De inzetting van het jubeljaar

door ds. J.H. Adriaanse

In het begin van Leviticus 25 gaat het over het sabbatsjaar, een instelUng van God. Na een periode van zes jaar bearbeiden van het land, moet er een rustperiode zijn van een jaar. Het is zoals God het in de schepping bedoeld heeft: na een periode van zes dagen werken, volgt er een dag van rust. Datzelfde ritme zet zich voort in de jaren: na zes jaar arbeid, volgt er een jaar van rust. Er is echter nog meer. Na zeven sabbatsjaren, dus een periode van 49 jaar, volgt er een vijftigste jaar, het jubeljaar. Het wordt aangekondigd door het blazen op de bazuin, op de tiende dag van de zevende maand, op Grote Verzoendag.

Dit vijftigste jaar was, evenals het sabbatsjaar, een jaar van rust. Het land bleef braak liggen, er werd niet gewerkt noch geoogst. Er moest geleefd worden van wat zomaar opkwam.

Maar naast het aspect van rust, ging het bij dit jubeljaar ook om het aspect van bevrijding en herstel van de oorspronkelijke situatie. Zij die, vanwege schulden, in slavernij waren terechtgekomen, kregen hun vrijheid terug. En ook de bezittingen die om die reden in andere handen waren overgegaan, kwamen weer terug bij de oorspronkelijke eigenaar.

Wat heeft deze wetgeving aan het oude Israël ons nu, anno 2000, te zeggen? Ten eerste is het belangrijk om te zien hoe er dient omgegaan te worden met bezit. Bezit is niet iets waar je als mens onbeperkt over kunt beschikken; je hebt het in bruikleen gekregen. De opbrengst is voor de eigenaar, maar voorop staat dat ten diepste God de Eigenaar is en blijft. Hij stelt dit bezit ter beschikking. Bezit is niet anders dan het recht om (tijdelijk) ergens gebruik van te mogen maken. Dit staat eigen­

lijk haaks op de manier waarop wij in onze westerse cultuur omgaan met eigendom en bezit. Dit zou ons te den^^ ken moeten geven. ^^ Ten tweede zien we dat in dit voorschrift ook de nadruk valt op Gods zorg en voorzienigheid. Zelfs wanneer direct na het sabbatsjaar het jubeljaar zou volgen, en er dus twee jaar lang geen opbrengst zou zijn, zelfs dan was er de zekerheid dat het Israël aan niets zou ontbreken. De Heere zou ervoor zorgen dat er voldoende was om drie jaren door te komen. Aan het gehoorzamen aan Gods geboden wil Hij Zijn zegen verbinden, ook vandaag. Ten derde moet het ons opvallen dat het begin van het jubeljaar samenvalt met Grote Verzoendag. Dat is niet voor niets. Waar het sabbatsjaar terugwijst naar de schepping, wijst het jubeljaar vooruit naar de herschepping. Het ^^ jubeljaar (herstel van de oorspronkelijk^ ke verhoudingen) is niet los te zien van de verzoening die God Zelf tot stand brengt. Het is veelzeggend dat Jezus Zelf later in de synagoge van Nazareth de tekst uit Jesaja 61 aanhaalt, waar het gaat over het jaar van het welbehagen des Heeren, wanneer gebrokenen van hart worden verbonden en gevangenen vrijheid ontvangen. Zo wordt in de Persoon van Christus, de Messias, de diepste betekenis van het jubeljaar duidelijk. Alleen in Hem is er echte bevrijding, verzoening met God en herstel van wat door de zonde verbroken is. Wanneer we Hem hebben leren kennen en geleerd hebben om vanuit die verzoening te leven, heeft dat ook onmiskenbaar gevolgen voor onze dagelijkse handel en wandel.

Ds. J.H. Adriaanse is predikant van de Hervormde Gemeente Otterlo

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen