Het kind in de schaduw van het gezin, de school en kerk - pagina 33

zaligmakend geloof is, althans het niet behoeft te zijn, moeten we toch even vaststellen, dat het kind aan dit al onvoorwaardelijk geloof hecht. Het is voor het kind de waarheid, de reële, concrete waarheid. D i t wereldbeeld is niet iets uit een sprookje, waarin alles door toverkracht geschiedt, o neen ! het is een geordend beeld, dat het kind houvast geeft in het leven. W a t bedoelen we daarmede ? W e l , het kind weet op zijn wijze, dat alles beantwoordt aan de werkelijkheid, waaruit dit beeld is opgekomen; het is geen mechanisch beeld, opgebouwd door scherp denkend vernuft; het leeft, omdat de werkelijkheid, waaruit het opkwam, leeft. Het kind weet, dat daarin krachten werken, die het zelf ondervindt: het goede kan opbouwend werken, maar het kwade kan veel stuk maken. Het kind voelt, om maar een voorbeeld te noemen, dat de verhouding tot vader en moeder als het kind lief is en gehoorzaam, in tact blijft, maar ook dat deze wordt aangetast, als het kind stout is en ongehoorzaam. Het kind voelt, dat er dan iets van waarde verloren gaat; het kan er onder lijden, zonder dat het daaraan uiting kan geven. Zeker, de boze lusten in het kind kunnen zo zeer de overhand krijgen, dat het deze eenmaal geschonden verhouding steeds weer schendt, maar dan doet het dit, omdat dit onderdeel van het wereldbeeld, dat het kind heeft gekregen, uit zijn voegen is en het zijn waarde heeft verloren. D i t maakt het kind onrustig, angstig, ongedurig, soms wreed en onverdraaglijk. Z o ' n kind kan hieronder, hoe ondeugend ook, hopeloos ongelukkig worden. A a n de ene kant gaat het door met het verwoesten van wat werd opgebouwd (goede verhouding tot vader en moeder, tot de meester op school), aan de andere kant kan zo'n kind onder het besef, dat alleen de Heere het weer goed kan maken, bidden, avond aan avond, of H i j het zo w i l besturen, dat er verandering komt. D e meest ondeugende kinderen hebben soms een gebedsleven, waarvan we verwonderd kunnen staan. W e vragen dan: hoe is het mogelijk, dat zo'n jongen of meisje nog bidt ? Z o ' n kind doet dat, omdat het aanvoelt, dat het helemaal mis gaat; het kan daarin niet leven; het weet niet, hoe het weer i n orde moet komen; het weet alleen, dat de Heere dit nog kan recht maken. Z o kan het wereldbeeld van het kind (en dat gebeurt nogal eens op een of andere wijze) in elkaar vallen. D a n wordt de rust verstoord; het rustig geordend en belijnde kinderleven wordt zodoende dikwijls i n hopeloze verwarring gebracht, ook door de school. D i t heeft vooral plaats, wanneer het kind van de onderwijzer of de leraar iets krijgt te horen, wat indruist tegen besef, dat het kind in zich omdraagt van de grote Schepper, een diep besef, dat het van thuis heeft meegekregen. Ontzaglijk veel kwaad heeft bijvoorbeeld de afstammingsleer gedaan, de ontkenning van het wonder r

33

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen