Wroetend gebogen over de barse grond

Anton van Duinkerken schrijft in De Tijd van 4 december 1930 dat hij het nieuwe boek van Antoon Coolen eigenlijk geen roman kan noemen, zelfs niet in de zeer ruime zin van het woord. Hij mist de intrige, waaromheen de gebeurtenissen in min of meer oorzakelijk verband zijn gegroepeerd.In ”Peelwerkers” ontbreekt een beheersende intrige. Er is geen hoofdpersoon, want het boek vertelt de geschiedenissen van verscheidene mensen die in het Peelgebied wonen en om de beurt de aandacht krijgen.