Een merkwaardig tweetal - pagina 5

altijd daarmee bezig was. Hoe het met de bevatting der heilige waarheid gaat, hebben we boven aangewezen en wat van 't leven zij, leert de bevinding." Het is dan ook in de 17e en 18e eeuw, dat we horen spreken van de Nadere Reformatie. V o o r een ieder onzer zal het na het lezen van het bovenstaande wel duidelijk zijn, wat men hiermede bedoelde. M e n wilde een eenheid van leer en leven. M e n had niet genoeg aan een verstarde orthodoxie. E r moest een algehele opleving komen in de kerk der V a d e r e n . N u leek ze op een dorredoodsbeenderen-vallei, maar Gods Geest werd er in gemist. Nadere Reformatie was zo nodig. Z e kan als volgt worden beschreven: „ H e t verlangen van de bevindelijke gelovige naar de sprake over het mystieke leven met Christus, de Bruidegom, naar de klank van de zoete taal over het innige leven in Gods verborgen omgang, de klacht van de geestelijke verlating, zoeken naar een verkondiging, waar dat geklank en de vertroosting bij de inzinking niet ontbreken", (de V r i j e r ) . Neen, de mannen dier Nadere Reformatie hadden niet genoeg aan een historische kennis van een zuivere belijdenis, met daarbij als leuze: „ W a t ontbreekt mij nog ?" W a n t dat was de belijdenis van het overgrote deel der gereformeerde leden, nu men het geloof niet meer behoefde te belijden op brandstapel en schavot. In de 16e eeuw beleed men zijn geloof, maar in de daarop volgende eeuwen geloofden velen hun belijdenis niet meer. M e n had er genoeg aan. W i l t ge enkele namen van de mannen der Nadere Reformatie ? D a n willen we U noemen' Jodocus van Lodenstein (1620-1674), W i l l e m Teelinck, Maximiliaan Teelinck, Amesius, Theodorus a Brakel, Wilhelmus a Brakel, F r . Ridderus, G . Voetsius, B. Smytegelt, Jac. Koelman, H . W i t s i u s en de niet minder belangrijke figuur: Ds. Wilhelmus Schortinghuis. Z i j allen wilden een nadere Reformatie. „ H e t streven naar de volmaking der Kerkhervorming, die slechts de reformatie der leer was geweest, door de opwekking der piëtas of door de reformatie des levens." (Keppe). Z i j , die dit voorstonden, die diep waren aangegrepen door de nood der kerk, verenigden zich in gezelschappen (conventikels) om daar de breuk der dochter Sions te bewenen en tevens te bespreken, welke heilzame middelen tot haar genezing konden worden aangewend. E n zo kunnen we begrijpen, dat ook D s . W i l h e l m u s Schortinghuis er niet mede tevreden was, dat hij herder en leraar was ener gereformeerde kerk, maar ook dit ideaal voorstond: Nadere Reformatie, opdat leer en leven één zijn. E n Jodocus van Lodenstein, die altijd zo'n onderscheid maakte tussen letterkennis en geestelijke kennis en de bezitters van het eerste uitmaakte voor „letterrazebollen", zei van deze mensen: 5

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen