Word geëmancipeerd!

De ontwikkelingen in visie op enerzijds homoseksualiteit en anderzijds moederschap vertonen elkaars spiegelbeeld. Over homoseksualiteit wordt steeds openlijker gesproken, terwijl het spreken over de rol van moeders wegsterft. Verschillende ministers hebben de reformatorische kring complimenten gegeven voor haar aanpak in het bespreekbaar maken van homoseksualiteit. Onze scholen krijgen schouderklopjes. Argwaan is op zijn plaats. Wanneer een seculier op dit punt orthodoxen prijst, mag er wel een belletje gaan rinkelen. Het is bekend met welke agenda het kabinet werkt. We mogen wel gereformeerd zijn, maar mogen het niet praktiseren.

Het spreken over de roeping van moeders echter ligt in eigen kring inmiddels zo gevoelig, dat ambtsdragers zich in angstig stilzwijgen hullen. Terwijl homoseksualiteit van zijn taboe wordt ontdaan, wordt het moederschap tot taboe gemaakt. Wie het lef heeft de klassieke visie op de roeping van moeders uiteen te zetten, kan in eigen kring op een scherp weerwoord rekenen. De nog prille vrijheid moet zorgvuldig worden beschermd en twijfels de kop ingedrukt. We bomen liever over het vrouwenstandpunt van de SGP. Lekker veilig, want dit raakt toch nauwelijks reformatorische vrouwen in hun levensinvulling.

De belangrijkste omwenteling is dat de verantwoordelijkheid van ouders voor de opvoeding wordt uitgekleed. Het vrijwillig uit huis plaatsen van kinderen om betaalde arbeid van beide ouders mogelijk te maken, is geen probleem meer. Terwijl belangen van ouders en kinderen voorheen gelijk op liepen, lijken de belangen van ouders nu steeds meer te conflicteren met de zorg die het kind verdient. Gelet op de beperkte mondigheid van baby’s en kinderen trekken ouders dikwijls aan het langste eind.

Voor het exporteren van de verantwoordelijkheid van ouders is opvang in eigen kring het toverwoord. Opa en oma worden bijvoorbeeld ingeschakeld, liefst met subsidie. Daarnaast groeit een circuit van reformatorische kinderopvang. Dat is bij ons altijd een sterk merk geweest. We kopen onze verantwoordelijkheid af met de geruststellende gedachte dat het kind zedelijk en geestelijk gezien geen schade oploopt. Het geweten wordt in slaap gewiegd met de wetenschap dat met zoonlief uit de Statenvertaling wordt gelezen nadat hij zijn hapje heeft verorberd. Bovendien vleien we ons dat we werk maken van de opdracht om met onze talenten te woekeren.

Echter, wat zegt het over ouders wanneer hun kinderen evengoed meerdere dagen door derden kunnen worden opgevoed? Geestelijk gezien een veeg teken.

Binnenwereld

Terwijl in seculier Nederland juist meer kritische geluiden te horen zijn over emancipatie en kinderopvang gaat reformatorisch Nederland er steviger mee aan de slag. Van diverse kanten wordt gesteld dat we de ontwikkelingen niet kunnen stoppen en daarom maar beter voorzieningen kunnen treffen. We steken de dijken door, omdat het water achter de dijk al zo hoog staat. Onder de vlag van anticiperen, faciliteren we nog sterker het emanciperen. Een dubieuze aanpak. Van ons wordt niet verwacht dat we ontwikkelingen stoppen, maar dat ieder zijn verantwoordelijkheid neemt. Begin maar gewoon met de eigen kinderen, dan zien we daarna wel verder. Het is niet raadzaam de omvang van de opvoeding te laten afhangen van de vooraf bepaalde levensstandaard, de huizenmarkt of het overeind houden van eigen instellingen. Uw huis vergaat, uw kind niet.

Christenen moeten opkomen voor hen die zich niet emanciperen kunnen. Hier is werk aan de winkel.

Ooit schreef Els van Dijk, directeur van de Evangelische Hogeschool, dat vroeger de binnenwereld, de wereld van gezin, school en kerk, groot was, maar ook overzichtelijk, warm, behaaglijk. De buitenwereld was klein. Dat is nu precies omgedraaid. De buitenwereld van onze kinderen kent, onder meer via hun mobieltje, ongekende afmetingen waarin de verleidingen vele en zeer groot zijn, en hun binnenwereld is klein geworden, en veel minder overzichtelijk, warm en geborgen dan de onze vroeger was.

De buitenwereld is groot en indringend geworden. Daaraan kunnen we niet veel veranderen. Dat die binnenwereld zo klein is geworden, hebben we echter aan onszelf te wijten. We hebben toegelaten dat de buitenwereld onze binnenwereld voor een belangrijk deel heeft opgeslokt. Dat geldt vooral ons gezinsleven en de godsdienstige opvoeding van onze kinderen. We camoufleren onze schuld hierin door veel te spreken over onze grote verlegenheid. Complete lectoraten hebben wij aan die verlegenheid opgehangen. Wij zouden wel anders willen, maar we staan machteloos. Dat is natuurlijk niet waar. We staan schuldig, niet machteloos.

Emanciperen in Bijbelse zin is losraken van de denkschema’s van de heersende cultuur. Niet gebonden zijn aan de massa, maar aan God. Christenen moeten opkomen voor hen die zich niet emanciperen kunnen. Hier is werk aan de winkel. De emancipatiebeweging staart zich blind op vrouwen en homo’s. Er is nog een emancipatiegolf nodig, dit keer voor de kinderen. Kinderen leven in een verweesde samenleving. Ze vallen ten prooi aan doorgeschoten individualisme van hun ouders. Daarnaast groeien veel kinderen op in ontaarde samenlevingsvormen. Deze situatie appelleert de gereformeerde gezindte aan haar taak om aanwezigheid, harmonie en geborgenheid te bieden.
Christenen, word geëmancipeerd!

mr. D.J.H. van Dijk,
Lid van de Eerste Kamer voor de SGP

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen