De Brief van de apostel Paulus aan Titus

De juiste man op de juiste plaats

Vers 5. De juiste man op de juiste plaats, dat heeft Paulus gedacht toen hij Titus achterliet op Kreta. Niet de gedachten van een directeur van een bedrijf, maar die van een apostel die wist wie Titus was door Gods genade. Met zijn talenten die hij had en vooral gesteund door de genade, barmhartigheid en vrede van God de Vader en de Heere Jezus Christus, onze Zaligmaker (vs.4), kon Paulus zijn geestelijke zoon achterlaten op Kreta. Om daar in de gemeenten verder te regelen wat nog ontbrak. De Heere wil dat het ordelijk toegaat. Net als een kudde schapen die een herder nodig heeft, zo heeft ook de gemeente ambtsdragers nodig om de christenen te leren en te leiden in de grazige weide van het Woord. Titus moet gaan uitvoeren wat Paulus hem eerder had bevolen, namelijk van stad tot stad ouderlingen, oftewel bisschoppen, opzieners aan te stellen. Een gemeente kan niet voortbestaan zonder de ambten. Eerst zal Titus de gemeenten moeten overtuigen dat de ouderlingen noodzakelijk zijn. Wellicht dat het gemeenteleven zo chaotisch was gezien de aard van de Kretenzen, dat de gemeenteleden zelf inzagen dat dit beter zou zijn. Bij dat aanstellen moet Titus zorgvuldig te werk gaan. Niet ieder is geschikt om ambtsdrager te zijn. Waar moet Titus op letten?

De voorwaarden waaraan voldaan moet worden

Vers 6. Iemand moet onberispelijk (onbeschuldiglijk, onbestraffelijk) zijn. Paulus legt de nadruk erop dat een opziener wel iemand moet zijn die in zijn persoonlijk alsook in zijn gezinsleven, een man van een onbesproken leven moet zijn. Hij moet een goede getuigenis hebben van de broeders. Iemand kan geleerd zijn en goed van de tongriem gesneden zijn, maar als de Godsvreze ontbreekt, ontbreekt alles en zijn zulke ambtsdragers een ramp voor de gemeente. Onberispelijk wil niet zeggen dat iemand zonder zonden is, maar wel dat hij de dagelijkse bekering in praktijk brengt. Verder moet hij ener vrouwe man zijn. In die tijd was het, net als vandaag, de gewoonste zaak van de wereld om meerdere seksuele contacten erop na te houden. De christelijke gemeente kan zulke zonden niet dulden. Hoe kan iemand trouw zijn in de liefde voor Christus, terwijl hij ontrouw is tegenover zijn eigen vrouw? We weten dat Paulus zelf niet gehuwd was. Hij stelt de ongehuwde staat niet als voorwaarde voor ambtsdragers. Integendeel, Paulus gaat ervan uit dat wie opziener is een voorbeeld is voor de gemeente in huwelijk en gezin. Een kerkje in het klein. Gelovige kinderen hebbende. Of zoals Paulus schrijft aan Timothéus: een ouderling moet zijn gezin wel kunnen regeren en zijn kinderen in onderdanigheid houden, met alle stemmigheid (1 Tim. 3:4). Als er thuis allerlei problemen zijn in het gezin, moeten wij dan de vader als ambtsdrager willen benoemen terwijl hij al genoeg zorgen heeft thuis? Zeker niet iemand die door eigen on-Bijbels gedrag die problemen heeft veroorzaakt. Anders ligt het wanneer een godvrezende ouderling die, ondanks de opvoeding in de Godsvreze, ziet dat zijn kinderen afdwalen net als de verloren zoon. Laat zo’n broeder zijn ambt niet neerleggen en laat hem biddend uitzien net als de vader in de gelijkenis. En laten zulke kinderen bedenken dat zij een heilloze weg bewandelen.

Vers 7. Hier wordt herhaald wat Paulus al eerder schreef in vers 6. De opziener wordt hier genoemd een huisverzorger Gods. Gods econoom. Luther zegt: Christus is de Huisvader, de bisschop Zijn dienaar en een huishouder is hij die de heer alle goederen in de hand gegeven heeft. Er moet in zo’n huisverzorger een vaderlijk en moederlijk hart zijn. Een hele verantwoording heeft de ouderling: hij heeft het beheer van de heilsgoederen van Christus in handen. Wie dat weet en doet, zal niet eigenzinnig zijn, een man die zijn eigen zin doordrijft en zichzelf behaagt. Niet genegen tot toornigheid, die bij het minste zich als een driftkop gedraagt met de vuist op tafel. Niet genegen tot de wijn, geen smijter, geen vuilgewinzoeker. Veel wijn, vechterijen en winstbejag zijn zaken die vaak samengaan. Wie ouderling is, doet dat ambtelijk werk niet met het oog op eigenbelang. Eigen gelijk, vooral aandacht voor de rijken in de gemeente, bij wie er wat valt te halen tot in de wijnkelder toe.

Vers 8. Hier worden de goede eigenschappen van de ouderling genoemd: Maar die gaarne herbergt, enz. Dat is dus iemand die aandacht heeft voor de ontheemden die er altijd zijn geweest. Denk aan de vele vluchtelingen vandaag. Ook iemand die het goede liefheeft en het goede zoekt voor de ander en niet het kwade. Iemand die matig oftewel voorzichtig is in zijn doen en laten en daarom rechtvaardig, heilig en kuis is.

Vers 9. En wat uitermate belangrijk is voor een ouderling noemt Paulus het vasthouden aan het getrouwe woord dat naar de leer is. De leer die naar de godzaligheid is, waardoor je zelf tot het nieuwe leven bent gekomen, zul je de gemeente hebben voor te houden vermanend en vertroostend. Niet eenzijdig zodat mensen zich bedriegen voor de eeuwigheid. Heb acht op uzelven en op de leer; volhard daarin; want dat doende, zult gij uzelven behouden en die u horen ( 1 Tim. 4:16).

Lunteren, ds. A.J. Schalkoort

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen