Plechtanker of steen des aanstoots

In de Engelse kerkgeschiedenis komen we keer op keer het "Boek van het Gemeenschappelijk Gebed" tegen, het "Book of Common Prayer". Voor de een was het gebruik van dat boek bijna een geloofsstuk, een plechtanker in een zee van verwarring, en de onmisbare verbinding van het heden met de praktijk van de oude christelijke kerk. Maar voor vele anderen was dit "gebedenboek" een steen des aanstoots, een half-rooms boek, en een belemmering voor de vrije werking van de Heilige Geest, geheel in strijd met de orde in de kerk zoals die ons in het Nieuwe Testament wordt getekend. Wat is waar?