Tussentijdse opzegging jaarcontract

Mevrouw Heuvelman heeft een jaarcontract als administratief medewerkster bij een reisorganisatie en wel voor de periode van 1 september 2006 tot 1 september 2007. Vlak voor de kerstdagen ontving zij een brief van de directie:

“Recentelijk werd u door uw leidinggevende op de hoogte gebracht van de ernstige personele boventalligheid waarmee de directie zich geconfronteerd ziet. Daarbij werd u geïnformeerd over het besluit om het volume van de tijdelijke arbeidsovereenkomsten en tijdelijke uitbreidingen te verminderen. Concreet betekent dit voor u dat wij hierbij uw tijdelijke dienstverband, met inachtneming van de geldende opzegtermijn, met ingang van 1 februari 2007 opzeggen. De directie betreurt het zeer dat dit besluit genomen diende te worden. Temeer daar dit los staat van het persoonlijk functioneren van betrokken werknemers en dat van u in het bijzonder.”

Mevrouw Heuvelman had zo haar bedenkingen bij de juridische houdbaarheid van deze brief en informatie daarin. Haar jurist kon haar vrij snel duidelijkheid verschaffen. Het betrof hier een tussentijdse opzegging van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd. Van toepassing is artikel 7:667 Burgerlijk Wetboek: “Een arbeidsovereenkomst als bedoeld in lid 1 (te weten een contract voor bepaalde tijd) kan slechts tussentijds worden opgezegd indien voor ieder der partijen dat recht schriftelijk is overeengekomen.”

Mevrouw Heuvelman kon een dergelijk beding of artikel nergens in haar arbeidsovereenkomst terugvinden. De directie zag het anders. De cao bepaalde immers dat een dienstverband voor bepaalde of onbepaalde tijd eindigt door ontslag door de werkgever? Omdat de arbeidsovereenkomst heel duidelijk verklaarde dat deze cao van toepassing was, moest het er daarvoor gehouden worden dat ieder der partijen het jaarcontract tussentijds door het geven of nemen van ontslag kon laten eindigen. Aldus de directie.

Uiteindelijk moest de kantonrechter zich over de zaak buigen. Het gegeven ontslag was volgens de rechtbank onregelmatig. Dat betekent dat de opzegging wel een einde maakt aan het dienstverband, maar dat de werkgever een schadevergoeding moet betalen die overeenkomt met het resterende aantal maandsalarissen dat ze zou hebben ontvangen indien ze tot 1 september 2007 had kunnen doorwerken.

De kernvraag was: is een beding van tussentijdse opzegging voor ieder der partijen in dit geval nu schriftelijk overeengekomen of niet. Vanzelfsprekend oordeelde de kantonrechter dat de cao van toepassing was. Maar de woorden ‘tussentijdse opzegging’ kwamen in de desbetreffende caoartikelen niet voor. En dit terwijl de wet ondubbelzinnig eist dat een beding tot tussentijdse opzegging expliciet omschreven moet worden. Daarom kon de werkgever geen beroep op de cao doen. Daarboven was de kantonrechter van oordeel dat het overeenkomen van een mogelijkheid tot tussentijdse opzegging niet zomaar bij een collectief contract kon plaatsvinden, maar dat het beding toegesneden moet zijn op de persoonlijke situatie. Het beding moet gemaakt worden tussen deze twee partijen en uitdrukkelijk worden opgenomen in de individuele arbeidsovereenkomst. Een verwijzing naar de cao is niet voldoende. De kantonrechter wees de vordering van mevrouw Heuvelman dan ook toe.

Jan Schreuders

Jan Schreuders, manager dienstverlening

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen