Overtuigd van de waarheid of overwonnen door Christus

Ooit moest de Heere Jezus door Samaria gaan. En nu moet Filippus daar Gods werk voortzetten. Door de vervolging in Jeruzalem is hij uitgeweken naar Sa-maria. Filippus predikt het evangelie. Hij predikt hun Christus. Dat is de korte samenvatting van de boodschap die hij de Samaritanen moet verkondigen. In het Grieks staat er dat hij dé Christus predikt. Dat wijst op de Messias in Zijn drievoudig ambt. Buiten deze Profeet, Priester en Koning is er geen zaligheid. Zo predikt Filippus die ene Naam door Welken wij moeten zalig worden.

Deze prediking heeft een rijke uitwerking in Samaria. De Hee-re wrocht mede. Er staat dat de scharen zich eendrachtelijk hielden aan hetgeen van Filippus gezegd werd. Het is als het ware Pinksteren in Samaria.

En dan lezen we van Simon. Natuurlijk kennen wij de geschiedenis. Maar probeer het eens onbevangen te lezen. Simon was een tovenaar. Hij verrukte de zinnen van het volk. Hij zei van zichzelf dat hij wat groots was. Iedereen volgde hem. En nu komt Filippus met de prediking van Jezus Christus. Het wonder gebeurt: Samaria neemt het Woord Gods aan. En als hoogtepunt onze tekst: ‘En Simon geloofde ook zelf’.

Simon de tovenaar gelooft. Is dat niet het duidelijkste bewijs van de kracht Gods? Eerst waren de mensen in Samaria in de ban van de persoon van Simon. En nu zijn ze in de ban van Gods Woord. De Heere ondersteunt dit Woord met tekenen, maar wat is het verschil met de toverkunsten van Simon groot. Niet Filippus komt in het middelpunt te staan, maar de God van het Woord. Het zijn tekenen die naar de Heere wijzen. Simon ziet het. Hij ontzet zich over de grote krachten, die er geschieden. Hij moet erkennen dat dit waarheid is. Nogmaals, het lijkt het hoogtepunt op de prediking van Filippus. ‘En Simon geloofde ook zelf.’ Uiterlijk geen enkel verschil tussen de andere Samaritanen die in de Heere geloven. Daarom is het te begrijpen dat Filippus ook deze Simon doopt. Het lijkt zo oprecht. Wat kunnen waarheid en leugen dicht bij elkaar liggen. Het is slechts de Heere Die het waar van het vals kan onderscheiden.

Hoe ligt het bij u, jou en mij? Is het waarheid in het binnenste? Moeten we onszelf voor Gods aangezicht niet onderzoeken? Mensen zijn geen hartenkenners. Filippus vertrouwde Simon helemaal. Wel zullen we aan de vruchten de boom kennen. Waar het waarheid is, zal de godzalige leer met een godzalige levenswandel versierd worden.

Hoe ligt het nu voor deze Simon? Is dit een ordinaire huichelaar? Calvijn schrijft: ‘Ik ben het niet eens met vele Schriftverklaarders, die van mening zijn dat hij terstond slechts geloof gehuicheld heeft’. Dat maakt het nog aangrijpender, want daarmee komt deze geschiedenis nog dichterbij. Het kan dus dat we de waarheid toestemmen en iets gevoelen van de vrees voor God. En vervolgens wordt dit voor geloof gehouden. Dit is geen huichelarij, maar inbeelding. Dit is tijdgeloof. Waar ontbreekt het aan? Kort en goed: aan een hartelijk verdriet over de zonde en ook aan een hartelijke liefde tot God. Onderzoek uzelf of u de zonden haat, of u de Heere liefhebt, of Christus u dierbaar is.

Gelukkig wordt Simon ontdekt aan zijn schijngeloof. Petrus en Johannes komen namens de apostelen op bezoek. Zij zijn verblijd over Gods werk in Samaria. Ook in Samaria ontvangen de mensen de bijzondere gave van de Heilige Geest als Petrus en Johannes hen de handen opleggen. Wat is dat een bemoediging voor Filippus en voor allen die in de Heere geloven. En dan komt de oude Simon tevoorschijn. Hij denkt dat Petrus en Johannes over de Heilige Geest beschikken. Hij vraagt niet voor zichzelf om de Heilige Geest. Hij biedt geld om over de Heilige Geest te kunnen beschikken. En hierdoor merkt Petrus dat Simon niet echt gelooft. Heel scherp zegt Petrus: ‘Uw geld zij met u ten verderve … uw hart is niet recht voor God.’ Maar tegelijk klinkt in de waarschuwing de oproep: ‘Bekeer u dan van deze uw boosheid, en bid God, of misschien u deze overlegging uws harten vergeven wierd’.

Het zijn wel veroordelende woorden, maar het is nog niet het eindoordeel. In de weg van oprechte bekering is er vergeving. Dat gold voor Simon. Dat geldt voor iemand die er achter komt dat hij of zij niet beter is dan deze Simon en met die nood tot de Heere gaat. Deze geschiedenis is een aanmoediging om de Heere te zoeken. Wij weten niet of Simon zich bekeerd heeft. Calvijn veronderstelt van wel. Dat is naar de aard der liefde. Het Woord zwijgt er over. Uiteindelijk is dat voor ons niet het belangrijkste. Het voornaamste voor ú is toch dat u zich bekeert.

Zuilichem, P. Verhaar v.d.m.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen