Het charismatische verschijnsel in de kerk van rome

'Vroom geloof'

Allereerst wil ik benadrukken dat de roomskatholieke kerk haar dogma's niet kan veranderen. Laat mij dit kort uitleggen. In de kerk van Rome bestaan drie niveaus van geloof. In de eerste plaats de eenvoudigste vorm: dat is 'vroom geloof'. Een voorbeeld daarvan is het geloof in de verschijning van 'onze Vrouwe van Fatima' in Portugal tijdens de eerste wereldoorlog. Maria zou toen verschenen zijn aan drie kinderen. Een ervan is nog in leven. Zij is een bejaarde Karmelieten-non, van dezelfde orde waartoe ik eens behoorde; zij heet zuster Lucy. Maria zou bij die gelegenheid drie dingen hebben beloofd, o.a, de bekering van Rusland. Men zegt dat zij aan Lucy een ^ voor de paus bestemde brief heeft overhandigd, die geopend zou zijn in 1960. Paus Johannes XXIII opende de brief en zei dat er niets bijzonders in stond. De mensen stromen echter naar Fatima toe en beweren dat daar allerlei wonderen plaatsvinden. Geen enkele rooms-katholiek is evenwel verplicht om erin te geloven. Het gaat hier om 'vroom geloof'.

Doctrines en dogma's

Het tweede niveau is dat van het 'geloof in doctrines'. Deze doctrines mogen al of niet worden geloofd. De leer over de lichamelijke tenhemelopneming van Maria was vroeger een doctrine. Als je er niet in geloofde beging je geen zonde. Maar op 1 november 1950 verklaarde de paus deze doctrine tot dogma. En daarmee zijn we gekomen tot het derde niveau, 'het geloof in het dogma'. Hier liggen de zaken anders. Sinds 1950 begaat iedere rooms-katholiek een doodzonde, als hij niet gelooft dat het lichaam van Maria nimmer prooi werd van de ontbinding in het graf en als hij niet gelooft dat zij samen met de opgevaren Christus door de engelen naar de hemel werd gevoerd. Dit is een dogma geworden. Het kan niet veranderen, want een dogma is onfeilbaar. Als de paus morgen de hoop uitsprak dat zijn volgelingen gingen geloven in de verschijning van Fatima, dan zou elke rooms-katholiek verplicht zijn om te proberen erin te geloven. De paus zou dan het 'vroom geloof' verheven hebben tot doctrine. Maar als hij nog verder zou gaan en zou verklaren dat Maria ongetwijfeld in Fatima is verschenen, dan zouden alle rooms-katholieken er zonder restrictie in moeten geloven. De leer is dan verheven tot onveranderlijk dogma.

Onveranderlijk

De zeven sacramenten van Rome zijn dogma's; zo ook de onfeilbaarheid van de paus evenals de leer omtrent het priesterschap en de Heilige Schrift. We moeten het onveranderlijk karakter van het dogma goed begrijpen als we willen verstaan welke rol de charismatische beweging in de kerk van Rome speelt. De kerk van Rome is erop berekend om allerlei 'eigenaardigheden' van onschuldige minderheidsgroepen en snel voorbijgaande geestesstromingen in zich op te nemen. Zij vallen onder de categorie 'vroom geloof'. Men mag er desgewenst in geloven. Hier moeten wij ook de charismatische beweging plaatsen. Haar opvattingen zijn zelfs niet tot doctrine verklaard. Haar wordt zeker nooit toegestaan om de leer van Rome aan te vallen of te veranderen. Dit betekent dat Rome haar voor eigen doeleinden gebruikt, maar dat de charismatische beweging Rome nooit zal veranderen. Charismatici moeten buigen voor het roomse dogma. Er zijn nogal wat boeken over deze zaak uitgegeven, die geschreven zijn door rooms-katholieken. Ik heb de gelegenheid gehad om na te gaan hoe de ontwikkeling verlopen is, omdat een van mijn vroegere klasgenoten nu de leider is van de Katholieke Charismatische Beweging in Noord-Californië. Hij werd door de aartsbisschop benoemd om deze beweging binnen de r.k. kerk onder controle te houden. Toen ik, verscheidene jaren geleden in Australië was, ontdekte ik dat vader Gerald Hopkins daar het hoofd was van de Kathoheke Charismatische Beweging. Vader Hopkins was de abt van het Trappisten-klooster, waar ik boete moest doen, toen ik in 1955 (tijdelijk) terugging naar de rooms-katholieke kerk. (Zie mei-nummer P.N.). Deze r.k. leiders nemen deel aan alle charismatische conferenties en bijeenkomsten. Zij moeten de r.k. charismatici binnen de kerk van Rome houden.

Niets nieuws

In de Verenigde Staten begon de r.k. charismatische beweging in 1966. Een r.k. universiteit in Pittsburgh belegde bijeenkomsten in de huizen van roomskathoheken. Pinksterpredikers, die waren uitgenodigd om te helpen, leerden hen het spreken in tongen door hun lichamen stijf te houden, hun hoofd achteruit te werpen en een steeds herhaalde reeks van eenvoudige woorden uit te spreken. Zij gaven hen ook instructie aangaande het opleggen van handen en het genezen van zieken.

Het is van belang om op te merken dat dit soort zaken altijd al in de R.K. kerk heeft plaatsgevonden. Vroeger werden ze echter niet aangeduid met het woord 'charismatisch'. De heilige Catharina van Sienna was gewoon om verscheidene keren per dag boven de grond te zweven en te spreken in onbekende talen. Ook Theresa van Avilla zweefde boven de grond en maakte dan geheimzinnige geluiden in haar keel. Toendertijd noemde men die geluiden nog niet 'vreemde tongen'. Ze werden eenvoudig beschouwd als de een of andere geestelijke vervoering, mogelijk veroorzaakt door een engel.

Ook in vroeger tijden beschikte de kerk van Rome over een goed ontwikkeld systeem om dit soort mensen tegemoet te treden. Hun biechtvader adviseerde hen dan om in te treden in een klooster. Op die wijze werden ze aan het algemene rooms-katholieke leven onttrokken. Toen ik een opleiding ontving tot het afnemen van de biecht, werd mij gezegd dat als ik mensen zou tegenkomen met kennelijke bovennatuurlijke ervaringen, dat ik ze dan zo mogelijk zou moeten laten aansluiten bij een besloten orde, zoals de Trappetisten, Karthusianen of Karmelieten. Opgenomen in dit soort ordes zouden ze weg zijn van de hoofdstroom van de R.K. kerk. In de tijd van mijn noviciaat ontmoette ik drie van zulke personen. Men zou ze charismatici hebben kunnen noemen, als die term bekend zou zijn geweest. Tot hen behoorde een jonge man, die vlak voordat hij zijn kloosterbelofte uitsprak, begon te spreken in wat we een 'vreemde tong' zouden kunnen noemen.

Geen barrières

Tegenwoordig echter geeft de Charismatische Beweging de kerk van Rome een prachtige gelegenheid om een verzwakt protestantisme binnen haar invloedssfeer te trekken. Hier ligt zelfs nog een betere gelegenheid dan in de Oecumenische Beweging. Want daarin moeten onderhandelingen en dialoog tot overeenkomsten leiden, voordat de een of andere vorm van eenheid kan worden bereikt. In de Charismatische Beweging is geen sprake van dat soort hindernissen. Voor wat betreft de Charismatische Beweging zijn er geen theologische barrières. Als men charismaticus is, dan behoort men tot de grote wereldwijde charismatische gemeenschap en alle charismatici zullen je dan ontvangen, onverschillig tot welke kerkelijke denominatie of groep je behoort. In de Verenigde Staten vindt men Pinkstercharismatici, Episcopaalse charismatici, Methodistische charismatici, Baptistische charismatici, en natuurlijk rooms-katholieke charismatici. Als de Charismatische Beweging in de kerk van Rome werkelijk uit God zou zijn, dan zouden zij die een charismatische ervaring van de Heilige Geest ontvingen, de r.k. kerk verlaten.

'In al de waarheid'

De Schrift zegt: 'Wanneer Die zal gekomen zijn, namelijk de Geest der Waarheid, Hij zal u leiden in al de Waarheid'. We moeten de woorden 'al de waarheid' niet uit het oog verliezen. Ook wordt ons gezegd dat de Trooster, d.w.z. de Heilige Geest ons 'alle dingen' zal leren. 'Alle dingen' betekent hetzelfde als 'in al de waarheid'. Waarom ontken ik dat duizenden charismatische rooms-katholieken een ervaring van de Heilige Geest hebben gehad? Omdat de Heilige Geest 'in al de waarheid' leidt. Het is een tragisch feit dat charismatische katholieken rooms-katholiek blijven en zo verbonden blijven met anti-evangelische dwalingen. Verreweg de meeste leerstellingen van Rome zijn tegengesteld aan het Woord van God. Denk bijvoorbeeld aan de mis en lees dan Hebr. 10:9, 10. Zou de Heilige Geest door middel van een charismatische ervaring bezit nemen van rooms-katholieken en ze dan laten volharden in hun dwaling? Van de honderden rooms-katholieken met charismatische ervaringen, die ik heb ontmoet, is er op één uitzondering na niemand die de rooms-katholieke kerk heeft verlaten. In feite beweert de meerderheid van hen juist dat zij vuriger rooms-katholiek zijn geworden. Ze zeggen dat ze nu vaker tot de maagd Maria bidden; ook ontvangen zij vaker de sacramenten. Zij nemen dagelijks deel aan de mis en worden daartoe steeds meer getrokken. Niettemin verwerpt de Bijbel de mis als godslasterlijk. Ook de mariaverering wordt door Gods Woord afgewezen, want 'wij hebben één Middelaar tussen God en mensen, de Mens Jezus Christus'. Daarom kunnen we ook niet bidden via zogenaamde heiligen. De charismatische katholieken blijven echter vasthouden aan deze vreselijke dwalingen. Elk jaar in juli komen in de Verenigde Staten ongeveer twintigduizend charismatische priesters en nonnen bijeen in de r.k. universiteit van Notre Dame. Al deze mensen zijn toegewijder dan ooit aan het onveranderlijke dogma van Rome. Een jonge man zei tegen me dat hij als charismatisch gelovige in de kerk van Rome bleef om daar te getuigen. Maar getuigen van het Evangelie mogen geen compromis sluiten met de dwahng. Dit klinkt hard, erg hard. Ik weet dat uit mijn eigen verleden.

Rome in de mens

Als u, zoals ik, van Ierse afkomst was, dan zou u weten dat iemand werkelijk doodverklaard wordt als hij de kerk van Rome verlaat. Je bent dan een Judas geworden, een afvallige! Maar als iemand werkelijk een zegen heeft ontvangen van de Heilige Geest (en zo'n zegen begint in het Licht van het Evangelie), dan kan hij onmogelijk voortgaan in de dwaling. Hij blijft er misschien nog korte tijd in, maar niet langer. Op grond van de Heilige Schrift ben ik van mening dat er sinds 1966 honderdduizenden katholieke charismatici uit de kerk van Rome zouden zijn geleid, als de Charismatische Beweging werkelijk van de Heilige Geest zou zijn. Mijn vriend dr. T. C. Hammond van de 'Irish Church Missions' zei vaak: 'Het is niet moeilijk om een mens uit Rome te halen, maar het is erg moeilijk om Rome uit de mens te halen'. Maar door Zijn Heilige Geest kan God alle dingen doen. Hij kan rooms-katholieken leiden van dwaling tot Waarheid. Maar omdat hun kerk dwaling is, zal Hij ze daar ook uitleiden.

Bovenstaand artikel werd (oorspronkelijk in de engelse taal) geschreven door dr. Hugh Farrell, overleden in 1984.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen