Het zenuwachtige kind - pagina 13

Karakter-kennis is noodzakelijk. Als we ons verdiepen in de verschillende soorten van zenuwachtigheid, dan wordt er wel eens een zucht geslaakt. Moeten we op zoveel letten, met dit en dat en nog wat rekening houden ? En 't antwoord moet zijn : ja vader, ja moeder, er is nog veel meer. We moeten ons dan maar eens rustig rekenschap geven van onze verantwoordelijkheid als ouders. We mogen kinderen opvoeden, maar we moeten het ook. Als het alles niet van een leien dakje gaat, dan moet ons gebed vermenigvuldigen. Werken (opvoeden) en bidden. We moeten zo'n uitstapje wel eens maken om niet in de theorie te blijven hangen. Theorie klopt immers altijd, moet wel kloppen uiteraard ! In de praktijk komen er gevallen waarvoor we geneigd zijn te blijven stilstaan. Of opzij te gaan. We kunnen 't niet meer aan. Ons geduld is ten einde, onze wijsheid faalt. Voelt u de noodzaak van 'tgebed ? Ware bekering kunnen we niet missen. De aan-zich-zelf ontdekte zondaar komt aan de weet, dat in hem - en in zijn zaad - geen goed woont. En die kennis juist drijft hem uit tot Gods genade-troon. De bede wordt dan geboren : „Wees Gij, Heere, een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad". Dan zijn we geschikt om onderwezen te worden. Wij, als ouders en opvoeders, moeten immers onderwijzen. Gevoelt u dan niet de noodzaak om onderwezen te worden ? De weg der middelen moeten we bewandelen. Ook wij moeten willen leren, omdat God veelal middellijk werkt. Op 't terrein der opvoeding staan ons ook middelen ter beschikking. Kennisname van het karakter is zo'n middel. Enige karakterkennis is nodig voor wederzijds begrijpen èn voor samenwerken. Karakter - het herinnert ons aan het ingeschapene, letterlijk aan het ingekraste. Misschien zegt U dan (te vlug), dat er toch niets aan te veranderen valt. Daar kunnen we ons niet mee afmaken. We zijn niet klaar als we redeneren : Piet is leugenachtig van aard... dus zal ik er maar niets aan doen. Jantje is diefachtig .. ik laat hem maar stelen. Neen, zo redeneert u vast niet. We proberen immers te redden wat er te redden valt. Dit geldt ook voor het verschijnsel: nervositeit. Volgens sommigen zou zenuwachtigheid alleen maar een verschijnsel zijn van onze moderne tijd, een kwaal dus van 't jachtige leven. Dit schijnt echter niet zo te zijn. Want elke tijd op zichzelf kunnen we „modern" noemen. Professor Gunning vermeldt in zijn paedagogische studiën, dat men in de binnenlanden van Afrika onder de negers vele en zelfs zware zenuwpatiënten heeft aangetroffen. Naar verhouding zelfs niet minder, dan bij ons Europeanen. We moeten met de feiten rekening houden. 13

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen