Schaduwen in de woestijn

Uur na uur, dag na dag bewegen we ons voort zonder dat er iets verandert. Onze kamelen sjokken door het gloeiende zand dat zich rondom ons uitstrekt tot aan de horizon. De woestijn en het hardblauw van de hemel, verder niets dan onze nietige karavaan en het spoor dat wij achter ons laten. Het losse uiteinde van onze tulbanden hebben we om onze gezichten geslagen tegen de verzengende zon en het stuifzand.