwe koning. Een troonswisseling is een hele gebeurtenis, dat maak je (gelukkig!) niet zo vaak mee!

De ouderen zullen zich de vorige keer nog wel herinneren. Dat was in 1980, toen koningin Juliana terug- en haar dochter Beatrix aantrad. Die dag werd in onze hoofdstad ontsierd door allerlei nare ongeregeldheden, buiten de kerk (maar binnen duidelijk hoorbaar) veroorzaakt door wat progressieve onruststokers. Velen hebben zich daar toen aan gestoord. Laten we hopen dat we er D.V. 30 april a.s. voor bewaard blijven. Daar zit immers niemand op te wachten.

Neen, dan hebben we wel wat anders om naar uit te zien. Want die ouderen onder ons herinneren zich ook vast nog hoe de nieuwe koningin iets weergaf van haar levensoriëntatie met onomwonden te verwijzen naar de bekende regels uit het zesde couplet van ons volkslied: ‘Mijn schilt ende betrouwen, zijt Gij, o God mijn Heere’. Deze woorden heeft zij ook als persoonlijke belijdenis voor iedereen zichtbaar willen vastleggen aan het Binnenhof. Toen in de jaren negentig van de vorige eeuw het nieuwe gebouw voor de Tweede Kamer door haar werd geopend, en zij werd uitgenodigd er een persoonlijke boodschap achter te laten, waren dit ook de woorden waarvoor zij koos, woorden die sindsdien voor iedereen te lezen zijn op een oranje lint dat in de grote hal uit het plafond naar beneden hangt. We zien ernaar uit dat ook haar opvolger in staat en bereid zal zijn tot een zo sprekende, persoonlijke noot. Onder de bede om de onmisbare gunst en zegen van God.

Koningin Beatrix heeft ons land als zodanig 33 jaar gediend. Dat laatste woord kies ik bewust. Onkreukbaar, toegewijd en deskundig. In een periode waarin heel veel is gebeurd, in ons land, in de wereld, in haar familie. Dat alles moet haar zwaar hebben belast, moet haar veel hebben gedaan. Daarvan gaf ze blijk, al die keren dat zij haar meeleven toonde. Bijvoorbeeld door in het (door een dierziekte) zwaar getroffen Oene een zondagse kerkdienst bij te wonen, waarin de plaatselijke hervormd-gereformeerde predikant voorging. Van daarbij aanwezigen weet ik dat zij er velen door bemoedigde. Persoonlijk stond ik vlak bij haar toen er zich bij een nationale dodenherdenking op 4 mei in Amsterdam een ernstig incident voltrok, wat veel paniek en uiteindelijk ook verwonden veroorzaakte. Binnen de kortste keren was Hare Majesteit (met die haar omringden) in veiligheid gebracht, om vrijwel direct erna weer terug te komen om de herdenking voort te (doen) zetten. Ik weet nog als de dag van gisteren hoe mij, nauwelijks van de schrik bekomen, diepe en warme gevoelens van emotie, dankbaarheid en aanhankelijkheid doortrokken. Wat een zelfbeheersing, wat een discipline. We mogen koningin Beatrix dankbaar zijn, voor haar belangrijke en samenbindende rol, en haar alle goeds voor de toekomst toebidden. Wat is goeds? De zegen des Heeren maakt rijk, voor tijd en eeuwigheid. Mocht die haar overvloedig ten deel vallen!

Wij wensen onze kroonprins de kracht en wijsheid van God toe bij het aanvaarden en vervullen van zijn voorname verantwoordelijkheden en koninklijke taken. Het is voluit te wensen dat hij in de voetsporen van zijn doorluchte voorvaderen mag treden. Willem de Zwijger, de prinsen Maurits en Frederik Hendrik, stadhouder-koning Willem III (van wie Ebenezer Erskine in een preek over Jesaja 59:19 in de zomer van 1730 vaststelt hem als een instrument te hebben beschouwd tot bevrijding uit de ‘paapse duisternis en tirannie’), de koninginnen Emma, Wilhelmina en Juliana; om er maar niet meer te noemen. Ook geen volmaakte mensen, net als over ons genoeg van te zeggen, zeker, maar ze mochten in onze vaderlandse geschiedenis een belangrijke rol spelen. Wie denkt daarbij niet allereerst aan de strijd om God in vrijheid naar Zijn Woord te kunnen dienen? Een strijd welke niet is weg te snijden uit onze nationale historie. We hebben nu opnieuw een scherp front: de strijd tegen een dominant secularisme en een oprukkende vrijzinnigheid, van waaruit zij die altijd tolerantie hebben gepredikt, tegenwoordig tegenover orthodoxe christenen juist zelf intolerant zijn. In vergelijkbare situaties werd in het verleden door ‘het eenvoudige volk’ veelal de toevlucht tot Oranjevorsten genomen. Moge ook onze nieuwe koning daarvoor oog en oor hebben.

De apostel Paulus vermaant zijn geestelijke zoon Timotheüs voorbede te doen voor hen die ‘in hoogheid zijn gezeten’. Koningen worden daarbij uitdrukkelijk onder de aandacht gebracht. Dat geldt vandaag nóg de christelijke gemeenten én ons persoonlijk. Laten we die roeping niet verzaken! Het zal hard nodig zijn, om in de komende jaren onder koning Willem-Alexander ‘een stil en gerust leven te mogen leiden in alle godzaligheid en eerbaarheid’ (1 Tim. 2).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen