Schouwen-Duiveland in ramp en herstel

„Want Uwen vijand Oceanus nacht noch dag en rust of slaapt, maar compt als een briesende leeuw souckende om al te vernielen datter omtrent is". Hoezeer deze waarschuwing van de bekende waterbouwkundige Vierlingh in de 16e eeuw voor de bevolking van Zuid-West Nederland werkelijkheid is geworden, heeft het verschrikkelijke gebeuren in de rampnacht van 1 februari 1953 dramatisch aangetoond. In het holst van de nacht luidde in het Deltagebied van dorp tot dorp en van vlek tot vlek de noodklok, nadat het zeeniveau onrustbarend hoog was gestegen, de noordwestenwind de golven had opgezweept, de dijken het hadden begeven en verschillende eilanden ten prooi vielen aan „vijand Oceanus". Eén van die eilanden was Schouwen-Duiveland, dat ongemeen zwaar werd getroffen en de hardste klappen kreeg van het gehele rampgebied: op 18 plaatsen braken de dijken door en het aantal slachtoffers liep op tot 531.