In het zoeklicht

Verdwazing.
Hoe zullen wij anders noemen, wat d.d. 20 September 1933 ons door het Wolffbureau uit Sleeswijk wordt gemeld? De regeerings-president heeft aldaar het volgende medegedeeld: „Bij het onderzoek en de bestudeering van het godsdienstonderricht hebben mijn deskundigen vastgesteld, dat daarbij nog steeds het ten offer brengen van Isaac door den aartsvader Abraham behandeld wordt.
Ongeacht de wijzigingen, welke binnenkort in den oud-testamentairen status van het leerplan der scholen zullen worden aangebracht, bepaal ik, dat genoemd verhaal van het leerplan moet worden geschrapt, omdat het daaruit sprekende Godsbegrip on-Duitsch is." De regeerings-president, die hier zijne machtige handen slaat aan de H. Schrift, spreekt van „mijn deskundigen". Dat doet vreezen, dat hun ondeskundigheid nog wel andere dingen zal doen decreteeren, nog verdere verdwazing aan het licht zal brengen.
Staat het niet ernstig te vreezen, dat, waar nu reeds Moria's offer wordt geschrapt vanwege het daaruit sprekende „on-Duitsche Godsbegrip" (!!), en aldus het type onder het Oude Verbond moet verdwijnen, straks ook de werkelijkheid, namelijk Golgotha's offer als „onduitsch" zal gequalificeerd worden? Ook wie een open oog wil hebben voor wat het Hitlerbewind aan goeds bracht in Duitschland, zal als Christen een dergelijk optreden tegen het Woord Gods niet krachtig genoeg kunnen wraken. Het is de reinste verdwazing en de jammer zal erover niet uitblijven!

De Kerk in Duitschland,
De berichten aangaande massa-overgangen naar de Roomsche Kerk in Duitschland blijken, nu de officieele cijfers gepubliceerd werden, zeer overdreven te zijn. Voor 1930 werden geregistreerd: 1971 Protestanten, die Roomsch werden, en 16.362 Roomschen, die tót de Protestantsche Kerk kwamen. (In 1929 bedroeg dit aantal 14.981). Opmerkelijk is het, hoevelen die in vorige jaren zich van de Kerk geheel losmaakten, thans onder het Hitler-regime, nu de actie der godloozen geheel is lamgeslagen, weder een verzoek indienen om tot de Kerk toe te mogen treden.

De Kerk in Engeland.
Het Vaticaansche orgaan Osservatore romano meldde onlangs, dat in het vorig jaar niet minder dan 12.000 Engelsche Protestanten Roomsch geworden waren. Dit bericht blijkt nu valsch: dit cijfer was dat van de toeneming der Roomsche Kerk door immigratie, vooral van Ieren. De statistici in Engeland zijn daarenboven van meening, dat het aantal overgangen naar het Protestantisme aanmerkelijk grooter is dan dat naar Rome.

De Kerk in Canada.

In de provincie Quebec vond voor de eerste maal een massaovergang van Roomschen naar de Anglicaansche Kerk plaats: 420 personen zegden Rome vaarwel.

Overal hetzelfde.
„Uit bezuinigingsoverweging," zoo meldt l'Aurore, een blad uit Montreal in Canada van 16 Juni, zijn aan de Fransch Roomsche scholen aldaar ruim 50 onderwijzers ontlsagen om vervangen te worden door kloosterlingen. Crisis of geen crisis — Rome vult zijn kassen. En Amerika of Europa, de methoden blijven dezelfde. In Nederland hebben wij daarenboven den zwendel met de kloosterleeningen, die hun rente-verplichtingen niet nakomen. De Kerk in de Oekraina. In dit land wint het Protestantisme den laatsten tijd voortdurend terrein, ondanks alle pogingen der roomsche autoriteiten om dit tegen te gaan. De roomsche bisschop van Stanislas publiceert, tot afschrik van de boerenbevolking in een herderlijk schrijven, dat de Protestanten den kinderdoop bedienen met.... benzine! Deze fraaie leugen deed vijftien roomsche seminaristen hun Kerk verlaten...

Luther en de Joden.
De vraag hoe Maarten Luther tegenover de Joden stond is niet van belang ontbloot bij de houding van het huidig regime in Duitschland tegenover de „niet-ariërs". Want Luther is nog altijd in Duitschland een autoriteit. Twee perioden zijn in dat opzicht in het leven van den Hervormer te onderscheiden. In de laatste is Luther waarschuwend tegen de Joden opgetreden, die zich in grooten getale bij Eisleben hadden neergezet, ofschoon hij nimmer van vervolging van hen wilde weten.
In de eerste periode, de langste, stond Luthèr tegenover hen zeer welwillend. In 'n klein werkje: „Dat Jezus als Jood geboren is", vaart hij uit tegen den paus en de bisschoppen, die de Joden behandelen als waren het honden en geen menschen. En toen ontdekt werd, dat in 1525 een complot tegen hem was gesmeed waarachter een Poolsch Joodsche geneesheer zat, die gevangen genomen werd, verbood Luther streng hem bij de ondervraging, naar gewoonte dier dagen, te pijnigen. In die eerste periode leefde in Luther de hoop, dat de Joden in massa zich tot het Evangelie van Christus zouden keeren. Later gaf hij verschillende verhandelingen in het licht, gericht tegen wie Jezus Christus verwierpen.

De Heilige Rok van Trier.
Twee millioen tweehonderd duizend menschen, zoo melden ons de roomsche bladen, hebben Trier bezocht om daar den Heiligen Rok te aanb pardon te verééren. Het gaat dus met deze afgoderij crescendo, waartoe het zooveel intensiever vervoer met trein en autobus in onze dagen niet weinig bijdroeg.
Eens in de vijftig jaren wordt dit stuk doek den volke ,.uitgesteld", dat naar de legende de rok wezen zou door onzen Heiland gedragen, en op den Kruisheuvel onder de Romeinsche soldaten verloot. Het is merkwaardig, hoe Rome bij al zijn aanprijzingen van een reis naar Trier (waar men dan allerlei voorwerpen langs den rok kan doen strijken om die als amuletten te gebruiken) volkomen zwijgt van het feit, dat zeker nog in tien andere kerken op de wereld een „heilige rok" bewaard wordt, waarvan verschillende voorzien van een certificaat van echtheid van een der pausen!
Maar dit is der bijgeloovige schare geen bezwaar, om mede te zingen: „H. Rok, wees mijn troost in stervensure!" of te bidden: „H. Rok, bid voor ons (!)". Want afdoend was in deze het antwoord van een vromen Roomsche: O Almacht Gods, die van één rok er tien maken kan, zoodat ze alle echt zijn.

Roomsch tooneel.
In de Documentation catholique van 22 April j.1. vinden wij een Reglement voor roomsche tooneeluitvoeringen, waaruit hier het volgende zij vermeld:
Art. I schrijft voor, dat geene enkele voorstelling in een parochie mag gehouden worden zonder dat de pastoor zijne goedkeuring heeft gehecht aan strekking en tekst daarvan.
Art. II. Alle stukken, monologen en liederen van het programma moeten zonder eenige bedenking zijn t.a.v. religie, zeden, vaderlandsliefde en sociale kwestie.
Art. III beperkt dergelijke opvoeringen tot één a twee per jaar — een grooter getal zou de lust tot optreden te sterk ontwikkelen.
Art. IV: in de Vasten zijn tooneelopvoeringen verboden.
Art. V. Alleen bij hooge uitzondering mogen de groepen jonge spelers buiten hun eigen vereenigingslokaal een uitvoering geven.
Art. VI. Het is den vereenigingen volstrekt verboden openbare uitvoeringen te geven voor een publiek van mannen en vrouwen tezamen (!).
Art. VIL De aanwezigheid op 't tooneel van personen van verschillende sexe is nimmer geoorloofd.
Art. VIII. In jongemannenvereenigingen is verkleeding als vrouw verboden — er zijn genoeg stukken op te voeren zonder vrouwen-rollen. In jongemeisjesvereenigingen mag de pastoor bij uitzondering verlof geven tot verkleeding als man — want voor haar is het repertoire veel beperkter — maar dan onder strikte voorwaarde, dat de costuums volkomen conform de regelen der welvoegelijkheid zijn. Onze lezers trekken zelf hun conclusies hier — ze zijn er op 't punt van wereldbeschouwing en ethiek voor de hand liggende.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen