THOMASCHRISTENEN IN INDIA VOELEN ZICH LANG MISKEND

Voor enige jaren gaf ik als gasthoogleraar in Leuven college over het Nieuwe Testament. Op de eerste rij van de collegezaal zaten vijf gebruine Indiërs. Het waren Thomaschristenen uit de staat Kerala in Zuid-India. Ze hadden gehoord, dat er een apokrief Evangelie van Thomas was ontdekt. Nu hoopten ze, dat dit geschrift aan zou tonen, dat de apostel Thomas zelf naar India was gekomen en hun het christendom had gebracht.Die zaak zat hun heel hoog. Volgens hun eigen traditie is Thomas de apostel van India. Zijn zogenaamde graf ergens op de westkust van Zuid-India bestaat tot op de huidige dag. Hun grootste feest valt op 3 juli. de dag waarop Thomas gestorven zou zijn. Zij wijzen met verontwaardiging de verondersteliing af, dat zij ooit Nestoriaanse ketters zijn geweest. Zij zitten ook vol rancunes tegen romeins-katholieke zendelingen, die hun allerlei Latijnse vormen en gewoonten opgedrongen hebben. Met grote moeite zijn zij erin geslaagd hun Aramese, Syrische liturgie te bewaren. En zij willen zichzelf zijn. Indische christenen, zoals zij vanaf het begin van onze aartelling zijn geweest. Wat moet men als historicus daarvan zeggen?