Tentoonstelling Biblebelt

De zogeheten Biblebelt is regelmatig in onze samenleving in beeld. Soms positief, soms negatief. Het gaat over een band schuin over de kaart van Nederland: van Zeeland schuin over de Alblasserwaard en de Veluwe naar Twente. Daar wonen orthodoxe christenen, daar liggen de concentraties van SGP-stemmers. Gelukkig daar niet alleen, dat geldt ook voor plaatsen buiten die band. Urk en Katwijk zijn voorbeelden. In Utrecht is de tentoonstelling ‘Bij ons op de Biblebelt’ ingericht, nog tot 21 september aanstaande. Aan de Lange Nieuwstraat 38 is in een oud klooster het Museum Catharijneconvent gevestigd met een vaste collectie middeleeuwse meesterwerken, een schatkamer en zeventiende-eeuwse schilderkunst. Daar is deze expositie ingericht. De conservator, Tanja Kootte, hoopt dat de tentoonstelling leidt tot bezinning bij de bezoekers en dat zij zich gaan afvragen: Waar sta ik als het gaat om levenskeuzes, wat is voor mij werkelijk belangrijk? (geciteerd in Protestants Nederland).

De recensies van de tentoonstelling zijn overwegend positief: een eerlijke poging tot een objectief beeld. Er zijn preekfragmenten te beluisteren van de predikanten D. Zoet, C.J. Meeuse en A. Kort. Er zijn lezingen te beluisteren van Franca Treur en Jan Siebelink. In de sociale media raakte de Ermelose Lianne Verhoek (24 jaar) die voor de NOS-camera iets vertelde over haar achtergrond en verwantschap aan wat met de Biblebelt wordt aangeduid, echter onder een spervuur van spot en hoon. Uiteraard is dat het museum niet te verwijten, maar het brengt wel bij de prangende vraag hoe het toch komt dat er enerzijds belangstelling bestaat voor en anderzijds felle agressie ontbrandt tegen de gedachtewereld van de Biblebelt. In het ND van 8 juli jl. werd daar de vinger bij gelegd. Voelt men zich extra in het geweten aangesproken doordat er blijkbaar christenen zijn die vasthouden aan wat nog geen vijftig jaar geleden onder de meeste Nederlanders gemeengoed was? Het raakt toch kant noch wal die christenen voor geestesziek te verklaren, een maatschappelijke kanker te noemen en uit te schelden voor ‘de taliban op klompen’. Franca Treur en Jan Siebelink hebben in hun bestsellers rekenschap gegeven van hun ontwikkelingsgang, maar sloegen hun boeken zo aan omdat velen nog bezig waren hun verleden te verwerken? Een stuk herkenning dus. Gezamenlijke problematiek. Deze veel gelezen auteurs raakten zelf vanuit de gereformeerde gezindte in een ontwikkelingsproces tot… Ja, tot wat?

De Biblebelt ligt in Nederland, maar buiten het paradijs. Het gaat echt niet alleen om uiterlijke vormen, hoe belangrijk op zichzelf ook, maar vooral en hoofdzakelijk om het hopelijk meegedragen geheim en wonder van gebracht te zijn of te kunnen worden tot het geloof in de opgestane Heere en Heiland Jezus Christus. Verootmoediging enerzijds, verwondering over Gods sparende trouw en goedheid anderzijds. Mag daar een gezonde werfkracht van uitgaan. Laat mensen daardoor aangesproken mogen worden. Makkelijker gezegd dan gedaan!

Maar een museumwaardige bezienswaardigheid worden zonder meer, lijkt op termijn denigrerend. Zeker een leerpunt voor andersdenkenden hoe met de Biblebelt-cultuur en het eraan verbonden gedachtegoed om te gaan en dat te integreren in hun leefwereld. Aan ons de taak het bijzondere van onze gezindte niet zozeer te verbijzonderen dat het tot meer dan verbazing leidt en een stuk vervreemding in de hand werkt. We hebben de roeping in contact te staan met onze omgeving. We kregen hét Woord mee voor deze wereld. Spreken we dat daar nog met woord en daad, of trekken we ons angstvallig terug in eigen vesting? Enny de Bruijn accentueert in haar commentaar op de tentoonstelling, die volgens haar met liefde is gemaakt, het beeld van een zelfbewuste houding van betrokkenen: ‘Zelfbewust blikken de nieuwe generaties refo’s in de camera’ (RD 5 juli jl.). Nu maar vurig hopen en bidden dat deze zelfbewustheid niet doorschiet naar zelfvoldaanheid. Dan zouden we voordat we ons dat bewust zijn, de kern van wat de Biblebelt voorgeeft, kwijt zijn.

Ir. B.J. van der Vlies gehuwd, vader van vijf kinderen, heeft elf kleinkinderen en is o.a. oud-docent, oud-parlementariër en ouderling in de Hersteld Hervormde gemeente van Maartensdijk en oud-lid van het breed moderamen van de generale synode, verzorgt de column Uitkijkpost.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen