Door glasramen vloeit mystiek binnen

Kerkgang op oudejaarsavond. Voor velen is (was?) dat vooral een stemmingsvolle, weemoedige aangelegenheid, een in gewijde sfeer je vol laten lopen met herinneringen en wensen. Die kerkdienst moet dan niet geschieden in een moderne betonbarak vol kille zakelijkheid, maar in een Anton-Pieckachtige oude dorpskerk of een kathedraal gebed in steen. En liefst bij (elektrisch) kaarslicht, terwijl door de gebrandschilderde boogvensters de sneeuwvlokken zichtbaar blijven. Het glas in vele kleuren breekt naar buiten toe het gele licht en overdag filtert het de lage zonnestralen in strijklicht. Want een kerk zonder kleurig glas-in-lood past niet zo goed bij de eindejaarsvieringen...