Het meeste van alle moeskruiden.

Onder Israels wettischen dienst was Pinksteren niet het hoogste feest.

De vreugde v, an-het L oof hu ttenf ees t was rijker en grooter, want dan mocht men God danken niet alleen voor den tarweoogst, maar ook voor de ingezamelde vruchten en den voltooiden wijnbouw.

Zoo nu ook zijn wij kinderen van het'Nieuwe Testament met ons Pinksterfeest nog niet aan het einde gekomen van onze vierdagen.

Wij moeten nog verwachtend uitzien naar een h o o g e r 'feest.

Daar is nog een christelijik Joofhuttenfeest, dat eenmaal in de eeuwige tabernakelen zal worden gevierd.

Nu nog maar ide eerstelingen.

Dan de volle oogst in de hemelsche schuren vergaderd en het wooTd van Jezus vervuld, dat Hij den wijn nieuw zou drinken in het Eoninkrijk •Gods.

Tot zoolang blijven we geloovig wachten.

De kiem van het gewas der genade moge klein zijn; zij is toch vol van kracht.

Wat heeft de Heiland ons daarvan op eenvoudige wijze onderwezen iii de gelij'kenis van het mosterdzaad.

Waarbij — zoo heeft Hij gevraagd — zullen wij het iKonihkrijk Gods vergelijken of met wat gelijkenis zullen wij het gelijken? Bij een mosterdzaad, hetwelk, wanneer het in de aarde gezaaid wordt, het minste is van alle de zaden, die op de aarde zijn. En wanneer Tiet gezaaid .is, gaat het op en wordt het meeste van alle de moeskruiden, 'en maakt groote takken, alzoo dat de vogelen des hemels onder zijne schaduw kunnen nestelen. ' '

Hoe klaar is deze gelijkenis. Een kind kan haar begrijpen. En toch, hoe diep en rijk is dit onderwijs.

Het Koninkrijk Gods is hier niet het Koninkrijk van 'Gods almacht, van Zijn majesteit en hoog bewind, waarva.n wij zingen: Uw Koninkrijk heerscht over alles, Heer! Hier is bijzonder bedoeld het rijk Zijner genade in Christus, waaira.an Hij door Zijn 'Geest en Woord onderdanen toebrengt, die Zijn K-oningsch'a, p erkennen en belijden, en zich in 's iKonings heerlijkheid verheugen.

Dit rijk wordt hier vergeleken bij een mosterdplant, in het Oosten een kruidachtig gewas, waarvan het zaad zoo''n nietig korreltje is, dat er vele van in één gram gaan.

Er zijn nog wel kleinere zaden, b.v. van de orchideeën en van allerlei moerasplanten, die zaadjes hebben zoo ïïjn , als stofjes.

Maar Jezus spreekt alleen van zladen op den begroeiden akker, van zaaizaden. Uit dat ééne kleine mosterdkorreltje groeit een gewas zoo'hoog als een kleine boom, wel 4 M. boven den grond. Allerlei vogelen, vooral de goud-en distelvinken legeren zich in de takken, eten van de vruchten, en zoeken er schaduw voor de 'felbrandende zon.

't Is dus wel een voorbeeld van groeten groei uit een heel klein begin. .

Zoo is het ook met het iKoninkrijk' Gods, dat de Heere Jezus predikte en bracht op aarde.

't Begon als een simpel onooglij'k zaadkorreltje, wa.arva, n niemand vermoed zou hebben, dat er zulk een geweldige groeikracht in kon schuilen, dat in zoo klein bestek zulke sterke energieën lagen opgehoopt.

ïoen Christus ten hemel voer was Zijn aanhang zoo gering — elf discipelen, zeventig jongeren, honderd twin tig geloovigen, vijfhonderd broe-'deren in Galilea.

Dat was alles.

Als gezanten zond Plij uit een twaalftal ongeleerde mannen, buitenmenschen, visschers, een tollenaar, waarbij zich straks een taprjtwever uit Tarsen zou voegen.

Op hun tocht onder de vofkeren kregen zij geld noch goed mee, geen teer'k'ost of wapenen, geen uitrusting en geen geloofsbrieven.

Niets dan alleen het Woord van hun Meester, het zwaard des 'Geestes, waa, r de wereld om lachte.

En met dat wapen alleen moest een ongeschoolde cohorte de vijianden overwinnen.

En toch, veracht dat simpiel"•mosteirdzaadje niet!

Er liggen levende kiemen in, die bevrucht zijn door den H. Geest Gods, wondersterke krachten van wereldverwimiend geloof.

De discipelen zullen er wel eens moedeloos aan gewanhoop't hebben of er uit zoo onaaflxienlijk zaadje een boom zou groeien.

Maar-dat is toch geschied.

Reeds drie eeuwen later was het christendom een . hoogopgeschoteia boom geworden.

Op den keizerlijken burcht te Rome staat de banier des kruises geplant en kerkklokken luiden tot diep in Europa.

Wie in onzen tijd den toestand der christelijke wereld overziet, weet, dat er veel oorzaak tot droeve klacht is. Vergeet echter niet, dat het werk Gods toch is voortgegaan en de Heere den groeten boom heeft laten groeien uit het kleine mosterdzaad. De Pizifcstergemeen'te van drie duizfend zielen is uitgegroeid tot een machtig volk' van honderden millioenen gedoopten. Het Evangelie, uitgegaan van den uithoek van Galilea, , wordt nu gepredikt in meer dan driehonderd talen en meer da, n vijftienhonderd zendingsposten arbeiden verder aan de opdracht: Gaat dan heen, predikt het Evangelie.

Wanhoop diis niet aan den voortgang van het werk des Heeren..

Laat ons moedig arbeiden in Zijne kracht.

Ook al is het genadewerk in eigen hart nog' klein, als een simpel mosterdzaad.

De Heere des oogstes geeft bloei en groei. Dien zegen'biddend inwachtend willen we in plaats van bitter te klagen, daarvan spreken fot Gods lof, dag en nacht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen