Openluchtsamenkomsten.

Het aangewezen middel om in het warme jaargetijde te evangeliseeren, is het houden van openluchtsamiSiiikiomsten. In vergadeföalen of door huisbezodf zijin de menschen op. de prachtige zomeravonden moealijk te bereiken. Men zoekt het dan in de natuur, die men als het eri om gaat ? ; ijn fcerkvörzuim te verdedigen, gaarne als „de ongekoirven tenipel" pïijst. In plaats van nu helt evangelisatiewerk te laten rusten in het schoonste gedeelte vain het jaar, ligt het juiist op. onzfen weg de menschen te prediken, dat zij zich inderdaad bij hun verkeer in de .natuur in een tempel bevinden en daarom' toit aanbidding en vereering izijn gieroiepen.

Er bestaat geen aanleiding om eene prinoipiëele beschoiuwiing te houden over zulke openluchtsamenkomsten. Het is eene arbeidsmethode, die geheiligd is doordat de Heere Jezus ztelf ze heeft toegepast. Wie ©r t^gen is, schijnt het betei' te' weten dan Hij, die Zijne discipelen het bevel gaf: „Wat ik u zög in het verbongene, predik dat op de daken". In de dagen der Hervorming heeft men ooik veelvuldig op deze wij»e gearbeid, denk slechts' aan de Hagepteeken. Bij het opkomen van den arbeid der Inwendige Zendinig in Engeland en Duitschland is pien aanstonds met dezen tak van evangelisatie begonnen. Wichem legde er den nadruk op, dat de levangelist zich niet moest terugtrekkien in hokken en hoeken, maar optreden op straten len toarkten. In ons land kennen wij in het bijzionder als vorm van openluchtarbeid, de z.g. Zendinjgsfeesten. Hunne populariteit en welslagen toont iaan, hoe juist deze m'ethode ook op evangelisatiegebied kain worden toegepast.

Ik bedoel inu slechts enkele pïaotische wenken te igeven 'voor het onganiseeren van zulk een arbeid. Bij leene openluchtsamenkomst valt te onderscheiden tusschen eene~pï-ediking door het woord en door Zranig of muziek. Beiden kunnen samenwerken, maar ook elk af zonderlijk aangewend : woTden. B.v. in Amsterdam is men van iGereformeerde zijde leerst begionnen met het houden van toespraken in de parken en toen zijn de evangelisatiezangkoren , , jUit den nood geboren". Ik stel mij voor, dat in vele gevallen de orde juist andersom zal zijn. Waar men 'er tegen opziet in de openlucht te spreken, daar zal al licht ©ene zangvereeniging bereid gevonden worden om eenige liederen in de openlucht te ziügen. Bij zulk een gezang kunnen aan het ptabliek traktaten worden uitgereikt. D'an groeit uit zulk eene Kanguitvoering als vanzelf eene samenkomst. Men begint de eerste maal het te zingen lied voor te lezen, een tweede maal verklaart men het een beetje, bij de derde gelegenheid is de verklaring: tot een toespraakje uitgedijd en.... Laten" eenige geschikte niaar beschroomde broeders het leens in dien geest aanvatten en zij' zuilen zien, hoie het werk den meester leert.

Het zal dus a, n het algemeen het geschikst zlijn in den zang het uitgangspunt te kiezen. In sommige plaatsen zal het geschikst eene plaatselijke christelijke z.angvereeniging aangezocht kunnen worden. Het is natuurlijk eisoh, dat men eenvoudige liederen kiest met een dnidelijken tekst. Men kan hiervootr eene verstandige keus doen uit den bundel van Joh. de Beer. Deze heeft vóór, dat men een keuj uit deze liederen ook ^indt op liederenbladen a 1 ot. par stuk, die men aan het publiek kan uitreiken. Uit muzikaal oogpunt voldoet de bundel van De Heer echter niet. Uit dit oogpunt is beter , aan te bevelen de bundel „Oude en Nieuwe Zangen", bijeengebracht door M. v. Woensel Kooij, (Uitgave van Bredée — Botterdam). Niet genoeg kan gewaarschuwd worden tegen mooi-doenerij. Men 'zinge natuurlijk en met gevoel. Het volk luistert op dit punt zoo scherp. Zij houden niet van „koude drukte", maar worden geimponeerd door het warm gevoel. In grootere plaatsen zal het gewenscht zijn ©en eigen evangeÜsatiefcoor te vormen. In geen geval mag de dirigent — zooals bij Chr. zangvereenigingen - wel eens het geval is — iemand buiten oinze kringen zijn. Sommige menschen maken onderscheid tusschen „bekeerd zingen" en „onbekeerd zingen". Met zulk eene stelling moet men voorzichtig ajn. In elk. geval houde men.er zich van overtuigd, • dat niet elk bekeerd mensch eene.bekeeide zangstem heeft. Maar zooveel is van . de genaamde stelbng zeker wiaar, dat al de medewerkenden in zulk-een arbeid eensgeestes moeten zijn. Wie zelf - voorwerp van evangelisatie is, kan niet evangeliseeren.

Heeft men nu eene zangvereeniging voor dit doel, 't zij gewonnen, 't zij opgericht, dan moet tijd en plaats van optreden bepaald worden. Men kan b.v. Iseginnen met eenige samenkomsten per seizoen en ti'achten van lieverlede tot eenen wekelijksdhen arbeid te komen. Bij weinig krachten of bij eene kleine bevoilking zal het wellicht aanbeveling verdianen de krachten op eene maandelijksohe samenkomst te concentreeren. Men dient een dag te bepalen naar de plaatselijke omstandigheden. Persoonlijk heb ik den indruk, dat samenkomsten op ©en weekavond beter slagen dan des Zondags. Men loopt dan te veel gevaar een Zondagsch publiek te krijgen. Als terrein van optreden kan dienen een park', speeltuin, plein, speelplaats van een school, bosdi, strand enz. Men moet hiertoe aan het gemeentebestuur vergunning vragen. Zeer geschilt is hst om b.v. op het kerkplein te zingen vóór de dienst aanvangt en zoo de menschen naar de kerk te lokken. Voor het welslagen van zulk een samenkomst moeten de geestverwanten zorgen. Er 'moet in het puhliek een kern zijn van ónze menschen. Dit bevordeJit het goede verloop. Voorbeelden — oiok' 't voorbeeld van goed luisteren — wekken.

Men zij echter niet te zenuwachtig bij zijne ordemaatregelen. Terecht zei de Berlijnsche pastor Scjhnepel: „Innerlijke autoriteit is beter dan uiterlijke autolriteit". Ho© meer iemand tracht zijn „figuur" te bewaren, des te .meer • loopt hij kans bespot te worden. Wie het voor God niet over heeft om uitgelacten te worden, die blijve thuis. Gij komt niet om de menschen een indruk te geven van uwe gaven, maar van uwe liefde. In den 'regel zial het dan goed gaan. Alleen op. moeilij.ke plasten kan toen .aanvrajg^n of de politie su!rveilleert, indien zij' dat ten minste eigener bewegfag niet doet.

Kan de ziaüg dus oiok' op zichzelf voorfcojrien, muziek door een fanfarecorps kan alleen als begeleiding van de zang of als loikmiddel voor het spreken dienst doen.

Peroemde voorbeelden van zang en muziek in diienst der Evangelisatie z'djn de Berlijnsche Kürrenda en de Havensbe'rgsche Piosaunenchöre. Pe Knrtienda is (het zingen door ©en koor van '10 a 12 knapen. Door den bekenden Stöck'er is deze arbeid in het leven geroepen en hüj^ is zieer geliefd 'geworden, lederen ZondagmO'i^en zingen z, ij' op de binnenplaatsen der Berlijnsche - wioiningcomplexen. De oprichter der P.osaunenchöre of fanfarencorplsen is Pastor Völfcening in hët graafscihaip Ravensberlg. De tegenwoiordige leider Pastor Kulo', door gansch Duitschland bekend als „de Rosaunengeneraal", moicM ik persoonlijk ontmoeten. Zijn troimpet verlaat hem nooit, nocjh op teis, noch op den kansel. Op stations en in den trein blaast hij dan bijv. , ', Een vaste burcht is onze God". Men deelde mij nolg ©ene aardige annecdote mede van 'dezen Poisaunengeneraal. Eens speelde hij in een volle coupé het Lütherlied. Een socialist vroeg hem spottend of (hiij ook ©en lied kon spelen op Marx en Lasalle. Geen oiogenblik uit het veld geslaigen, zette Kulo' de trompet aan den mond en weldra klonken tot hilariteit der reizigers de tonen van een populair liedje:

„Du bist vertückt mein kind

„Du 'muszt nach Berlin!"

Maar ter zake.

Men zal natuurlijk"'W'haar moeten streven, de zanguitvoering te doen uitgroeien tot eene evangelieverkondiging. Dit zal veelal geschieden moeten door vrijwillige krachten. Dit is niet onmogelijk. Allereerst kan de predikant, - indien geen lichamelijke bezwaren het verihinderen, hierbij, pp-'treden. Wellicht zal hij als bezwaar op'Werpen, dat hij den volkstoon niet piaklcen kan. Dan moet hij dit trachten t© leeiren. Een predikant móél den volkstoon kennen, oiok' voor zijn eiglen pastorialen arbeid. OiOk de kanseltaai ma; g nooit'afsterven van het leven. En buiten den predikant zullen er toich wel enkele broedeïs of zusters te vinden zijn, die op eenvoudige en duidelijke wijze rekenschap kunnen geven van hun geloof. Eisch is edhter, dat hiien zich goed voorbereidt. Dat is trouwens bij elk werk zöO', b.v. een goede Zondagsdhool-'onderwijzer(es) zal er niet op; raak redeneeren maai' zich teïde|ge voorbereiden. Juist een eenvoudig, klaar woord js altijd een overdacht wooird. Vrome babbelaars zijn 'hier niet te gebruiken.

Als voo'rbeeld laat ik hier volgen de regeling, die voor ^enkele weken door den kericeraad der Geref. kerk te Zaatndam, is vastgesteld. Zij is bedoeld als eene eenvoudige praqüsohe 'j-egeling. Juist als zoodanig kan zij wellicht ook elders dienst doen.

Regeling voor den arbeid .Straat prediking.

1. De 'Commissie voor den Evangelisatie-arbeid te .Zaandam bedient zich als iniddel tot Evangelisa.tie ..ook van de Straatprediking.

2. De Straatprediking wordt opgedragen aan een vijftal leden, , die mot elkander de sub-connmissie voor de Straatprediking vormen. Uit haai", midden •wijst deze Bub-oommissie een leider, een penningmeester en een bibliothocaris aan.

3. lOnder Straatprediking wordt verstaan: het •het prediken van Ji'et Evangelie, bet zingen van Chiistelijke liederen en het colporteeren met Christelijke lectuur op openbare plaatsen, alsmede w'at voorts voor dit - doel dienstig kan worden geacht

4. De .sub-.oonimissie houdt voor dezen" arbeid een .afzonderlijke kas. In deze kas wordt gestort de opbrengst der collecte, die eenmaal per jaar bij den Openbaren Eeredienst der Gerefcmeerde Kerk zal worden gehouden, alsmede alle bijdragen en giften, die voox dit doel inkomen. Voor zoover de kas dit toelaat is de snb-oommissie gerechtigd alle middelen aan te Schaffen, die zij noodig acht.

Zoo vaak idit gevraagd wordt en ten minste eenmaal per jaar in de maand Jannari doet de sobcommissie rekening en verantwoording aan de Commissie voor den Evangelisatie-arbeid.

5. Op elke vergadering van do Commislsie voor den Evangelisatie-arbeid brengt de suboommissie

voor de Straatprediking verslag uit van tiaTen arbeid.

6. Als spa-ekeTs bij de StraatpTediking treden slechts personen lop', die opi daartoe strekkend advies van de isub-oomtnissie door de Commissie voor den Evangelisatie-aibeid zijn voorgedragen aan den Kerkeraad en door dezen zijin benoemd.

7. De Bub-oommissie voert al haren arbeid uit in gebondenheid aan deze regeling en voor zooveel noodig volgens nadere opidracht van de Commissie voor den Evangelisatie-arbeid.

Tioit zoover de Zaaindamsctie regeling. Vinde bet navo'lging, waar men dit werk nog •niet ter band nam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen