Identiteit en zonde

Dezer dagen verdiep ik mij in een onlangs verschenen uitgave van drie werken van de bekende puriteinse theoloog John Owen (1616-1683). Professor Baars heeft drie geschriften van Owen, over De verzoekingen, over De inwonende zonde en over Het doden van de zonde, vertaald en bewerkt tot de uitgave Op leven en dood (Uitgeverij de Banier). Het is een indrukwekkend boek. Het gaat over ernstige zaken, over kwesties als de dwingende wetmatigheid van de zonde, de ongrijpbare geslepenheid en de onuitblusbare vijandschap van ons hart, ook als dat door Gods Geest wederomgeboren mag zijn. Owen behandelt al deze zaken vanuit een groot aantal invalshoeken en met een diepte en bevindelijke kennis die misschien wel nauwelijks geëvenaard is. Een van de grote tekorten van het hedendaagse christendom, zo wordt wel beweerd, is het kwijnende zondebesef. Het zou groot zijn als dit boek mocht helpen om deze trend te keren. Toen ik met dit boek bezig was, werd ik ook nieuwsgierig naar het Engelse origineel. Toen ik dat in handen had, zag ik op het achterplat een aanbeveling voor dit boek staan van de hand van Rosaria Champagne Butterfield (1962). Zij is in Nederland bekend geworden door een autobiografisch boek waarin zij haar bekering beschrijft van een lesbische hoogleraar Engels tot een christelijke echtgenote en moeder (Een onwaarschijnlijke bekering).

Nieuwsgierig geworden googelde ik de namen van Butterfield en Owen, en stuitte ik op een column waarin Butterfield de betekenis van het werk van Owen voor haar bekering beschrijft. Butterfield was in haar eertijds een activiste, die haar huis openstelde voor studenten die net als zij de wereld wilden veranderen en voor wie het christendom iets doms en vooral als iets gevaarlijks was. Butterfield schrijft dat zij haar “ware zelf” in haar lesbische identiteit had gevonden. “Ik gaf in alle opzichten de voorkeur aan vrouwen; aan hun gezelschap, hun conversatie en de contouren van hun/ons lichaam.” Haar lesbische zelf was een belangrijk deel van haar “leven en identiteit”. Nadat zij, in haar eigen woorden, “de opgestane Heere” had ontmoet, vervulden haar zonde en haar seksuele geschiedenis haar met schaamte. Maar hoe diep moest haar berouw gaan? Alleen over haar seksuele overtredingen, of ook over haar gevoelens en verlangens, haar identiteit?

In die tijd las Butterfield het boek van Owen over de inwonende zonde. En ze schrijft: “Eerst was ik beledigd toen ik mij realiseerde dat datgene wat ik “wat ik ben” noemde, door John Owen “inwonende zonde” werd genoemd.” Maar ze moest Owen uiteindelijk gelijk geven. Owen beschreef hoe de zonde zichzelf op drie manieren manifesteert in het leven van een gelovige: als vervorming door de erfzonde, als verwarring in dagelijkse zonden en als ontmoediging door de inwonende zonde. Daarmee heeft Owen precies aangegeven waar het ons in de huidige culturele ontwikkeling aan ontbreekt als we ons afvragen wat seksuele zonde is. Wat zonde is, moeten we zonde noemen, we moeten eraan sterven, het nieuwe leven in Christus ontwikkelen en ons bevrijden tot vreugde. Deze opmerkingen van Butterfield lijken mij zeer belangrijk. Wij zijn immers ook steeds meer geneigd om homoseksualiteit te zien als een afwijking die iemand is overkomen en waar hij/zij eigenlijk niet zo heel veel aan kan doen. Volgens Butterfield heeft die “identiteit” echter niet het laatste woord. Het is zonde – niet de zonde bij uitstek, of erger dan andere zonden, maar toch: zonde. En Christus heeft haar bevrijd tot een leven waarin een terugkeer tot die aangeprate identiteit niet meer mogelijk is.

Het is indrukwekkend en behartigenswaardig hoe Butterfield met een beroep op een Engelse oude schrijver uit de zeventiende eeuw in deze tijd een zo helder geluid geeft. In de huidige culturele verwarring over ‘gender’ en de eisen van de zogeheten LHBT-gemeenschap, wijst zij een weg die wij alleen in ongehoorzaamheid aan God en Zijn Woord kunnen negeren.

B.J. Spruyt lid van de Hersteld Hervormde gemeente te Waarder, is in het dagelijks leven leraar in het voortgezet onderwijs en docent kerkgeschiedenis aan het seminarie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen