Johannes Gerhardus Meynen

(Naaldwijk 6 november 1939 - Haarlem 27 januari 2013)
Studie theologie aan de Theologische Hogeschool te Kampen. Gereformeerd predikant te Culemborg 1 nov. 1970; Amersfoort 2 nov. 1975; Haarlem- Zuid (vanaf 1 jan. 1989 Haarlem-West) 3 1 mrt. 1985. Emeritus 1 december 2004. Na zijn emeritaat in deeltijd predikant van de Noorderkerk in Den Haag, tot 2010.
Gehuwd met Joke Vos (*5-8-1943). Uit dit huwelijk werden twee kinderen geboren.
Zoon van ds. Gerben Meynen (1908-1969), gereformeerd predikant.

Met het o verli j denvanjan Meynen heef t de kerk een inspirerende ambassadeur verloren, hebben Joke en haar kinderen en kleinkinderen een lieve man, vader en opa verloren, heb ik zelf een goede vriend verloren. Jan laat een grote lege plek achter. Hij was een man die van mensen hield en die geliefd was bij veel mensen. Hij was expressief, flamboyant, maar had tegelijkertijd ook iets geslotens. Maar wie hem beter kende, ontdekte dat Jan heel uiteenlopende en verrassende trekken in zich verenigde; hij was niet zomaar in één vakje in te delen.
Jan was theologisch heel behoudend, met een onderstroom van bevindelijkheid. Regelmatig bezocht hij diensten van rechts-orthodoxe kerken. Maar tegelijk was hij in zijn boeiende preken heel actueel en op de praktijk gericht; het ging altijd over vandaag, over de wereld van nu en over mijn leven. En daarmee wist Jan je altijd aan het denken te zetten. Jan was een vroom mens (‘hij kon als kind bijna nog eerder bidden dan praten’, volgens zijn moeder), maar tegelijkertijd stond hij met zijn geloof midden in deze wereld.
Aan de ene kant voelde Jan zich sterk verbonden met de rechts-christelijke politieke partijen. Maar aan de andere kant was hij zeer maatschappelijk betrokken en bewogen, zeker ook met kwetsbare mensen op de rafelrand van onze samenleving. Daarom werkte Jan elke vrijdag als vrijwilliger in de Rotterdamse Pauluskerk, deelde daar krentenbollen, shag en euro’s uit en een hartelijk (en zo mogelijk gelovig) woord voor iedereen. Jan kon eindeloos geven...
Jan was niet bang om op alles en iedereen af te stappen. Elke kans op contact en op het uitdragen van zijn geloof pakte hij. Hij was jarenlang de motor achter de Alledagkerk in Amsterdam en zette Diensten met Belangstellenden in zijn gemeenten op. Hij schreef meerdere (inspirerende) boeken en artikelen. Hij preekte voor radio en televisie. Hij deinsde nergens voor terug. Maar tegelijk had Jan ook iets kwetsbaars in zich; hij vond van zichzelf niet zomaar dat hij het goed genoeg deed. Weinig mensen zullen hebben geweten hoeveel werk hij maakte van zijn preken, ook al leek hij het zomaar uit zijn mouw te schudden.
Jan was een mens om van te houden. En Jan hield zelf veel van mensen. Een hartelijk en meelevend woord voor iedereen. Zijn telefoontjes op verjaardagen (en was je niet aanwezig, dan sprak hij de voicemail tot het eind toe in). Dicht bij mensen in hun verdriet, maar ook zijn grote gevoel voor humor. Met Jan viel er op zijn tijd veel te lachen.
Zijn liefde zal door talloze mensen gemist worden: door zijn kleinkinderen, door zijn kinderen, en zeker ook door Joke, zijn vrouw het allermeest. Maar ook door ontelbaar veel mensen binnen en buiten de kerk zal Jan gemist worden. Met zijn overlijden is het een stukje stiller en saaier geworden in de kerk...
Jan van Opstal, Voorburg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen