De waldenzen - pagina 43

Waldens op vaderlandse bodem was teruggekeerd. Maar hoe was hun aantal gedund ! Voorheen woonden er 30.000, maar dit aantal was tot 6000 gedaald. Wel een bewijs dat de kerk van Rome in samenwerking met de Overheid, hier een geweldige slachting heeft aangericht. Ja, Ds. Arnaud had wel redenen om van dit alles te zeggen : „Wij zijn vermetelen en onvoorzichtigen genoemd, maar de feiten hebben wel uitgewezen, dat God onze zaak bestuurde. Wie zou het ooit hebben geloofd, dat we hier nog eens zouden staan, gevierd door velen, in gezelschap van hertogelijke officieren en generaals? 'tls een werk van God, Hem alleen de eer". Soli deo Gloria ! Al zou hun pad niet altijd op rozen gaan, de valleien in Piëmont hebben nimmer meer zoiets aanschouwd als b.v. het Piëmontees Pasen van 1655. Een rustiger tijd brak aan. 14. Na 1690. Hard is er door de Waldenzen gearbeid om hun land weer in goede conditie te krijgen. En dat viel nog niet mee. Bovendien moesten vele jonge mannen dienen in het leger van de Hertog. En .. deze hernieuwde zijn vriendschap met Lodewijk XIV. Dit bracht weer verplichtingen met zich mee. De Hertog moest beloven, dat uit één vallei de Waldenzen moesten vertrekken, terwijl uit alle andere valleien de Hugenoten moesten evacueren. En daar Ds. Henri Arnaud Fransman van geboorte was, kon hij hier ook niet blijven. Weer zien we 3000 Waldenzen zich over Duitsland verspreiden. In verschillende kolonies werden ze ondergebracht en Ds. Henri Arnaud werd hun predikant. Zeker na 1690 hébben er geen bloedige vervolgingen meer plaats ; maar soms is het leven voor deze mensen verre van aangenaam. Nieuwe kerken mochten niet gebouwd worden. Een begrafenisstoet mocht niet meer dan zes personen tellen. Soms moesten Waldenzer jongens vanaf hun 12e en meisjes vanaf hun 10e jaar worden opgevoed in een roomse omgeving. Weer hoorde men van kinderroof. In de 18e eeuw hadden de Waldenzen met grote tegenslagen te kampen. Droogte, hongersnood, overstromingen enz. toonden hen wel aan, dat het hier het land der rust niet is. Maar de Protestanten in het buitenland offerden mild voor de arme valleibewoners. Helaas het godsdienstig leven toonde in de „verlichte" 18e eeuw niet meer die glans die het voorheen had. Er kwamen ook hier moderne predikanten hun leugenleer verkondigen. En de Franse revolutie hield niet bij de Alpengrenzen halt. Piëmont werd bij de Franse republiek gevoegd. Vrijheid van godsdienst was er het gevolg van. Er werd ook hier om de vrijheidsboom gedanst. Als Napoleon in 1805 in 43

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen