Bekijk het origineel
Bekijk het origineel
De laatste rustplaats
„En toen een tussenspel. Een hele toon omhoog. „Dan ga ik op". Mensen, wat aangrijpend"
Alleen het zware toegangshek knerpt. Torenvalken en wielewalen zingen in de toppen van de bomen hun hoogste lied. 's Avonds krast een uil. Rododendrons en magnolia bloeien en geuren dat het een lieve lust is en stokoude eikebossen laten een zwaar gezucht van zich horen. Voor de rest is er stilte. Doodse stilte. De stilte van de dood. Het kerkhof. Plaats van de doden. De rust schijnt volkomen, maar in Den Haag zijn ze bezig de rust te verstoren.
Premium Artikel
Dit artikel is exclusief leesbaar voor abonnees met een RD-abonnement, een zesdaags abonnement op het RD of op de e-paper. Dit artikel lezen? Log in op uw EMG-account of neem een abonnement.
Inloggen Neem (proef)abonnementBekijk de hele uitgave van vrijdag 6 juli 1990
Reformatorisch Dagblad | 24 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 6 juli 1990
Reformatorisch Dagblad | 24 Pagina's