Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Het Pausdom gaat nieuwe wegen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Het Pausdom gaat nieuwe wegen

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Een artikel in het Duitse weekblad „Der Spiegel" (nr. 10, 1966) besteedde aandacht aan het feit, dat voor het eerst in de geschiedenis een roomse paus een bezoek gebracht heeft aan het romeinse proletariaat. „Der Spiegel" vertelt, hoe paus Paulus in een half geopende Mercedes-Limosine hobbelde over de slechte wegen van de in aanbouw zijnde wijk Pietralala, waar rond 1000 bouwvakarbeiders op hem stonden te wachten. Met moeite handen drukkend bereikte de paus een houten podium, waarop een met rood damast beklede stoel als pauselijke troon voor hem gereed stond. Tot de aanwezige arbeiders sprak hij: „Omdat jullie niet naar mij komen, kom ik naar jullie."
Zes dagen later volgde een tweede visite. Aan de avond voor het begin van een voorgenomen driedaagse staking bezocht de paus 4000 arbeiders van de romeinse stadsreiniging in de gemeentelijke centrale. Hij kreeg bij die gelegenheid een miniatuurvuilniswagen cadeau en de menigte applaudiseerde toen de paus verzekerde: „Hoe bescheiden ook een groep medemensen moge schijnen, des te hoger is hun rang in christelijke zin." Weer een week later volgde het bezoek van de paus aan arbeiders in de pharmaceutische industrie.
Paus Paulus VI, die reeds als aartsbisschop van Milaan contact met het proletariaat zocht, wil trachten de arbeiders voor de kerk terug te winnen. Eerder noemde paus Pius XI (1922-1939) de kloof die tussen de kerk en de arbeiders is ontstaan èèn der grootste schandalen van deze eeuw, maar onder z'n opvolger, Pius XII, werd deze kloof nog breder. Hij bedreigde alle marxisten met excommunicatie en sloot voor zijn priesters de deur naar de fabrieken. Johannes XXIII kwam daarentegen in zijn encycliek „Pacem in terris" tot de conclusie dat samenwerking met marxisten mogelijk is en de huidige paus Paulus VI weerstond de druk van 450 concilievaders, die openlijke veroordeling van het marxisme vorderden.
De massa der Italiaanse arbeiders gaat alleen voor „familie-aangelegenheden", zoals doop en huwelijk naar de kerk. De paus stelde hen nu de vraag: „Hebben jullie geen ziel?" Gevolgd door de aanbieding: „Laten wij weer vriendschap sluiten en de wereld der arbeiders zal weer vrolijker, christelijker en gelukkiger worden, zoals vroeger." Ook zei de paus: „Wij begrijpen jullie, wij hebben de arbeiders lief, wij zijn jullie vrienden." Het schijnt, dat de pauselijke pogingen niet zonder succes blijven. Ook behoefde men niet te vrezen voor tegendemonstraties, omdat de communistische partij in Italië reeds lang zoekt naar de mogelijkheid van een dialoog met de roomse kerk en geen atheïstische propaganda meer bedrijft. De communistische kranten van Rome schreven dan ook lange artikelen over de „hartelijke ontmoetingen" van de paus met de romeinse arbeiders. De ontmoeting met de stadsreinigers was zelfs zo hartelijk, dat voor het eerst sedert jaren slechts een derde deel der arbeiders aan de oproep tot staking gehoor gaf.
In verband met het voorgaande past ook hetgeen wij lazen in het bekende r.k. weekblad „De Bazuin" van 2 april 1966 onder de titel „Italiaanse communisten en het Vaticaan". Hierin wordt o m. gezegd: „Op haar partijdag in januari heeft de communistische partij toenadering tot het Vaticaan in het vooruitzicht gesteld. De poging bleef niet geheel zonder succes. De Osservatore Romano reageerde uitgesproken tam, maar pater De Rosa gaf in Civilta Cattolica een uitvoerige beschouwing over het elfde partijcongres. Hij wees daarin op het vrijheidsprobleem dat de wegen van communisten en katholieken uiteen doet gaan. Aanbieding van godsdienstvrijheid aan de katholieken, meende hij, was niet genoeg. De Rosa achtte het „practisch onmogelijk" de vraag te beantwoorden in hoeverre de communisten oprecht waren met hun aanbod van godsdienstvrijheid. Wel noemde hij het belangrijk dat voor de eerste maal in de geschiedenis een communistische partij de positieve functie van de religie erkende. Het is niet zonder betekenis, aldus De Rosa, dat de communisten thans een zekere sympathie tonen voor de persoon en het werk van de paus."
„De Bazuin" ontleende deze beschouwing aan „Die Neue Zürcher Zeitung", welk blad over de commentaar van Civilta Cattolica zegt dat deze zeer belangrijk is, omdat Civilta Cattolica geen nieuwe gezichtspunten opent zonder instemming van het Vaticaan. Een vergelijk tussen de R.K. kerk en de communistische partij in Italië lijkt voor de verre toekomst niet meer ondenkbaar.

Al met al: symptomen van een ontwikkeling die ons te denken geeft!

Dit artikel werd u aangeboden door: Protestants Nederland

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 mei 1966

Protestants Nederland | 8 Pagina's

Het Pausdom gaat nieuwe wegen

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 mei 1966

Protestants Nederland | 8 Pagina's