Aantekeningen bij een proces

Evenals enkele andere dagbladen, bracht het 'Algemeen Dagblad' van 24 oktober jl. volgend bericht:

'De31-jarige H. vanS. uit Den Bosch is wegens openbare godslastering tot acht weken voorwaardelijke gevangenisstraf veroordeeld. In juli vorig jaar brak de man tijdens een kerkdienst in de St. Janskathedraal in Den Bosch een hostie doormidden onder de uitroep: 'nu zal ik eens kijken of Onze Lieve Heer hierin zit. Vervolgens drukte hij buiten de kerk een voorbijganger de resten van de hostie in handen.'

Tot zover het bericht, waarbij wij in de eerste plaats aantekenen, dat wij voor handelingen als hierboven bedoeld, binnen onze huidige samenleving, niet de minste waardering kunnen opbrengen.

Dat wij hier toch iets over schrijven vindt zijn oorzaak in het feit, dat de berichtgeving over dit proces tot enige vragen aanleiding geeft. Op het eerste gezicht is het immers zo, dat het lijkt alsof de rechter nu eens duidelijk heeft uitgesproken, dat het beschimpen van de in de mis geconsacreerde hostie niets minder dan 'godslastering' is. Dat dus de rechter van oordeel zou zijn geweest, dat bij deze ouwel inderdaad 'transsubstantiatie' zou hebben plaatsgevonden en dat derhalve de hostie (broodgod', zeiden onze vaderen) datgene zou zijn geworden wat de hostie naar roomse leer na de wijding zou zijn.

Nu is het zeker juist, wat een commentator schreef in 'NRC/Handelsblad', namelijk dat 'religiedelicten leiden tot allerlei spitsvondigheden'. Tot spitsvondigheden echter willen wij ons niet laten verleiden. Wij stellen slechts vast, dat naar Nederlandse wetgeving de rechter onmogelijk kan uitspreken dat de gewijde hostie 'god' is. (Dat zou iets anders zijn in Italië, waar artikel 1 van het in 1929 tussen de H. Stoel en de regering van Italië gesloten Tractaat bepaalt, dat Italië de 'Katholieke, Apostolische en Romeinse godsdienst erkent als de enige godsdienst van de Staat'. Maar zover is het in Nederland nog niet.)

Blijft dus slechts over, dat bij het gepleegde misdrijf volgende twee artikelen uit het Wetboek van Strafrecht in aanmerking komen: Art. 146 dat zegt: 'Hij die opzettelijk door het verwekken van wanorde of het maken van gedruisch hetzij eene geoorloofde openbare godsdienstige bijeenkomst, hetzij een geoorloofde kerkelijke plechtigheid of lijkplechtigheid stoort, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee maanden of geldboete van ten hoogste driehonderd gulden.' Art. 147 dat zegt: 'Met gevangenisstraf van ten hoogste drie maanden of geldboete van ten hoogste tweehonderd veertig gulden wordt gestraft:
1°. hij die zich in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, door smalende Godslasteringen op voor godsdienstige gevoelens krenkende wijze uitlaat;
2°. hij die een bedienaar van den godsdienst in de geoorloofde waarneming zijner bediening bespot;
3°. hij die voorwerpen aan eenen eeredienst gewijd, waar en wanneer de uitoefening van dien dienst geoorloofd is beschimpt.' Daar wij, mede op grond van andere persberichten dan het bovengenoemde wel mogen aannemen (de letterlijke tekst van het vonnis kennen wij nog niet) dat in dit geval artikel 146 en artikel 147 sub 3°. ten laste zijn gelegd, is hier dus geen uitspraak gedaan over 'godslastering' in de eigenlijke zin. En er is dus ook geen sprake van, dat een Nederlandse rechter zich zou hebben uitgesproken over het oordeel dat de Heidelbergse Catechismus in vraag en antwoord 80 velt over de vervloekte afgoderij in de paapse mis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen