Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Vernoemen geen plicht, maar wel een bijbelse orde

Bekijk het origineel

Bladerweergave niet beschikbaar
+ Meer informatie

Vernoemen geen plicht, maar wel een bijbelse orde

Ds. L. W. Ch. Ruijgrok: „Elk van Gods kinderen zal in de hemel een nieuwe naam ontvangen"

10 minuten leestijd Arcering uitzetten

Luther noemde zijn oudste zoon naar zijn vader Johannes, de tweede naar zichzelf en de derde naar Paulus. Over de apostel zei hij: „Ik heb zoveel aan hem te danken, dat ik wel twee zonen naar hem had kunnen vernoemen". Ook bij de besnijdenis van Johannes de Doper kwam het vernoemen om de hoek kijken. De buren veronderstelden dat hij Zacharias zou heten, „naar den naam zijns vaders". Zijn ouders handelden echter anders. Wat zeggen deze dingen ons? Hoe moeten wij onze kinderen namen geven? Is het een plicht om familieleden te vernoemen? Een bijbelse leidraad voor een christelijke naamgeving.

U heeft geen rechten om dit artikel te lezen Premium Artikel

Dit artikel is exclusief leesbaar voor abonnees met een RD-abonnement, een zesdaags abonnement op het RD of op de e-paper. Dit artikel lezen? Log in op uw EMG-account of neem een abonnement.

Inloggen Neem (proef)abonnement

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 augustus 1989

Reformatorisch Dagblad | 22 Pagina's

Vernoemen geen plicht, maar wel een bijbelse orde

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 augustus 1989

Reformatorisch Dagblad | 22 Pagina's