Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Langs de kloof

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Langs de kloof

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

Natuurlijk zijn we er allemaal nieuwsgierig naar, hoe het onze (nou ja) vertegenwoordigers vergaan is bij het zg. oecumenisch gesprek te Rome. Onze vertegenwoordigers, dat waren dan afgevaardigden uit de Hervormde, Gereformeerde en Evangelisch-Lutherse kerken, waaronder twee vrouwelijke predikanten en mannen van naam als de hervormde, lutherse en gereformeerde synode-voorzitters Hüting, Burghoorn en Kouwenhoven. Afgevaardigden uit de Evangelische Broedergemeente waren ook uitgenodigd, maar die konden de reis niet bekostigen (Trouw, 17 maart). Over oecumenen gesproken...
Niets menselijks is mij vreemd en zo las ik niet zonder enig leedvermaak het bericht in Trouw van zaterdag 22 maart onder de titel 'Toch nog twee katers voor dominees in Rome'. Die katers (en de reiskosten) had men zich kunnen besparen, als men zich beter had laten informeren over wat Rome verstaat onder oecumene en oecumenisme en bijvoorbeeld 'Protestants Nederland' (beter) gelezen had. Zo duur is een abonnement toch niet?

Er zal in dit blad zeker nog wel eens over deze Romereis worden geschreven, maar een enkel citaat uit Trouw van 22 maart wil ik hier toch doorgeven, waarin het gaat over de positie van de vrouw in de kerk: 'De zaak was extra pijnlijk, omdat verscheidene mannelijke predikanten dezer dagen hadden voorgesteld om het onderwerp 'vrouw en kerk' maar te laten zitten, omdat het volgens hen een beetje buiten het grotere gespreksthema 'oecumene met het oog op het pastoraat' viel. Extra sneu ook, omdat de beide vrouwelijke predikanten ongeloof en argwaan trotseerden met hun verslag dat het gesprek over de vrouw in de kerk zo open en zo goed was geweest'.

Bovenbedoeld bericht in Trouw is wel van een andere klank, dan hetgeen het Katholiek Nieuwsblad van 21 maart wist te berichten onder het opschrift: 'Protestantse delegatie niet teleurgesteld' en 'Eucharistie is hart van eenheid, geen eerste stap'.

Nog weer anders - en dat was te verwachten - was hetgeen geschreven werd in het Reformatorisch Dagblad. Al eerder (19 maart) had het R.D. geschreven: 'Wezenlijke kwesties komen in Rome niet ter sprake' en 'Paus wil geen dialoog maar wel audiëntie'. In het R.D. van 22 maart schreef S.C. Bax onder de koppen: 'Onderlinge ruzie bij protestanten in Vaticaan' en 'Paus praat weer over zijn plaatsbekleding' o.m. het volgende:
'Nadai deze week in Rome de protestantse delegatie uit Nederland steeds laaiend enthousiast was over het vervolggesprek met Rome maakte paus Johannes Paulus II gisteren snel een einde aan deze optimistische stemming. Tijdens een audiëntie - de delegatie verkeerde steeds in de veronderstelling een open gesprek te hebben - zette de paus de zaken weer in het 'juiste' rooms-katholieke perspectief. De protestantse delegatie kreeg in het Vaticaan zelfs onderling ruzie en de beide dames die van de delegatie deel uitmaakten waren woedend over het feit dat over de positie van de vrouw noch door hun eigen synodepraeses noch door de paus met een woord gepraat was. De paus was de lachende derde.'
Het R.D.-artikel gewaagt ook van de toespraken van de drie protestantse synode-voorzitters, die uitblonken in eenvoud en oppervlakkigheid. 'De teneur was die van de gezellige open sfeer. Zij spreken de paus (nog steeds) aan met 'geliefde broeder in Jezus Christus'.' Nog een enkel citaat uit het R.D.-verslag:
'Pas helemaal echt rooms-katholiek, maar wel duidelijk, werd de paus toen hij in zijn bibliotheek tegen de delegatie zei dat zaken als het ambt en de visie op de kerk veelbelovende studies zullen opleveren. Maar, en hier kwam de aap uit de mouw, dat moet wel volgens Efeze 4 : 15 gebeuren (opwassen in Hem, Die het Hoofd is, namelijk Christus). De paus ziet zichzelf immers als plaatsbekleder van Christus.
De uitkomst van oecumenische studie ligt al vast zelfs voordat er gestudeerd wordt. Op de vraag aan bisschop Lescrauwaet of de protestantse visie een juiste visie was antwoordde hij met een lang verhaal waaruit noch ja noch nee te concluderen viel.
Al eerder deze week werd tijdens de gesprekken duidelijk dat Rome bijzonder weinig waarde hecht aan de zogenaamde protestantse inbreng. Behalve het feit dat kardinaal Simonis met kennelijke tegenzin zich voor dit gesprek naar Rome had begeven werd dat ook tijdens de persconferenties duidelijk. Van de Vaticaanse top, inclusief kardinaal Willebrands (voorzitter van het secretariaat voor de eenheid van christenen), liet niemand zich zien.
Mgr. dr. Lescrauwaet, de hulpbisschop van Haarlem verschool zich met kennelijk plezier achter zijn onbetekenende positie zodat de protestanten hun zegje tegenover de pers mochten doen. Juist de protestanten toonden zich onbegrijpelijkerwijs uitermate tevreden. Maar ook de tweede man in het Vaticaan, kardinaal Ratzinger, de voorzitter van de congregatie van de geloofsleer, liet het afweten. Hij zou er bij zijn als over dogmatische kwesties gesproken zou worden. Zijn afwezigheid werd zeer opvallend genoemd'.
Tot zover dan maar de berichten over 'het gesprek' te Rome. Denk echter niet, dat voor 'onze afgevaardigden' de aardigheid er nu af is. Want hoewel de R.D. commentator terecht concludeerde, dat de inzet en het succes van de conferentie tot nul gereduceerd was, zei de hervormde synode-voorzitter ds. Hüting: 'Ik blijf grote openingen zien aangaande de oecumene, ondanks hetgeen de paus zei'. Een nieuw reisje naar Rome zit allicht weer in het verschiet.

Een ander verhaal is, dat blijkens persberichten paus J.P. II op zondag 13 april a.s. de joodse synagoge in het centrum van Rome wil bezoeken. Vaticaanse kringen noemen deze gebeurtenis van groot belang voor de betrekkingen van de R.K. kerk met het jodendom. Ze voegen er echter tegelijk aan toe, dat dit niet betekent, dat het Vaticaan nu ook diplomatieke betrekkingen met Israël zal aanknopen.

'Is de joodse gemeente in Rome blij met het komende bezoek van de paus aan haar synagoge, de Waldenzen in de stad zien de Heilige Vader liever gaan dan komen'. Aldus Trouw van 21 maart j.1., dat hieraan o.m. nog toevoegde: 'Wij wijzen het pausschap volledig af: Daarom zou een bezoek van de paus aan onze kerk ons in bepaalde moeilijkheden brengen', zegt de Waldenzenleider prof. dr. Paolo Ricca,
De Waldenzen proberen de andere protestantse kerken ervan te overtuigen dat de paus niet als mogelijkheid binnen de oecumene moet worden gezien. Ze hebben zich dan ook fel gekeerd tegen de zogenaamde Lima-tekst over het ambt, waaruit enig begrip voor het pausschap blijkt. De paus heeft alleen maar betekenis voor de rooms-katholieken en niet voor de andere kerken, althans de protestantse, aldus Ricca'. ( ) 'Als adviseur van de WARC (wereldbond van hervormde en gereformeerde kerken) nam Ricca onlangs deel aan een gesprek met het Vaticaan, Daarin rees de vraag, wat de betekenis is van de Reformatie. Was de Reformatie slecht of is ze als het werk van God te beschouwen?
'Het verbaasde me te zien hoe moeilijk het voor de r.-k. gesprekspartners (voornamelijk naaste medewerkers van kardinaal Willebrands) was om de Reformatie als een principieel goede zaak te zien. 'Ze kwamen niet verder dan: de bedoeling ervan was goed en er waren redenen voor; maar je hoorde ze denken: die zestiende-eeuwers hadden dat niet moeten doen', zegt Ricca'.

In 1984 verscheen bij Van Gennep te Amsterdam de Nederlandse vertaling van een boek van David Yallop: 'Gods wil of mafia' over de onverklaarbare dood - na een pontificaat van 33 dagen - van paus Johannes Paulus I op 28 september 1978. De schrijver van dit boek stelt, dat paus J.P.I. vermoedelijk is vermoord (hij noemt zes mogelijke daders) omdat hij ingrijpende plannen wilde doorvoeren met betrekking tot o.a. de sanering van de financiën van het Vaticaan.
De herinnering aan dit boek werd weer levend door persberichten over één der door Yallop genoemde financiers, Michele Sindona. De Haagsche Courant van 21 maart jl. wist over Sindona o.m. het volgende te berichten:
'Siciliaan van geboorte, rechtenstudie voltooid en daarna aan de slag in Milaan. Zo begon dit riskante leven, dat velen (en hemzelf) in het ongeluk heeft gestort. Om zijn banden met de Heilige Stoel werd hij 'Gods financier' genoemd. Tegelijkertijd werd hij stilzwijgend beticht van het onderhouden van betrekkingen met de mafia.
Een eerste bankierssucces bereikt hij als vice-president van de bescheiden Banca Privata Finanziara, waarmee hij aan het eind van de jaren zestig transacties voor het Vaticaan weet te regelen. Verder koopt hij kerkelijke eigendommen op en begint een avontuurlijke reeks aan- en verkopen van steeds gewaagder omvang.' ( )
Na allerlei financiële 'avonturen' - waarbij ook de bank van het Vaticaan nauw betrokken was - ging de weg van Sindona bergaf en in 1974 was hij genoodzaakt Italië te ontvluchten:

Hij maakt zich uit de voeten, probeert zijn Amerikaanse Franklin-bank te redden, gaat opnieuw failliet en wordt in de Verenigde Staten wegens malversaties tot 25 jaar veroordeeld. In Italië zelf krijgt de advocaat Giorgio Ambrosoli opdracht om de vreemde activiteiten van Sindona's Banca Privata te ontrafelen. Hebben invloedrijke personen de bank voor dubieuze privé-transacties gebruikt en heeft Sindona zich daarvoor geleend, is de gestelde vraag.

Na herhaalde bedreigingen wordt Ambrosoli in 1979 om het leven gebracht door een huurmoordenaar, die handelt in opdracht van Sindona. Het was daarvoor dat de bankier deze week in zijn eigen vaderland levenslang kreeg.

Sindona is van plan in beroep te gaan, zijn advocaat heeft alle instructies al, maar de zaak zal niet in appèl worden behandeld. Op 66-jarige leeftijd is Sindona, reeds drie dagen na zijn veroordeling, plotseling zo ernstig ziek geworden, dat men voor zijn leven vreest. Het bericht dat hij waarschijnlijk is vergiftigd baart in politieke kringen in Rome veel opzien. Het parlement heeft de regering dadelijk om opheldering gevraagd over het lot van de in coma verkerende ex-bankier.' Inmiddels is bekend geworden, dat Sindona op 22 maart is overleden.

Kennelijk is zaken doen met het Vaticaan - en daarbij mislukken - niet geheel zonder gevaar. Moeten wij de vroegere medeplichtigen van Sindona (die door Yallop 'een gangster' genoemd wordt) nog goeddeels in het Vaticaan zoeken? En zijn moordenaars?

Dit artikel werd u aangeboden door: Protestants Nederland

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 april 1986

Protestants Nederland | 8 Pagina's

Langs de kloof

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 april 1986

Protestants Nederland | 8 Pagina's