In de Evangelische kerk van Trier woonde christen-keizer Constantijn

Een vreemde gewaarwording: je staat voor redelijk goed bewaard gebleven resten van de oude Romeinse heidense beschaving en je merkt dat zo'n keizerlijk paleis nu is omgevormd tot een protestantse kerk waar niet meer Jupiter wordt geëerd of waar de goden van oorlog en vrede heersen, maar waar naar Lutherse trant de lofzang opklinkt van de Allerhoogste. Je wandelt wat verder door deze oude stad met daar naar de antieken geurende straten en pleinen. En je belandt bij een reusachtige, uit donkere steenblokken opgetrokken poort, die een zo grote omvang heeft dat onze middeleeuwse stadspoorten daarbij blijken te zijn weggelopen uit Madurodam. Die „zwarte poort" blijkt behalve een Romeins verdedigingsbouwwerk eveneens eeuwenlang een kerk te zijn geweest. Ter ere van een roomskatholieke heilige, Simeon van Syracuse, die ook een klooster naar zich vernoemd kreeg dat aan de poort grenst. Simeon heeft tal van jaren als kluizenaar in deze kolossale poort geleefd. We zijn dus in Trier