In het zoeklicht

.De Jodenvervolgingen. De Protestantsche Kerken te Genève hebben gezamenlijk een resolutie gepubliceerd over wat den Joden in Duitschland wedervoer en nog wedervaart. Zij verklaren dezen geest onvereenigbaar met het Evangelie van Jezus Christus. Dat menschen uit hoofde van tot een bepaald ras te behooren, worden vervolgd en gesmaad en geboycotteerd, achten zij ontoelaatbaar, en een terugval tot de dagen waarin noch vrijheid van gedachte, noch vrijheid van geweten bestond. Waar ook in Zwitserland stemmen van antisemitisme opgaan, zelfs onder de leden der Kerken, waarschuwen zij, te bedenken dat God het menschelijk geslacht uit éénen bloede gemaakt heeft, en dat wij in God den Vader allen broeders zijn. Of ook in Nederland een dergelijk getuigenis op zijn plaats ware? Indien ja, dan o.i. vrijwel uitsluitend om te voorkomen. Ook de groepen die zich in Staatkundig opzicht thans oriënteeren naar Italië en Duitschland, spraken zich reeds vrijwel unaniem uit tegen het anti-semitisme.
Het ware veel waard, wanneer het Rabbinaat in Nederland zich zonder reserve verklaren wilde tegen die Joden die heden ten dage in de leiding en haar volg» stoet der revolutionnaire partijen zulke gewichtige vokalen zijn — want dézen zijn het, die in Duitschland grootendeels de verantwoording dragen voor de excessen tegen het Joodsche ras!
De Aya Sofia in gevaar. Het schijnt thans bittere ernst te worden met de onrustbarende geruchten over dit machtig bouwwerk. De groote hoofdmoskee, eens christelijke kerk, te Constantinopel dreigt in te storten! Waterloopen die zich vormden in de onderaardsche kelders, ondermijnen sinds lang het reusachtig gebouw. Er is een staf van internationale architecten gevormd, waarvan de leiding is bij professor Raymond van Parijs, specialist op het gebied van antieke bouwkunst. De conclusie, waartoe deze experts gekomen zijn, is weinig bemoedigend: de moskee is niet meer van steunen te voorzien — een der reuzen-pilaren, die den koepel schragen, is reeds totaal vernield.
De Aya Sophia heeft een bewogen geschiedenis gehad. Zij is een der geweldigste bouwwerken die ooit tot stand kwamen, een juweel van Byzantijnsche architectuur. Anthemius ontwierp haar, in den vorm van een Grieksch kruis met vier gelijke armen. Justinianus, de Keizer, liet haar bouwen tusschen 532 en 537. Haar ontzaglijke koepel, 200 voet boven den grond, 110 voet in diameter, rust op vier bogen. Driehonderd kunstenaars uit Griekenland, Italië en Klein-Azië werkten aan hare versiering. In 't bijzonder de muurfresco's waren van een zeldzame pracht. Toen de Turken Constantinopel veroverden in 1453, werd de Aya Sofia veranderd in een Mohammedaansche moskee, die er alle muurschilderingen grondig in overdekten met een laag kalk. Het marmer, in de Aya Sofia verwerkt, werd aangevoerd van Egypte, Nümidië, Klein-Azië en Griekenland en geeft het interieur een magnifieke kleuren-mengeling.
Tijdenlang is het 'n ideaal der Russische Tsaren geweest nog eenmaal op de Aya Sofia weder het kruis te planten, maar tot verwerkelijking daarvan is het nimmer gekomen. Ook na den wereldoorlog bleef Constantinopel in handen der Turken, al werd Turkije vrijwel geheel van de kaart van Europa weggevaagd. En thans waggelt deze reuzen-schepping van menschenhand op hare verwoeste grondvesten, na veertien eeuwen de glorie van Constantinopel geweest te zijn •— prediking van de vergankelijkheid van alle zienlijke dingen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen