Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Eigentijdse geschiedschrijving

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Eigentijdse geschiedschrijving

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Evenals thans heeft de kerk van Rome zich ook in de jaren vóór 1940 gaarne voorgesteld als de grote kampvechter der democratische vrijheden. Doch evenals nu maakte men ook toen voor enkele landen een uitzondering.... In januari 1938 schreef de Nw Rotterd. Crt. het volgende:

De Temps vei'neemt uit Rome nieuwe bewijzen van de fascistische verknochtheid der 60 bisschoppen en ongeveer 2000 pastoors, die zich beurtelings naar het altaar des vaderlands, dat der fascistische martelaren en het gedenkteken van Arnaldo Mussolini, broer van de duce begaven. De meesten hadden zich met hun onderscheidingstekenen getooid, enkele bisschoppen droegen ze zelfs aan het episcopale kruis en velen liepen met de Italiaanse vlag. Hun stoet was een echt fascistenlegioen. Ze brachten de Romeinse groet, juichten Mussolini toe, toen hij op het balcon verscheen en scandeerden zijn naam als gewone burgers. In de grote salon van het paleis namen ze op last van Starace deel aan het saluut aan de duce en mengden uit volle borst hun A noi met de kreten van de aanwezige soldaten. De fraseologie van door twee hunner uitgesproken toespraken was-eer fascistisch dan katholiek, in één woord hun geest meer op Caesar dan op Petrus gericht". . . .

De reden van deze houding der roomse kerk in Italië lag voor de hand. Men hoopte door Mussolini de onderwerping aan Rome van de Koptische Abessijnse Kerk te verkrijgen. In ruil hiervoor steunde men het Italiaanse fascisme, terwijl men dezelfde beginselen in andere landen bestreed. Luther zei: „Hier sta ik, ik kan niet anders". Het éénvormige Rome echter kan altijd anders en is steeds bereid zich ter vergroting van haar macht in allerlei bochten te wringen. Natuurlijk zij hierbij ook opgemerkt, dat men in het heden de kerk-zonden van het verleden van bisschoppen en priesters niet kan blijven aanmerken. Er is vergeving der zonden. Maar de geschiedenis is een teken. Binnen zekere kaders kent de r.k. kerk een bijna onbegrijpelijke belangen- en aanpassingspolitiek.

Delft,
L. Huizer

Dit artikel werd u aangeboden door: Protestants Nederland

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 september 1961

Protestants Nederland | 8 Pagina's

Eigentijdse geschiedschrijving

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 september 1961

Protestants Nederland | 8 Pagina's