Stof voor onderling gesprek - pagina 27

IX. D E D I C H T E R V A N P S A L M 23 Z I N G T : „MIJ Z A L NIETS O N T B R E K E N . " T O C H MOEST HIJ E N M O E T E N GODS K I N D E R E N Z O V E E L L I J D E N I N DIT L E V E N . W A T M O E T E N WE D A N V A N Z O ' N UITSPRAAK D E N K E N A L S I N P S A L M 23? W A A R O M IS E R Z O V E E L L E E D , Z O V E E L E L L E N D E OP DEZE AARDE?

*

We hebben hier één van de voorbeelden, die ons - we hopen eens en voor altijd — leren, dat we niet een halve zin of gedachte moeten aanhalen uit Gods Woord, maar dan in ieder geval moeten trachten een heel hoofdstuk, hier héél psalm 23, te lezen en te herlezen. Dan zal het ons misschien duidelijk worden, dat David hier spreekt over een zeer bijzondere kudde. Het betreft hier namelijk de kudde, wier Herder de Heere is. Vanuit deze psalm is dan ook beslist niet de opmerking te maken: als de Heere zo goed is, waarom is er dan zoveel leed en ellende op deze aarde? Van alle mensen geldt, wanneer ze niet behoren tot de kudde des Heeren, wat we lezen in Ps. 49 : 15: „Men ziet hen als schapen in het graf, de dood zal hen afweiden, en het graf zal hun gedaante slijten, elk uit zijn woning." Van de schapen van de grote Herder, die David door het geloof aanschouwt, zegt deze psalm: „De oprechten zullen over hen heersen in die morgenstond." De kudde des Heeren leeft beslist niet in een paradijs. Dat hebben ze verzondigd en ze dragen er diep leed over om. Neen, deze kudde vertoeft in een wereld, die bewoond is door roofdieren; ze worden menigmaal geleid door duistere dalen, waar de dood hen van alle zijden aangrijnst. Zó te leven, is uiteraard alléén mogelijk, doordat de Herder bij deze kudde is. Ware dat niet het geval, dan kwam er niet één schaap van de kudde des Heeren in de stal van het eeuwig behoud. „Ten ware de Heere, Die bij ons geweest is( zegge nu Israël, des Heeren kudde), ten ware de Heere, Die bij ons geweest is, als de mensen tegen ons opstonden, toen zouden zij ons levend verslonden hebben, als hun toorn tegen ons ontstak; toen zouden ons de wateren overlopen hebben, een stroom zou over onze ziel gegaan zijn; toen zouden de stoute wateren over onze ziel gegaan zijn." Daarom juicht de kudde soms: „De Heere, de grote Herder Zijner kudde, zij geloofd, Die ons in hun tanden niet heeft overgegeven tot een roof" (Ps. 124). In deze wereld te zeggen: „Ik heb geen gebrek, ik heb niets te vrezen, mij zal immers niets onbreken," het zou dwaasheid zijn, indien er niet direct de reden bij vermeld kon worden tot roem van Gods genade: „Want Gij zijt met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten m i j . " 21

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen