Teveel „appeltjes voor de dorst"

„Een appeltje voor de dorst bewaren", is een echte oud-Nederlandse eigenschap om iets opzij te leggen voor tijd van nood. Als we dit spreekwoord in de letterlijke zin opvatten kunnen we zeggen, dat er van ouds geprobeerd is om rassen appelen te telen, die nog zo lang mogelijk na het oogsten met smaak te consumeren waren. Tot voor de laatste wereldoorlog kon men echter de appelen van vaderlandse bodem toch niet langer bewaren dan tot rond de jaarwisseling.