"Geen engeltje, maar een schaduwkind"

P. F. Thomése verloor zijn dochter: een kind van nauwelijks een jaar oud. Het bracht hem ertoe een boek te schrijven dat een totaal andere toon heeft dan zijn eerdere werk. "Schaduwkind" is een boek vol rouw, verdriet en vervreemding. "De hopeloosheid van de toestand wilde niet tot ons doordringen. Hoop is een taai goed. Je hakt het af en het groeit weer aan."