Het C.D.A. als versterkte K.V.P.

Wij zijn bruggebouwers, zei Steenkamp op het C.D.A.-congres van 11 december 1976. Applaus. Wij maken geen buiging naar links en geen buiging naar rechts en wij laten ons ook geen plaats wijzen tussen dat links en dat rechts, betoogde Van Agt. Daverend applaus.

Begrijpen protestanten waarvoor zij applaudisseren? Bruggebouwers (pontifices) heetten de Romeinse heidenpriesters, omdat zij de zorg voor de Tiberbrug hadden. De titel van de opperpriester, Pontifex Maximus, ging over op de vergoddelijkte Romeinse keizers en op hun opvolgers: de pausen van Rome. Romanus Pontifex is nog heden de officiële titel van de paus. De bejubelde uitspraak van Van Agt is reeds gehoord uit de mond van Escriva de Balaguer, de stichter van „Opus Dei". Als hem gevraagd werd of zijn organisatie een politieke rol speelde of niet, antwoordde hij: „Opus Dei staat niet rechts, niet links en niet in het centrum. Als priester tracht ik met Christus te zijn die, aan het kruis, zijn twee armen opende en niet slechts één alleen. . . ."

De R.K. instelling van het C.D.A, is uit het bovenstaande duidelijk genoeg. Het „ethisch réveil" zal een gemoderniseerd „mandement 1954" blijken. Destijds riep het Nederlands Episcopaat op tot politieke eenheid van alle R,K, kiezers. De kleine partij van Weiter moest verdwijnen; wie aan de doorbraak- mode had meegedaan, moest terugkeren tot de K.V.P., die dan de meerderheid in het Parlement zou krijgen dankzij de grote-gezinnenpolitiek. Dan kon in Nederland een corporatieve maatschappij opgebouwd worden naar pauselijke richtlijnen (pubiaekrechtelliijke bedrfijfsorganisatie). Dan kon de Nederlandse wetgeving in overeenstemming gemaakt worden met het R.K. kerkelijk recht. In een verkiezingsrede op 21 november 1955 noemde Romme deze plannen: „het inweven in het stramien van ons Nederlands volksleven van ons Katholiek zedelijk eigene". Het mandement werkte averechts, politieke concentratie mislukte. Daarop volgde R,K, infiltratie in de meeste partijen. Thans hoopt de K,V.P. de grootste partij te worden door A.R.P. en C.H.U, in zich op te nemen. De ambities zijn dezelfde als in 1954, ook de plichten van de R.K, gelovigen, Daar gehoorzaamheid aan het kerkelijk leergezag het enige criterium voor rechtgelovigheid is, moeten zij aan: de Kerk vragen wat hun geweten hen voorschrijft. Dat is: dat zij de R,K, Kerk moeten erkennen als supra-nationale Staat met eigen rechtsorde, die zich boven de rechtsorde van wereldlijke Staten verheven acht. Hieruit volgt voor het binnenland: verplichting tot aanpassing van de nationale wetgeving aan het canonieke recht. En voor de buitenlandse politiek: volgen van de pauselijke wereldpolitiek, hoewel deze uitsluitend gericht is op het belang van de Kerk en niet op het belang van enige nationale Staat, In het Europese Parlement volgt de C,D,U, het best de Vaticaanse politiek. Versterking van het Nederlandse contingent aan deze partij onder leiding van Schmelzer, de leerling van Romme, is hier de aangewezen weg.

Hebben protestantse politici, die hun partijen laten opgaan in het C,D.A,, zich dit alles gerealiseerd? Zo ja, dan plegen zij verraad jegens de Reformatie en jegens hun ter wille van de geestelijke vrijheid als afzonderlijke Staat in het leven geroepen vaderland, Zo neen, dan zijn zij van een onwetendheid, die in hun positie schuld op hen laadt.

1) „Sainte Maffia, Le dossier de 1'Opus Dei", door Yvon Le Vaillant (Mercure de France, 1971, blz. 267).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen