Ten geleide

Nummer 25 markeerde het tienjarig bestaan van dit tijdschrift. Dat nummer werd op 3 december 20 12 feestelijk gepresenteerd in Dordrecht. Journalist en abonnee Hans Berrevoets had gezorgd voor publiciteit, drukkerij rad voor koffie met gebak. Het eerste exemplaar was voor ds. Kees Streefkerk van de Ontmoetingskerk in Dordrecht. Het deel van de bedrijfshal van de drukkerij waar oud-directeur Ad den Houter zich omringt met historische drukpersen en letterkasten, vormde het juiste decor, rtv Dordrecht en het Reformatorisch Dagblad brachten het jubileum in beeld.

Aanleiding voor de presentatie in Dordrecht was het artikel over de kwestie- Van Dam. Gideon van Dam was in 1978 niet beroepen, omdat hij lid was van de PvdA. Op zondag 14 april jl. preekte hij voor het eerst in Dordrecht, nu als gastpredikant in de Ontmoetingskerk. Na de dienst was er een goed gesprek over geloof en politiek, waaraan CDA-politicus Willem Aantjes (90) deelnam en ook drie vertegenwoordigers van de lokale politiek. Zo was een historisch artikel aanleiding voor een actueel debat.

Voor dit nummer schreef Gerard Hazenkamp een artikel over de gereformeerde zorg voor ongehuwde moeders. Zelf was hij jarenlang bestuurslid van ‘Ons Tehuis’ in Utrecht. Hij schetst de geschiedenis van Ons Tehuis in een breder sociaal-historisch kader van de veranderende opvattingen over ongehuwd moederschap. Eerder schreef hij voor dit tijdschrift (nummer 19, juni 2010) over het gereformeerde huwelijkscontactbureau.

Harry Kuitert was nog maar twee en een halfjaar predikant in Scharendijke op Schouwen-Duiveland, toen Zuidwest-Nederland werd getroffen door de Watersnoodramp. In de kroniek schetst hij zijn herinneringen aan die ramp, inmiddels zestig jaar geleden, maar ook aan de periode daarna. In het volgende nummer wordt de oecumenische beweging in Scharendijke nader belicht.

De herdenking van de Watersnoodramp van 1953 bepaalde ook de keuze voor het romanfragment in dit nummer: In dit uur van Rudolf van Reest.
Dick Kaajan tekent de schrijver, Karei van Spronsen, onder meer in zijn strijd tegen het mysticisme op Goeree-Overflakkee in de jaren twintig.

Dezelfde Karei van Spronsen was scriba van de kerkeraad van Baarn, toen op paleis Soestdijk prinses Beatrix geboren werd. Het bijbeltje dat de Gereformeerde Kerk van Baarn aanbood aan de jonge ouders, is als een stukje gereformeerd erfgoed bewaard gebleven in het Koninklijk Huisarchief. De aankondiging van de troonsafstand van koningin Beatrix kwam voor dit tijdschrift nog juist op tijd om de geschiedenis van het bijbeltje te onderzoeken.
Overigens benoemde zij bij de laatste lintjesregen van haar regeerperiode abonnee Gerrit Kuiper te Appingedam tot lid in de orde van Oranje-Nassau. Zij roemde met name zijn indrukwekkende collectie knipsels, foto’s en artikelen over de Gereformeerde Kerken in Nederland. Ook de redactie van dit tijdschrift mag daarvan regelmatig gebruik maken!

Een geheel ander erfstuk is het honderd jaar oude vaandel van de Nederlandsche Bond van Jongelingsvereenigingen op Gereformeerden grondslag. Het wordt bewaard in Museum Catharijneconvent, maar er ontbreekt iets aan.

Over erfgoed gesproken: drie gereformeerde kerkgebouwen horen bij de 89 ‘waardevolle en kenmerkende bouwwerken’ uit de Wederopbouwperiode 1959-1965, die onlangs zijn voorgedragen voor de rijksmonumentenlijst: de Opstandingskerk in Arnhem, de Christus Triumfatorkerk in Den Haag en de gereformeerde kerk in Nagele.

Reender Kranenborg zet de rubriek ‘In memoriam’ voort. Dit nummer bevat het 300ste in memoriam sinds de start van dit tijdschrift in november 2002. Hans Werkman prees de in memoriams in zijn column ‘Lettergrepen’ in het Nederlands Dagblad van 2 1 december 2012. ‘Hé, die ken ik, dacht ik toen ik in het laatste nummer van gkn een In Memoriam las over Jan Bosman, oud-predikant van Baarn. |_] Ik had Bosman horen spreken toen Dingeman van der Stoep, uitgever en schrijver in Baarn, begraven werd. Hij was Van der Stoeps wijkpredikant. Hij zei: ‘Ik kwam geregeld bij hem en toen hij minder werd zei ik: nu wil ik ook graag met je bidden. Toen zei Dingeman: Dat is goed, als je er maar geen gewoonte van maakt...’

Complimenten mochten we ook noteren van Wim Berkelaar op de website Protestant.nu. Hij beschouwt zichzelf als ‘hoogstwaarschijnlijk de enige vrijdenker onder de lezers van dit voortreffelijke tijdschrift’ en dominee als ‘het vreemdste beroep ter wereld’. ‘Het predikantschap lijkt een uitstervend beroep. Daarmee gaat ook iets van hulpvaardigheid en dienstbetoon, ja ronduit goedheid teloor. Alleen al vanwege deze necrologieën verdient het Historisch Tijdschrift gkn een breed lezerspubliek.’

En dat dit tijdschrift een breed lezerspubliek verdient, hopen we met dit nummer opnieuw waar te maken!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen