Stof voor een onderling gesprek (2) - pagina 35

In het begin van deze eeuw is men het woord „oecumenisch" in een zeer bijzondere betekenis gaan gebruiken, n.1. voor de beweging binnen de grote verscheidenheid van kerken, over de hele wereld verspreid, die oproept tot eenheid. Dit streven naar eenheid is niet nieuw; de tweede helft van de vorige eeuw kende talrijke organisaties, die de individuele christen wilden oproepen tot het besef van saamhorigheid en eenheid met allen, die niet tot zijn kerkformaties behoorden. Vraagt U mij: „Zijn ook volgens U de kerken „op weg" één kerk te worden ?" dan moet ik, eerlijkheidshalve, eerst het misverstand wegnemen, als zou het doel van de oecumenische beweging zijn, de onderscheiden kerkformaties op te ruimen (Hervormde kerken, Geref. kerken, Chr. Geref. kerken, Geref. Gemeenten, enz.) en daarvoor in de plaats één grote kerkformatie te stichten onder één synode, één kerkorde, één naam. De Wereldraad der kerken, die in 1948 te Amsterdam werd gesticht, ziet het anders. De secretaris van deze raad, Dr. Visser 't Hooft, ziet de oecumenische beweging als een beweging, waarin alle kerken optrekken om zich los te maken uit de gebondenheid aan zichzelf en eens ernstig te gaan proberen, tot de éne kerk te gaan behoren, waarvan de Heilige Schrift spreekt. Zo hebben 170 verschillende kerkformaties, aangesloten bij de Wereldraad van kerken, verklaard zich één te gevoelen in de belijdenis: „Wij belijden onze Heere Jezus Christus als God en Heiland". De oecumenische raad der kerken wil niet een „kerk" boven alle kerken zijn of worden; zij wil de verschillende kerken alleen maar met elkander in een levendig contact brengen, ze aanzetten tot bezinning, ze bijeenbrengen om te bedenken en te ervaren, wat deze kerken verenigt. Zo zal het wellicht mogelijk zijn, te komen tot het samen hervinden van elementen der waarheid, waarmede allen het eens zijn en die gegrond zijn op de volle waarheid. Aldus de Wereldraad van Kerken. Men wil hiertoe komen door gezamenlijk gebed, door te luisteren naar elkanders prediking, door gezamenlijk aan te zitten aan het Heilig Avondmaal en door voortdurend met elkander in „gesprek" te blijven. Naar buiten wil men dan onder leiding van de Wereldraad van kerken, die in Genève haar veelomvattend werk doet, optreden door elkander als het nodig is te helpen, hulp te bieden aan allen, die in nood zijn, enzovoorts. Vraagt U nu, of déze eenheidsgedachte steeds meer doorgang zal vinden, dan moeten we op grond van wat er gaande is, zeggen: „Ja, de praktijk zegt, dat de oecumenische beweging, vooral in het buitenland, volop gaande is." Het model van een omvangrijke aaneensluiting van kerken vinden we in Zuid-Azië, waar schier alle Anglicaanse, Methodistische, Presbyteriaanse en Congregationalistische kerken zich hebben verenigd. Niet dat deze zichzelf hebben opgeheven; men heeft alles, wat in deze onderscheiden kerken leefde, bijeengebracht tot gemeenschappelijk ge35

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen