Het gemengde huwelijk

„Dominee, wij willen gaan trouwen, maar mijn verloofde is katholiek. Nu wilde ik eens met u praten". „Mijn zoon heeft verkering met een meisje, maar zij is katholiek. Wat kunnen we daar nu tegen doen?" „Ja ziet u, dominee, ik kom nooit bij u in dc kerk, want mijn man is katholiek. En we hebben afgesproken, om de vrede in huis te bewaren, dat we er geen van beide meer wat aan doen".

Zulke dingen worden ons, predikanten, geregeld gezegd. Ik moet bekennen, dat ik telkens weer schrik, als ik zo iets hoor van een jonge vrouw, of van ouders, of van een huisvrouw. Ik schrik, omdat ik hoe langer hoe meer bemerk, dat een gemengd huwelijk met een grote last beladen wordt: de last van' kerkelijke gescheidenheid bij gezinseenheid. Het is geen kleinigheid, als twee mensen die last op zich nemen. Ik vrees, dat men heel vaak niet weet wat men doet, als men een huwelijk voorbereidt cn begint, terwijl de één tot de r.k. kerk behoort en de ander hervormd is. Men denkt er te weinig aan, welke enorme moeilijkheden daaruit kunnen voortvloeien voor dc gehuwden zelf en voor hun kinderen.

Het is een slechte raad, als men elkaar raadt: „Laten we over het geloof zwijgen". Want het is de wil Gods, dat wij er samen over spreken, cn samen in het gebed spreken. Het is ontrouw aan God, het is verloochening van Jezus Christus, als men God de rug toekeert, de Bijbel gesloten Iaat, het gebed verwaarloost, aan de kerk voorbij leeft. Ieder die de weg koos van „Wij laten de kerk er maar buiten" vrage zich af, of hij niet het allerbeste loslaat.

Dat geldt op bijzondere wijze ook voor de r.k. echtgenoot, die een gemengd huwelijk sluit. De r.k. verloofde moet zich toch wel goed bewust zijn, dat een gemengd huwelijk, dat niet door de r.k. kerk gesloten is, als concubinaat, als onwettig huwelijk beschouwd wordt. Dat heeft dus tengevolge weigering der sacramenten, weigering van de absolutie in de biecht. Zulk een gemengd huwelijk komt practisch dus los van Rome te staan maar is, zolang hij of zij niet bewust protestant wordt, geestf lijk dakloos. Men wete dus ook wel, wat men doet, als men gemengd huwt en zwijgt over het geloof, de diepste en eigenlijke grondslag voor het huwelijksleven. Maar het tweede gevaar dat een gemengde verloving bedreigt, is: dat men toch huwelijkssluiting vraagt in de r.k. kerk, en practisch zich buigen gaat voor de regels, die Rome stelt aan het gezinsleven. Dat het gezin dus hoe langer hoe meer komt onder rooms gezag.

Hoewel immers de r.k. kerk principieel het gemengde huwelijk verbiedt, staat zij toch huwelijkssluiting van een r.k. met een niet-r.k. toe onder dispensatie en onder bepaalde voorwaarden. Deze voorwaarden zijn onder andere: de belofte, dat de r.k. echtgenoot geheel, vrijgelaten wordt in het uitoefenen van zijn (haar) godsdienstplichten; de belofte, dat alle kinderen uit dit huwelijk geboren r.k. gedoopt en opgevoed zullen worden; en de belofte, dat het huwelijk alléén voor de r.k. priester gesloten wordt, en in geen andere kerk. Practisch betekent dat dus, dat het gezinsleven op den duur geheel een rooms stempel krijgt: de roomse mi: y de roomse school, de roomse zielzorg en de roomse voorschriften voor het maatschappelijke en politieke leven. Dat moet dc protestant telkens gevoelen als verloochening van z'n geloof, dat alleen buigt voor Jezus Christus. Deze aanvaarding van r.k. opvoeding moet de protestant beleven als menselijke dwang tegenover de christelijke vrijheid.

Bovendien komt daarbij, de bepaling uit het r.k. wetboek: „De katholieke echtgenoot zal om der liefde cn waarheid wil in woord en daad een goed voorbeeld geven aan zijn echtgenoot, en voor hem bidden, opdat zij (hij) zal komen tot kennis van de ware kerk van Christus". Met andere woorden: de r.k. echtgenoot is verplicht te bidden voor de bekering van haar (zijn) echtgenoot lot het r.k. geloof! Menig verloofde, in de roes van zijn liefde, weet niet wat hij doet, als hij zich onderwerpt aan zulke voorwaarden. Menigeen zegt: „Ik hoef toch niet zélf rooms te worden, als ik mijn vrouw niets in de weg leg". Maar men vergisse zich niet! Men zegge niet tc gauw: het komt alles op hetzelfde neer! Wij hebben toch één God!

Men geve zich cr rekenschap van: dc erkenning van Rome's gezag brengt ons telkens in volstrekt conflict met de Bijbel! Rome's gezag leert ons niet het gebed tot Christus alleen, maar allereerst tot Maria, medeverlosseres. Niet het vrije, spontane gebed, maar het geijkte, eindeloos herhaalde formuliergebed. Niet de genade Gods zonder onze verdiensten, maar alle nadruk op onze verdiensten en werken. Niet de verstaanbare, duidelijke Evangelieprediking, maar dc onverstaanbare misdienst. Niet uit genade het eeuwige leven, maar het vagevuur met al zijn straffen. Niet de vrijheid en roeping tot eigen beslissing als mondige gemeenteleden inzake school en politiek, maar de bindende voorschriften van het kerkelijk gezag. Komt dat alles op hetzelfde neer? Dat komt niet op hetzelfde neer! Dat is volkomen in strijd met elkaar! Nog eens: Wie alleen Jezus Christus als Heer belijdt, zal in dat alles moeten zien verloochening van de christelijke roeping en christelijke vrijheid. Die zal weertand moeten bieden aan de verzaking, in zijn eigen nuwelijk hierover onzekerheid en gescheidenheid toe te laten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen