Ik ben maar een kuip vol dromen’ 55

Een nachtmerrie van vijf lange jaren was voorbijgegaan. Jaren waarin ook de poëzie een wapen werd tegen de overheersing van het “Herrenvolk”. Na de Tweede Wereldoorlog dacht poëzieminnend Nederland ‘gewoon’ verder te kunnen teren op wat dichters als Martinus Nijhoff, J. J. SlauerhofF, J. C. Bloem en H. Marsman vóór die wrede censuur in de tijd hadden geproduceerd. Maar toen verschenen de Vijfitigers op het literaire podium: een revolutie in de poëzie. Hans Lodeizen was him wegbereider. Van hem verscheen eerder dit jaar bij uitgeverij G. A. van Oorschot te Amsterdam een lijvige bundel “Verzamelde gedichten”.