Luther en zijn betekenis

De geschiedenis staat stil bij feiten, en dit is haar goed recht. Zo weten we bijvoorbeeld allen, dat Luther op 31 oktober 1517, zijn 95 stellingen aan de slotkerk te Wittenberg aanplakte als reactie tegen Johan Tetzel, de aflaatronselaar. Ook weten we, dat de Turmerlebnis moet gesteld worden in de winter 1511—12. Waar de geschiedenis niet, of althans zeer weinig bij stilstaat, is de psychologische achtergrond van dit alles. Dat Luther hier een zware strijd gestreden heeft, blijkt • <1 degelijk uit het feit, dat hij steeds getracht heeft i.i de roomse kerk te blijven, zolang hij dit kon. Luther had de waarheid, de Bijbelse waarheid ontdekt en wou juist, dat de kerk tot die waarheid terugkeerde. Hij had Rom. 1 : 17 beleefd, en aan den lijve ondervonden. Zijn „Hoe vind ik een genadige God?" had hem de humanistische visie op God en godsdienst, die vooral dooide wijsbegeerte van Thomas van Aquino in de roomse kerk was ingevoerd, de rug doen toekeren; en had hem geleid tot de liefdevolle Vader, Die tut genade alleen aan Zijn uitverkorenen, op de verdiensten van Jetzus Christus, het geloof schenkt.
Deze vinding was op zichzelf niets nieuws, het was een opnieuw ontdekken van wat Paulus reeds geleerd had. Dat Luthers tegenstanders, of liever, zij, die de kerk op een zijspoor wilden houden, zoiets niet wilden inzien, lag tenslotte niet aan hem. Daardoor werd Luther tenslotte verplicht, tegen zijn eigen zin in, omwille van de waarheid, uit een kerk te treden, waar niet Christus, maar de paus het hoofd was. Men heeft van Luther wel eens gezegd, dat hij zidh minder dan Calvijn van de oude vormen der roomse kerk wist te ontdoen. Dit mag clan waar zijn tot op zekere hoogte, maar men mag dan ook niet vergeten, dat Calvijn tenslotte reeds een weg voor zich getrokken vond, terwijl Luther aan het begin stond van de reformatie. Het ging bij de eerste hervormer om de Bijbel, om de leer, om de inhoud en niet zozeer om de vorm. Dat Calvijn deze inhoud in een heel andere vorm wist te gieten en hierin terugging op het eerste christendom, is op zichzelf een gelukkige oplossing te noemen, omdat zo én leer, én vorm, zichzelf werden in de reformatie. Dat wel degelijk 31 oktober 1517 als hervormingsdag mag worden aangezien, berust op het feit, dat men vanaf die dag kan zeggen, dat Bome en de Reformatie voorgoed zijn uiteengegaan. De Reformatie was geboren als gevolg van de strijd omwille van de waarheid. Dat Luther in vol vertrouwen op zijn sterfbed in 1546 te Eislebcn bevestigen kon, dat hij volhardde in hetgeen hij geleerd had, was, omdat hij niet zijn godsdienst, maar het Woord, en niets dan het Woord aan de mensen had gebracht.
Een dag als hervormingsdag moet ons dan ook op de eerste plaats vervullen met dankbaarheid jegens God, Die door de kracht van de Heilige Geest, Zijn dienstknecht Luther riep uit de morgenschemering (het roomskatholieke geloof), omdat hij voor ons het Woord weer zou plaatsen in de volle klaarheid van het middaglicht. Dat Woord in zijn volle klaarheid doorgeven, is een taak, die op ons als reformatorische christenen rust, om ze tot eer van God cn tot welzijn van onze medemens te volbrengen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen