Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

‘NASHVILLE’ ALS BOEMERANG

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

‘NASHVILLE’ ALS BOEMERANG

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Nee, ik ga het in deze column niet hebben over de uit het Engels vertaalde Nashvilleverklaring, die absoluut niet was toegesneden op de Nederlandse traditie en situatie, eerst gepubliceerd zonder pastoraal nawoord, vervolgens met een heel kort nawoord en tenslotte met een wat uitgebreidere pastorale slotbeschouwing. Ik ga het ook niet hebben over de volijverige werkgroep van voornamelijk predikanten, die zonder enig inzicht in de moderne communicatietechnieken de verklaring op een website plaatsten, met het verzoek hieraan adhesie te betuigen.

Over deze twee onderdelen: de voor Nederlands gebruik onrijpe verklaring zelf en de presentatie door de werkgroep hebben de TUA-hoogleraren dr. Arnold Huijgen en dr. Maarten Kater al het nodige geschreven in hun opiniebijdrage in het Reformatorisch Dagblad van 28 december 2018. Natuurlijk is hen dat niet in dank afgenomen, maar ze legden de vinger wel op enkele zere plekken.

Waar ik het in deze column over wil hebben is de schade, die in de SGP is aangericht, doordat de verklaring als een boemerang heeft gewerkt. Het begon met de op de website opgenomen lijst van adhesiebetuigers, waarop in de eerste week van januari ook de namen van SGP-leider Kees van der Staaij en SGP-senator Diederik van Dijk te lezen waren. Hiermee hebben de SGP’ers de verklaring de politiek ingetrokken, terwijl het naar zijn aard en karakter een verklaring was, die past binnen een religieuze (lees: kerkelijke) setting.

Toen waren in politiek-Den Haag de rapen gaar. Enkele dagen hierna (RD van 8 januari) poogde Van der Staaij zijn adhesie nog wat te relativeren door te melden dat zijn naam onbedoeld op de lijst van adhesiebetuigers was opgenomen, hoewel dat wel in strijd was met zijn verklaring in het RD van 7 januari. Intussen hadden andere politici van onder de Haagse kaasstolp, zoals onder andere CU-leider Gert-Jan Segers, minister Ingrid van Engelshoven (D66 - OCW) en anderen heel duidelijk afstand genomen van de actie van Van der Staaij. Premier Mark Rutte deed dit tijdens zijn eerste wekelijkse persconferentie in dit jaar, zonder overigens de naam van de ‘stille coalitie-gedoger’ in de mond te nemen.

Pijnlijk voor Van der Staaij was het gebrek aan solidariteit van zijn fractiegenoot dr. Roelof Bisschop. Deze verklaarde in De Telegraaf van 7 januari “de strekking te onderschrijven van de verklaring die motiveert waarom homoseksualiteit ’zondig’ is”. Toch zitten er volgens hem ook nog “een heleboel haken en ogen” aan de tekst, dus wacht hij met onderschrijving tot een conferentie ergens in de loop van dit jaar heeft plaatsgevonden. „Hij (de verklaring-PvdB) kan nogal veroordelend overkomen. Terwijl dat niet de bedoeling is geweest van de opstellers.”

Ik ervaar dit statement als een gebrek aan solidariteit met ‘zijn’ fractievoorzitter, juist nu deze zo onder vuur lag. Meer bewondering heb ik voor Chris Stoffer, het derde SGP-Kamerlid. Hij hanteerde een absolute radiostilte. Om een woord van Bart Jan Spruyt te lenen: Chapeau voor Stoffer!

Met verbazing en ook wel teleurstelling heb ik kennis genomen van wat enkele SGP-burgemeesters (onder wie J. van Belzen van de gemeente Barendrecht) publiekelijk te berde brachten. Bij hun uitlatingen en acties zijn niet anders dan grote vraagtekens te plaatsen. De kern van hun verklaringen kwam er op neer dat zij burgemeester zijn van alle inwoners en daarom zo’n toch wel discriminerende verklaring ‘nooit’ zouden ondertekenen.

Het klinkt zo fraai: burgemeester zijn voor alle inwoners. Maar zo’n verklaring is niets minder dan een diepe buiging voor de LHBTI’ers en tegelijk een trap in de lendenen van bijvoorbeeld een deel van de Barendrechtse inwoners. Dat is juist dat bevolkingsdeel, waartoe Van Belzen behoorde, toen hij solliciteerde naar het ambt van burgemeester.

Het zou zo maar kunnen zijn dat inwoners van Barendrecht zich hebben verwonderd over deze actie van een SGP-burgemeester. Natuurlijk is ook een SGP-burgemeester er voor alle inwoners, natuurlijk mag hij in zijn ambtsuitoefening niet discrimineren, maar daarbij mag hij nog wel een eigen identiteit hebben. Deze burgemeesters hebben evenals Van der Staaij op landelijk gebied een kerkelijke verklaring tot een algemene christelijke verklaring verklaard en daarom afstand genomen van inhoud en stijl.

Als de nieuwe burgemeester van Veenendaal, de SGP’er Gert-Jan Kats, op Twitter zegt zich niet te herkennen in de inhoud en toon van de verklaring, is dat zijn goed recht en heeft hij nog gelijk ook. Maar het zou heel veel schade hebben voorkomen als de burgemeesters hun mening ‘achter de haag van hun tanden’ (uitspraak van Dries van Agt) hadden gehouden en Twitter hadden gelaten voor wat het was.

Die wijsheid had de SGP’er Jan-Willem Rouwendal, wethouder in Leidschendam-Voorburg. Tijdens de vergadering van de gemeenteraad van 22 januari kreeg hij de vraag of hij homoseksualiteit zonde vindt. Zijn antwoord luidde dat dit een vraag was naar zijn persoonlijke overtuiging waarvan hij als wethouder geen verantwoording aflegt.” Er waren meer SGP-wethouders en -gemeenteraadsleden, die op deze manier reageerden.

Bizar was de actie van de al eerder genoemde burgemeester Jan van Belzen van Barendrecht om de regenboogvlag te hijsen bij het gemeentehuis. Nota bene, de regenboog, het Bijbelse symbool van Gods trouw over de schepping na de zondvloed, is door de LHBTI’ers aan zijn eigenlijke betekenis onttrokken (ontstolen!) en wordt nu gebruikt als een symbool voor alles, wat tegen de scheppingsorde ingaat. Dat SGP-burgemeesters hierin mee gaan is voor mij onbegrijpelijk.

Alles bijeen heeft de Nashvilleverklaring door impulsieve en ondeskundige acties en uitlatingen heel veel schade toegebracht aan de gereformeerde gezindte en ook aan de SGP. De verklaring heeft als een boemerang gewerkt. D66-Kamerlid Vera Bergkamp wil met Kees van der Staaij in de Tweede Kamer over zijn adhesie aan de verklaring debatteren, het Openbaar Ministerie onderzoekt of er een strafrechtelijke vervolging kan/moet worden ingesteld, er is immers een aanklacht tegen hem ingediend.

Het gaat nu niet aan om op voorhand in de martelarenrol te schieten. Wellicht is het goed voor de werkgroep, maar ook voor SGP’ers over wie ik hierboven schreef, om het opiniestuk van Arnold Huijgen en Maarten Kater nog eens goed te lezen en daaruit lessen te trekken voor de toekomst. Want dat is hard nodig!

Dit artikel werd u aangeboden door: Protestants Nederland

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 februari 2019

Protestants Nederland | 28 Pagina's

‘NASHVILLE’ ALS BOEMERANG

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 februari 2019

Protestants Nederland | 28 Pagina's