Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De Taxil-mystificatie

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De Taxil-mystificatie

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Bibliografie: J. Rieks, Leo XIII und der Satanskuit; P. von Hoensbroech, Das Papsttum (I)

Honderd jaar geleden wees paus Leo XIII, in de encycliek 'Humanum Genus', op de onverzoenlijke tegenstelling tussen het rijk van God en dat van Satan, tussen de R.K. kerk en de vrijmetselarij. Reeds eerder had Pius IX de idee gepropageerd dat de Loge (de vrijmetselarij) de 'Synagoge van Satan' zou zijn. Leo XIII werkte die stelling uit en riep de r.k. gelovigen op, om de vrijmetselarij te ontmaskeren als een godsdienstvijandige beweging, en haar daarom fel te bestrijden.

Van de geringe critische zin van het roonise volksdeel, profiteerde de Fransman Gabriel Jogand-Pagès (1854-1907) om, onder de schrijversnaam Léo Taxil, paus en onderhorigen jarenlang met succes bij de neus te nemen! Gabriel was in het ouderlijk huis streng r.k. opgevoed en bij de jezuïeten op school geweest. Maar al vroeg was hij 'materialist' geworden en als een 'nederige zoon van Voltaire' - de grote 18de-eeuwse papenvreter - pubhceerde hij spotschriften tegen paus en kerk. Maar in 1884 - nu honderd jaar geleden - nam Taxil kennis van de antimaçonnieke encycliek van Leo III. Daar hij enige tijd maçon (vr.m.) was geweest, kwam hij op de snode gedachte om de paus een handje te gaan helpen bij de ontmaskering en bestrijding van de Loge.

Eerst verzoende Taxil zich bij een jezuïtenpater met de R.K. kerk. (1885) Onmiddellijk daarop begon hij lasterlijke verzinsels te pubhceren over de vrijmetselarij. Zijn geschriften werden grif gelezen en geloofd. Ook in Nederland, zoals wij hieronder zullen zien. Geheel in de lijn van de encycliek 'Humanum Genus', schilderde Taxil de vrijmetselarij af als de satanische tegenspeelster van de kerk van Rome. Hij 'onthulde' o.a. dat er ook vrouwelijke maçons waren, en dat de betrekkingen tussen de broeders en de zusters even dwaas als onwelvoegelijk waren. Daar de bona fide vrijmetselarij niet reageerde op de laster van Taxil alias Jogand-Pagès, zag Rome hierin het klaarste bewijs dat zijn onthullingen waarheidsgetrouw waren. Toen de bedrieger in 1887 door Leo XIII in privé-audiëntie werd ontvangen, smaakte hij de voldoening te zien, dat zijn antimaçonnieke geschriften een speciale plaats hadden in de pauselijke boekenkast. Leo wekte de auteur van een en ander op, om vooral door te gaan met zijn 'onthullingen' over de vrijmetselarij, waarvan hij het 'satanische karakter' zo goed begrepen had.
Het toppunt van brutahteit bereikte Taxil in juh 1895 met de publicatie, in maandelijkse afleveringen, van de 'Gedenkschriften van Diana Vaughan Deze uiteraard niet bestaande jonge Amerikaanse vrouw zou de dochter zijn van de duivel Bitru en een aardse vrouw. Een sprookje dat uit het duistere verleden zou kunnen stammen! Volgens haar geestelijke vader, Jogand- Pagès, alias Taxil, had Diana Vaughan die r.k. geworden was, aanvankelijk behoord tot de elite van de 'pallandisten'. Deze zouden in de vrijmetselarij dezelfde rol spelen als de jezuïten bij Rome. Na haar 'bekering' was de Amerikaanse, uit vrees voor de 'dolk' der maçons ondergedoken in een geheimgehouden klooster, van waaruit de dochter van de duivel Bitru geregeld correspondeerde met prelaten en lagere geestelijken! Ook publiceerde zij stichtelijke boeken... Leo XIII zond de schrijfster zijn 'bijzondere' zegen. Volgens het encyclopedisch woordenboek 'Nouveau Larousse Universel (II, 39), zou deze paus een 'scherpzinnige diplomaat' geweest zijn, met een 'hoge intelligentie' en een 'energiek karakter'.

Inmiddels gingen er in sommige r.k. kringen waarschuwende stemmen op. Maar bisschop Fava van Grenoble deelde in januari 1897 mede, dat hij een brief van 6 kantjes had gekregen van Diana Vaughan. Om alle twijfel aan haar bestaan weg te nemen, zou Taxil de Amerikaanse aan het Parijse publiek voorstellen, in de grote zaal van het Aardrijkskundig Genootschap, op maandagavond 19 april 1897. Dit zou de eerste zijn van een aantal spreekbeurten in binnenen buitenland. Op 26 april kwam Rotterdam aan de beurt.

In verband daarmee verscheen bij de firma Van Leeuwen te Leiden, uitgeefster van de Nederlandse vertaling van Taxils boek over de vrijmetselarij, een brochure getiteld: 'Diana Vaughan, haar persoon, haar werk en haar aanstaande komst!' Het geschriftje richtte zich tot die roomsen, die twijfelden aan het bestaan van Diana. De campagne tegen haar zou ondernomen zijn door de vrijmetselarij, om twijfel te wekken in het antimaçonnieke kamp. Maar het openbaar optreden van Diana zou elke twijfel wegvagen. 'Tot heden', aldus de brochure, 'heeft men door Diana Vaughans bestaan te loochenen de Synagoge van Satan in de kaart gespeeld'. Sedert het verschijnen van de encycliek Humanum Genus had zich een keurbende geordend, die met jonge veerkracht de strijd tegen de Loge doorzette. Haar eenheid is weg, haar aktie verlamd. Wel kan de Loge, die de kamp uitlokte, bogen op een onverwacht succes. Haar overwinning moge een Pyrrhus-zege zijn' (Een schijnoverwinning, waardoor de overwinnaar zodanig is verzwakt, dat hij krachteloos geworden is. H.H.B.) Doch niet de Loge, maar de schrijver van de brochure en vele lichtgelovigen met hem zouden bedrogen uitkomen.

Op de avond van 19 april 1897 was een talrijk publiek verzameld in de grote zaal van het Aardrijkskundig Genootschap te Parijs: r.k. priesters en leken, journalisten en maçons. Allen wachtten met spanning op de komst van Diana Vaughan. De bezoekers hadden hun wandelstokken en paraplu's moeten afgeven bij de garderobe. Wijze voorzorgsmaatregel! De toegangsdeur naar het podium ging open: geen Diana verscheen, maar alleen Jogand-Pagès alias Taxil. Een onbeschrijfelijk tumult ontstond, toen Taxil geestelijken en journalisten dankte voor hun medewerkmg aan het welslagen van zijn tot dusver schoonste mystificatie. Daarop verdween de bedrieger zo snel hij kon, onder gejoel van de rooms katholieken en luid hoongelach van de maçons.De Taxilmystificatie bewees eens te meer, dat in de r.k. wereld bijgeloof en fanatisme hand in hand gaan, tot schade van de ware religie, die haar bronnen in de Bijbel heeft. Erkend moet ook worden dat er waardiger methoden zijn om r.k. bijgeloof en fanatisme aan de kaak te stellen, dan de Taxilse.

Dit artikel werd u aangeboden door: Protestants Nederland

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 september 1984

Protestants Nederland | 8 Pagina's

De Taxil-mystificatie

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 september 1984

Protestants Nederland | 8 Pagina's