Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

RMU-ledenhulp

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

RMU-ledenhulp

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

'Met zulk soort mensen kunnen we geen rekening houden'. Het zal je maar gezegd worden.Je werkt in een ziekenhuis dat bij personeel en regionale bevolking bekend staat als een Pro-Life ziekenhuis. Dan wordt je ineens gekonfronteerd met een euthanasie-geval. Als christenwerker in de gezondheidszorg heb je een visie op hulpverlening die euthanasie uitsluit.En dan de mededeling: daar kunnen we geen rekening mee houden. Ziedaar, konfliktstof te over. Maar gelukkig, er is ook nog een RMU.

Met RMU serieus genomen

Hoewel artikel 293 van het Wetboek van Strafrecht het toepassen van en medewerking verlenen aan euthanasie nog steeds verbiedt, hebben er in den lande toch tal van euthanasiepraktijken plaats.

Zelfs op plaatsen waar men het niet zou verwachten.

Zo ook, eerder dit jaar, in een ziekenhuis dat bekend staat als een ziekenhuis dat zonder voorwaarden kiest voor het leven.

Dit bracht een schrikreaktie teweeg bij één van de betrokken verpleegkundigen, mevrouw A, lid van de RMU. Ze had totaal niet verwacht dat dit in 'haar' ziekenhuis kon gebeuren. Een gevoel van machteloosheid kon ze maar nauwelijks onderdrukken. Daar sta je dan. Je steunt Pro-Life bewegingen en nu er wat gebeurt, doe je niets. Dit zat Mw. A helemaal niet lekker.

Ze besloot het bestuur, direktie en betrokken arts deelgenoot te maken van haar ernstige bezwaren tegen dit euthanasie-geval, 'Want als er niets van gezegd wordt' zegt ze, 'dan kan het maar zo weer gebeuren'.

Dit kan en mag niet tot de zorgvisie van het ziekenhuis behoren. Men moest in ieder geval weten dat haar visie op patiëntenzorg euthanasie uitsluit.

Ze werd echter door het bestuur en direktie nauwelijks serieus genomen. Hun reaktie was teleurstellend. Met dat soort mensen konden ze geen rekening houden.

RMU noodzaak

Hoe teleurgesteld ze ook was, ze het het er niet bij zitten. Ze nam de RMU in de arm. 'Want', zegt Mw. A, 'zoiets kun je niet alleen. Met de RMU voel je je veel krachtiger. Ik heb toen ervaren hoe ontzettend belangrijk het is dat je als christenwerker m de gezondheidszorg aangesloten bent bij de RMU. Ook al heb je, zoals ik, een part-time baan'

Er gebeurt ontzettend veel in de gezondheidszorg, toch zijn maar erg weinig mensen georganiseerd. 'Eerst zag ik het nut er ook niet zo van in' zegt Mw. A, 'Maar je kunt in heel onverwachte en onverkwikkelijke situaties terecht komen. In situaties waarin je hulp nodig hebt omdat je zelf niet weet welke wegen je moet be wandelen. Dat is mij wel gebleken'. Toen Mw. A met de RMU op de proppen kwam voelde men dat het menens was. Als belangenorganisatie voor leden die bij uitoefening van hun beroep in een konfliktsituatie komen heeft de RMU de 'handschoen opgenomen'.

•Via het door hen ingeschakelde Juridisch Adviesbureau Gezondheidszorg (JAG) is er bij bestuur en direktie aangedrongen op een zorgvisie die euthanasie uitsluit.

Uiteindelijk voelde bestuur en direktie zich gedrongen om over het te voeren ziekenhuisbeleid met betrekking tot euthanasie duidelijkheid te verstrekken. Ze kwam met een verklaring naar buiten waarin werd gesteld dat medische specialisten zich dienen te houden aan het geldend recht wanneer zij met de vraag van euthanasie worden gekonfronteerd. 'Verpleegkundigen die ernstige bezwaren hebben tegen verlenen van medewerking aan euthanasie worden daartoe met gedwongen. Ook zullen ze daar geen nadelige gevolgen van ondervinden bij selektie, aanstelling en plaatsing, loopbaan en opleiding.

Feitelijk wordt er dus wel groen licht gegeven voor euthanasie op verzoek, onder voorwaarden, maar gewetensbezwaarden worden vrijgesteld van medewerking aan euthanasie.

Twee soorten hulpverleners

Het wordt door de RMU betreurt dat euthanasie nu officieel tot de patiëntenzorg van dit ziekenhuis wordt gerekend.

Dat betekent dat de patiënten twee soorten hulpverleners aan hun bed kunnen verwachten. Namelijk zij die wel aan euthanasie mee willen werken en hun beleid daarop afstemmen en zij die dat niet doen en levenshulp willen blijven bieden. Wat dat betekent voor de gewetens van hen die moeten toelaten dat op patiënten, die ook aan hun zorgen zijn toevertrouwd, euthanasie wordt toegepast is niet moeilijk te raden.

Serieus genomen

Mw. A is toch blij dat ze haar stem heeft laten horen. Dat ze zich niet heeft laten verleiden tot stilzwijgen. 'Als je je hier niet van meet af aan tegen verzet wordt dit kwaad er ook bij jouw in 'gemasseerd'. Het wordt een gewenning waar we als christenen niet aan toe mogen geven'.

Met een dankbaar gebaar naar de RMU toe zegt ze dat gewetensbezwaarden nu in ieder geval serieus worden genomen, 'men is er zich van bewust dat er ook mensen zijn die om hun geloof niet aan euthanasie willen meewerken. Die verkeerden eerst in een konfliktsituatie. Nu wordt daar rekening mee gehouden. Die garantie die we eerst niet hadden hebben we nu wel'.

Wageningen

E. A. van 't Hul

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorische Maatschappelijke Unie

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 september 1989

RMU Contact | 20 Pagina's

RMU-ledenhulp

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 september 1989

RMU Contact | 20 Pagina's