Deel 4: De huwelijksdag

Vorige keer dachten we na over het studentenhuwelijk. Wat moet men doen als men al enkele jaren verkering heeft en graag wil gaan trouwen, maar de studie van beiden is pas over enkele jaren afgerond? Ook kwam het zoeken naar een woning aan de orde en hoe belangrijk het is om te wonen in een plaats waar je ook naar de kerk kunt. In dit artikel gaan we in op de kerkelijke bevestiging en het kerkgebouw op de huwelijksdag.

De kerkelijke bevestiging

Wat is het mooi als een aanstaand bruidspaar aan de kerkenraad vraagt of hun huwelijk kerkelijk bevestigd mag worden. Niet om de huwelijksdag op te vullen, maar vanwege het besef dat aan ’s Heeren zegen alles gelegen is. Waar kun je je huwelijksleven beter beginnen dan in Gods huis? Het doet me denken aan de bruiloft te Kana uit Johannes 2 waar in het tweede vers staat dat Jezus ook genodigd was. Een bruidspaar dat hun huwelijk kerkelijk wil laten bevestigen, nodigt de Heere ook uit en smeekt Hem om alles wat nodig is in het huwelijksleven. Er wordt door bruidsparen wel eens gezegd dat ze ook in de kerk trouwen. In ons land kan de kerk echter geen huwelijken sluiten. Dat gebeurt door de burgerlijke overheid. Men komt als getrouwd stel naar de kerk en daar zal het huwelijk kerkelijk bevestigd worden. Daarom kan een vader in de kerk zijn dochter niet meer weggeven, waar wel eens om wordt gevraagd. Dat heeft hij tijdens de trouwplechtigheid op het gemeentehuis al gedaan!

Aan de kleding van het bruidspaar wordt van tevoren veel aandacht besteed. Verschillende maanden voor de bruiloft wordt de trouwjurk besteld. Aan de ouders en vriendinnen wordt gevraagd wat ze ervan vinden en wat zou de bruidegom ervan vinden? Laten we bij de keuze van onze bruidskleding in de eerste plaats bedenken wat de Heere ervan zou vinden. Kunnen we zo naderen voor Zijn heilig aangezicht? Zorg voor een nette trouwjurk waarbij ook het bovenlichaam bedekt is. Maar vraag bovenal: ben ik straks ‘een getrouw en godvrezend man’ of ‘een vrome – dat is godvrezende – en getrouwe huisvrouw’?

Het huwelijksformulier gaat ervan uit dat er twee gelovige mensen trouwen. Er wordt immers gesproken over ‘mede-erfgenamen der genade des levens’. Toen ik dat een keer benadrukte tijdens een huwelijksgesprek, vroeg het aanstaande bruidspaar verschrikt: ‘Kunnen wij dan wel trouwen, dominee, want we zijn nog onbekeerd?’ Ik heb toen gezegd: ‘Laat die nood je maar uitdrijven naar de Heere. Opent uwen mond, eist van Hem vrijmoedig op Zijn trouwverbond, al wat u ontbreekt…’

Bij het vragen om een huwelijksdienst hoort ook een trouwe kerkgang. Helaas gebeurt het dat pasgetrouwde stellen na hun huwelijk steeds minder trouw de kerkdiensten bezoeken. Ze nemen het woordje ‘was’ uit de hierboven aangehaalde tekst heel letterlijk: Jezus was ook genood, maar blijkbaar heeft men Hem nu niet meer nodig. Dat kan en mag zo niet blijven, want de Heere komt eenmaal op het ja-woord bij de kerkelijke bevestiging van het huwelijk terug. Wie kiest voor een huwelijksdienst zal er ook voor zorgen dat de avond van de huwelijksdag op een verantwoorde wijze wordt ingevuld. ’s Middags op de knieën voor Gods aangezicht en ’s avonds bij het gehoor van wereldse muziek de voetjes van de vloer kan onmogelijk samengaan.

Welk kerkgebouw?

Vroeger trouwde men voor de burgerlijke overheid op het gemeentehuis of stadhuis. Tegenwoordig kan men zelf de trouwlocatie kiezen en geeft men op allerlei locaties voor de ambtenaar van de burgerlijke stand elkaar het ja-woord. Die verandering merk ik ook op bij de keuze van het kerkgebouw voor de kerkelijke bevestiging. Het komt regelmatig voor dat men aan het eigen kerkgebouw voorbij gaat en de predikant heel wat kilometers moet rijden om ergens in een kerkje de huwelijksdienst te leiden. De keuze voor zo’n locatie kan natuurlijk allerlei redenen hebben. Het bruidspaar woont ver uit elkaar en men kiest met het oog op de familie voor een trouwlocatie er tussen in en huurt een kerkgebouw in de buurt voor de huwelijksdienst. Sommige kerkenraden hebben inmiddels de afspraak dat huwelijksdiensten alleen in het eigen kerkgebouw plaatsvinden.Wat is het prachtig om in het kerkgebouw te trouwen, waar de bruid of bruidegom is opgegroeid of waar men samen is groot geworden en/of waar men samen wil gaan kerken. Dan word je er iedere zondag aan herinnerd: Voor in de kerk hebben we geknield en klonk toen: ‘De Vader der barmhartigheid, Die u door Zijn genade tot deze heilige staat van het huwelijk geroepen heeft, verbinde u met rechte liefde en trouw, en geve u Zijn zegen. Amen.’

Wanneer gekozen wordt voor een ander en verder weg gelegen kerkgebouw is het ook voor de gemeenteleden moeilijker om de huwelijksdienst bij te wonen. Ook als de huwelijksdienst in het eigen kerkgebouw plaatsvindt, is de opkomst vanuit de gemeente helaas gering. Een huwelijksdienst is geen familieaangelegenheid, maar een eredienst die we niet mogen veronachtzamen. Soms wordt de dienst in de avond gehouden, zodat er meer mensen aanwezig kunnen zijn. Misschien moet de kerkelijke bevestiging van een huwelijk weer in de zondagse eredienst plaatsvinden, wat vroeger gebruikelijk was voor de eenvoudigen. In de tijd na de Reformatie werden doordeweekse huwelijksdiensten alleen door gegoede burgers gevraagd.

Oud-Beijerland, Ds. J. Joppe

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen