Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Vakantie en sociale verzekering

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Vakantie en sociale verzekering

10 minuten leestijd Arcering uitzetten

Wie zijn vakantie voorbereidt, behoort daarbij - om zichzelf niet te schaden - te overwegen of ar op het terrein van de sociale verzekering nog iets te regelen is. Vooral ziekenfondsverzekerden en zij die een uitkering ingevolge de Ziektewet, de Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering, de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet, of de Werkloosheidswet ontvangen, doen er verstandig aan hierom te denken.

ZIEKENFONDSWET

In Nederland

Bi) verblijf in Nederland buiten het gebied waar het eigen ziekenfonds werkt, is het van belang de ziekenfondspapieren (met het laatste betalingsbewijs) bij zich te hebben. Daarmee gewapend kan men terecht bij practisch iedere huisarts.

Voor het inroepen van zijn hulp kan de arts contante betaling volgens het ziekenfondstarief vragen, welk bedrag men echter van het eigen ziekenfonds terug ontvangt tegen overlegging van de kwitantie.

Met een verwijskaart van de huisarts in de tijdelijke verblijfplaats kan men naar een specialist, die rechtstreeks door het ziekenfonds wordt betaald.

Was men in zijn woonplaats al onder behandeling van een specialist, dan kan men (na vooraf gevraagde toestemming van het ziekenfonds) ook in zijn vakantieoord deze behandeling laten voortzetten. Wel is het noodzakelijk vooraf overleg te plegen met de behandelende specialist in de woonplaats.

Genees en verbandmiddelen, die tijdens de vakantie worden voorgeschreven, moeten door de verzekerde aan de apotheker worden betaald. Tegen overlegging van de kwitantie, waarop soort en hoeveelheid van de voorgeschreven middelen moeten zijn vermeld, betaalt het ziekenfonds in de woonplaats de betaalde kosten terug, voor zover het geneesmiddelen betreft welke voor fondsrekening kunnen worden voorgeschreven.

Heeft men in de vakantieplaats plotseling tandheelkundige hulp nodig, dan kan men die hulp inroepen van een tandarts, die ook ziekenfondsverzekerden behandelt.

Men moet dan vooral de ziekenfondspapieren (zo mogelijk ook de saneringskaart) aan de tandarts tonen. Tegen overlegging van de gespecificeerde kwitantie ontvangt men van het eigen ziekenfonds de gemaakte kosten terug, eventueel onder aftrek van de door verzekerde verschuldigde eigen bijdrage. Als opneming in een ziekenhuis nodig is, moet men contact opnemen met het eigen ziekenfonds. Dat kan bepalen dat, als vervoer mogelijk is, opneming in een ziekenhuis dicht bij huis moet plaats vinden. De kosten van ver­ voer zijn dan voor rekening van het ziekenfonds.

Behandeling door een fysiotherapeut of heilgymnast/masseur, welke niet mag worden onderbroken, kan in de vakantieplaats worden voortgezet, mits men daarover vóór vertrek overleg pleegt met zijn ziekenfonds.

Buiten Nederland

Wie met vakantie naar het buitenland gaat, kan zich tegen kosten van geneeskundige hulp verzekeren door het sluiten van een z.g. reisverzekering. Men moet er echter wel rekening mee houden dat in de reispolissen kan zijn bepaald dat kosten in verband met bestaande ziekten of k-walen niet worden vergoed.

In een aantal landen bestaat de mogelijkheid te profiteren van de sociale verdragen, welke Nederland met die landen heeft gesloten. In de landen van de E.E.G. (België, Denemarken, Groot-Brittaniè (behalve de Kanaaleilanden en het eiland Man), Frankrijk, Griekenland, Ierland, Italië, Luxemburg en West-Duitsland) hebben alle verzekerden dezelfde rechten op geneeskundige hulp als de verzekerde inwoners van die landen. Vóór vertrek met vakantie dienen zij aan hun ziekenfonds te vragen of het noodzakelijk is over een Elll-verklaring te beschikken, waarmee zij zich in voorkomend geval eerst moeten wenden tot de verzekeringsinstelling in het land van verblijf. In Groot-Brittaniè wordt elke onderdaan van een E.E.G.-land, die zich als zodanig kenbaar maakt en daarbij te kennen geeft de hulp in het kader van de E.E.G-Verordeningen te wiUen ontvangen, geholpen. Een Elll-verklaring is dan niet nodig.

Met een aantal landen buiten de E.E.G. zijn ook regelingen getroffen inzake geneeskundige hulp. Hiervoor gelden de volgende regels:

- In Joegoslavië, Oostenrijk, Portugal, Spanje en Zweden hebben alle verzekerden bij tijdelijk verblijf recht op geneeskundige verzorging. - In Tunesië en Marokko hebben alle verplicht verzekerden recht op geneeskundige verzorging. - In Turkije en Kaap-Verdië tenslotte hebben alleen verplicht verzekerde werknemers en personen met een

ZW- of WW-uitkering recht op geneeskundige verzorging. Voor al deze landen geldt, dat de verzekerden een door hun ziekenfonds voor het gewenste land verstrekt formulier bezitten. Hiermee moeten zij zich, in het geval dat geneeskundige hulp nodig is, eerst tot de verzekeringsinstelling in dat land wenden.

Men moet overigens wel beseffen dat het recht op geneeskundige hulp bijna nergens zo omvangrijk is als in Nederland. Ook in de verdragslanden zal men nogal eens moeten bijbetalen. Met het oog daarop kan ook voor de genoemde verdragslanden een reisverzekering van betekenis zijn (Extra reiskosten veroorzaakt door een vertraagde terugreis na ziekte in het buitenland worden niet vergoed.) In alle gevallen doet men er goed aan vóór de reis informatie in te winnen bij het ziekenfonds, waar men ook voorlichtingsbladen kan verkrijgen over hoe men in voorkomend geval in de verdragslanden moet handelen.

In West-Duitsland kan men terecht bij de AUgemeine Ortskrankenkassen (algemene plaatselijke ziekenfondsen), die - behoudens enkele zeldzame uitzonderingen - in alle gemeenten bestaan en in alle belangrijke plaatsen kantoren hebben. Naar het adres van het dichtstbijzijnde kantoor van de Ortskrankenkasse kan ter plaatse worden geïnformeerd.

In België wordt de geneeskundige verzorging verleend door de gewestelijke dienst van de Hulpkas voor ziekte- en invaliditeitsverzekering (Office regional de la Caisse auxiliaire d'assurance maladie-invalidité) van de provincie waar men verblijft of door een der Belgische Ziekenfondsen ('Mutualiteiten') die ter plaatse werkzaam zijn.

In Frankrijk moet men zijn bij de Caisse primaire d'Assurance Maladie (Hoofdfonds voor de ziekteverzekering). Het adres hiervan kan de afdeling sociale zaken (service social) van het gemeentehuis mededelen.

In Italië verleent de Unita Sanitaria Locale (USL) de geneeskundige verzorging. Kantoren zijn in het gehele land gevestigd, behalve in Sardinië, Sicilië en enkele kleine gebieden. Daar zijn voorlopige voorzieningen getroffen. Inlichtingen over het adres van het dichtstbijzijnde kantoor van de USL kunnen ter plaatse worden gevraagd. Bij afwezigheid van een U.S.L. kan betrokkene zich wenden tot een S.A.U.B. (Struttura Amministrativa Unificata di

Base). In Luxemburg is het adres: Caisse Na-

tionale d'assurance maladie des ouvriers (Nationaal ziekenfonds van werknemers) te Luxemburg, 10 Rue de Strassbourg. Het Nationaal Ziekenfonds fieeft bijkantoren te Bettembourg, Clervaux, Diekirch, Differdange, Dudelange, Ecfiternach, Eschsur-Alzette, Ettelbrück, Goodyear, Grevenmacher, Larocfiette, Luxembourg-Gare, Luxembourg-Vüle, Merscfi, Pétange, Redangesur-Attert, Remich, Rumelange, Steinfort en Wiltz.

Het dichtstbijzijnde kantoor of bijkantoor van de Caisse Nationale is belast met het verlenen van verstrekkingen.

In Groot-Biitannië kan men terecht bij de National Health Service (Nationale gezondheidsdienst), die in alle gemeenten kantoren heeft.

In Denemarken kan men zich voor geneeskundige verzorging wenden tot de gemeentebesturen. I.v.m. het systeem van nationale gezondheidszorg moet men zich daar en bij de arts als verzekerde kenbaar maken.

In Ierland dient men zich te melden tot de voor de regio bevoegde Health Board.

In Griekenland moet men zich melden bij het dichtstbijzijnde kantoor van het Idryma Koinonikon Asphaliseon (I.K.A.)

In Joegoslavië kan men zich wenden tot het S.I.Z. zdravstvenog osiguranje (plaatselijk orgaan voor ziekteverzekering voor werknemers).

In Marokko moet men zich in verbinding stellen met het dichtstbijzijnde districtskantoor van de Caisse Nationale de la Sécurité Sociale. De adressen van deze kantoren zijn vermeld op het formulier van MN 111.

In Oostenrijk moet men zich vervoegen bij de voor de verblijfplaats bevoegde Gebietskrankenkasse.

In Portugal dient men zich te wenden tot een Service Medico Sociais of tot een der Unidades clinicas.

In Spanje wordt hulp verleend als men eerst is geweest bij het dichtstbijzijnde provinciale kantoor van het Instituto Nacional de la Seguridad Social (INSS).

In Tunesië moet men zijn bij het dichtstbijzijnde kantoor van de Caisse Nationale de la Sécurité Sociale (CNSS).

In Turkije moet men zich melden bij het ter plaatse bevoegde kantoor van het Sosyal Sigortalar Kurumu (instituut voor sociale verzekering).

In Zweden moet men zich wenden tot de Försakringskassa, het regionale algemene verzekeringskantoor van de verblijfplaats. In de steden Göteborg, Malmö en Gotland dient men zich te wenden tot de Kommuner (distrikten) In Kaap-Venlië moet men zich wen­ den tot het Instituto de Seguros e Previdencia Social in Priaia.

ZIEKTEWET

ZIEKTEWET Wie in de Ziektewet 'loopt' en in het binnenland met vakantie wü, heeft geen toestemming van de bedrijfsvereniging nodig, maar moet wel de bedrijfsvereni­

Wil men naar het buitenland dan is wél tevoren toestemming van de bedrijfsvereniging nodig. Of die toestemming wordt verleend, hangt helemaal van de omstandigheden af. Een verzekerde patiënt moet meewerken aan het herstel van zijn gezondheid. Als zo'n buitenlandse vakantie dat herstel tegenwerkt of in de weg dreigt te staan, zal toestemming worden geweigerd.

Iemand, die in zijn vakantie in Nederland of België ziek wordt, moet direct zijn werkgever of - als het bedrijf gesloten is - de bedrijfsvereniging hiervan op de hoogte te stellen. In het laatste geval zal behalve het verpleegadres ook de naam en het adres van de werkgever doorgegeven moeten worden.

Wordt men ziek, terwijl men op vakantie is in Denemarken, Groot-Britannië, Frankrijk, Ierland, Italië, Joegoslavië, Luxemburg, West-Duitsland, Griekenland, Marokko, Oostenrijk, Portugal, Spanje, Tunesië, Turkije, Zweden of Kaap-Verdië, dan dient men ziekengeld aan te vragen via het ziekteverzekeringsorgaan van het vakantieland. Dit is voor elk land, behalve Groot-Britannië en Ierland hetzelfde orgaan, als m het voorgaande hoofdstuk 'Ziekenfondswet' is aangegeven voor de verlening van verstrekkingen; de plaatselijke autoriteiten kunnen wel vertellen bij welk adres men zich moet melden. In Groot-Britannië dient men onder overlegging van een verklaring van de behandelend arts de aanvraag in te dienen bij the Local Security Office (plaatselijk kantoor van de sociale zekerheid). In Ierland is het Department of Social Welfare te Dublin het aangewezen adres.

Het is van belang bij de melding duidelijk aan te geven, dat men niet slechts medische hulp verlangt, doch ook ziekengeld aanvraagt. Het is verder voor een vlotte afhandeling van de aanvraag om ziekengeld noodzakelijk, dat naast het verpleegadres ook het adres in Nederland en de naam en het adres van de werkgever worden opgegeven, alsmede de naam van de bedrijfsvereniging waarbij men in Nederland verzekerd is. Het orgaan van het vakantieland zal de aanvraag om ziekengeld doorgeven aan de bevoegde bedrijfsvereniging en tevens een medisch onderzoek instellen. Voorschriften van het orgaan van het vakantieland moeten worden opgevolgd.

Wordt men ziek in een ander land dan de hiervoor genoemde verdragslanden dan is het voor de aanspraak op ziekengeld van belang dat men zich onmiddellijk tot een arts wendt. Men vraagt hem om een verklaring, waaruit blijkt wat men mankeert, wanneer de ziekte is ontstaan en hoe lang deze heeft geduurd of waarschijnlijk nog zal duren. Die verklaring moet zo spoedig mogelijk - eventueel via de werkgever - aan de bedrijfsvereniging worden gezonden.

Wet op arbeidsongeschiktheidsverzekering/algemene arbeidsongeschiktheidswet

Indien men een W.A.O.-uitkering en/of een A.A.W-uitkering ontvangt en men is van plan voor langer dan vier weken met vakantie naar het buitenland te gaan, dan moet daarvan ten minste twee maanden vóór het vertrek mededeling worden gedaan aan de bedrijfsvereniging. Kan door bepaalde omstandigheden hieraan niet worden voldaan, doe het dan - onder vermelding van de oorzaak der vertraging - alsnog zo spoedig mogelijk.

WERKLOOSHEID

Als u met vakantie wilt gaan, terwijl u een WW-uitkering hebt, dient u tenminste twee weken van tevoren contact op te nemen met de bedrijfsvereniging. Deze zal u dan mededelen in hoeverre tijdens uw vakantie de uitkering kan worden doorbetaald. Ook wanneer u een WWV- of Bijstandsuitkering hebt, is het zaak om tijdig met de gemeentelijke sociale dienst contact op te nemen, wanneer u met vakantie wilt gaan.

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorische Maatschappelijke Unie

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 augustus 1985

RMU Contact | 16 Pagina's

Vakantie en sociale verzekering

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 augustus 1985

RMU Contact | 16 Pagina's