„Survival-training in bedrijfsleven zinloos”
Universitair docent mist evaluatie en vervolg
ROTTERDAM (ANP) - Veel zogenoemde outdoor-trainingen zijn betrekkelijk zinloos omdat een noodzakelijk vervolg ontbreekt De opgedane ervaringen worden vaak niet geëvalueerd. Zo’n training schiet daardoor veelal tekort, aldus M. Flory, universitair docent aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam.
Buitentrainingen, zoals survivaltochten, komen de laatste jaren steeds meer in zwang. Bedrijven, ook hele grote, sturen hun managers op barre overlevingstochten de natuur in. Een uitstekende manier om goed in teamverband te leren werken, heet het. De deelnemers moeten immers samen creatieve oplossingen bedenken voor onverwachte problemen. Ze doen daar later, op hun werk, hun voordeel mee. Of dat werkelijk zo is, is echter nog nooit wetenschappelijk onderzocht.
Talloze bureautjes verzorgen outdoor-trainingen. De doelgroep wordt steeds groter, lijkt wel. Outdoor Education & Training in Breda heeft nu zelfs een weekwisseling op het programma voor vader en zoon. „We spelen daarmee in op een nieuwe opvoedingstrend”, zegt directeur J. Bertels. „Veel ouders zien de verharding in de maatschappij en de sfeer op school als een bedreiging voor de band met hun kinderen. Daarom maken ze tijdens de weekwisseling meer tijd vrij om met hen van alles te ondernemen”.
Wanneer mensen elkaar beter kennen en elkaar goed aanvoelen, werken ze beter samen, is zijn overtuiging. Een buitentraining draagt daar naar zijn mening goed aan bij. Bertels is het hartgrondig met Flory eens dat alleen sportief bezig zijn echter weinig oplevert. Veel met elkaar praten om gedragingen in beeld te brengen en motieven te achterhalen, is zeker zo belangrijk.
„De meeste buitentrainingen zijn niet meer dan een overlevingstocht. Duizenden mensen sjouwen sportief, gezamenlijk en tamelijk dwangmatig onder leiding van een sportinstructeur door de Ardennen en de Eifel”.
Nalaten
Het grote probleem van de meeste trainingen is dat er veel te weinig gebeurt, zegt Flory. „De deelnemers trekken met een sportleraar de natuur in, krijgen daar te maken met allerlei processen zoals teambuilding, onderlinge communicatie en dergelijke en laten vervolgens na om die ervaringen door te trekken naar hun werkomstandigheden”.
De outdoor-training is dan eigenlijk niet meer dan een leuke tijdspassering, aldus de wetenschapper. „Als een vervolg ontbreekt, blijven veel kansen onbenut. De training is in zo’n geval een doel op zich en dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Het is niet meer dan een middel om processen te leren doorgronden, om te ervaren hoe je een visie moet ontwikkelen”, aldus Flory.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 15 april 1997
Reformatorisch Dagblad | 18 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 15 april 1997
Reformatorisch Dagblad | 18 Pagina's