Het Congres te Montevideo.

Het loopt met de zendingscongressen en zendingsconferenties zoo druk, dat men er ternauwernood oog op kan houden. Wi| stemmen graag toe, dat de een nog belangrijker is dan de andere, maar slechts iemand, die zijtai geheele leven aan de wending gewijd hoeft, kan ze allen in zich opnemen en verwerken.

Een viitzondering ter bespreking maken wij' echter voor bet congres, dat in Maart van dit jaar te Montevideo in Uraguay, Zuid-Amerik'a, is gehouden. Deze uitzondering moge allereerst gerechtvaardigd worden door het feit, dat Zuid-Amerika met zijn zendingsarbeid tamelijk wel buiten onze belangstelling valt. En hebben ^ij! het recht te doen, alsof daar niet Gods koninkrijik komt?

Het is een geweldig groot terrein, gelijk' enkele cijfers kunnen leeren. Dr R; ob. Spiear, die het congres bijwoonde en er ©en verslag van geeft in „The Int. Rev. of Miss." noemt ze. Zuid-Amerika is zoo groot als de Vereenigde Staten van Noord-Amerika, Alaska en geheel Europa bijl elkander; alleen Brazilië is zoo gro-of als Europa; en Columbia, een van de kleinste landen, heeft toch een oppiervlakte als Duitschland, Frankrijk, Nederland en België te zamen.

Daartegenover staat een zeer dunne bevolking; Japan, dat slechts één derde van de oppervlakte van Venezuela heeft, heeft toch ©venyeel inwoners als heel Zuid-Amerika. Dat dit den arbeid dier zending grootelijks bezwaart, behoeft geen betoog.

Daarbij komt het groote onderscheid tusschen de verschillende landen als derde moeilijkheid. Bïazilië b.v staat als landstreek met een eigen taal en ontwikkeling, met zijh kerken en scholen, geheel op zichzelf; de drie repiublieken van Rio de la Plate, verschillen van elkander evenveel als van het overige Zuid-Amerika. Het ondersöheid tusschen de landen aan de West-en de Oostkust is reuzengroot, en tusschen de landen aan de Westkust onderling niet minder.

Moet bijl zulke groote verschillen en tegenstellingen, bij! die ontzettende afstanden en scihaarsoh© bevolking, het zendingswerk niet bij^Jondere eischen stellen? En zal in dit alles eenheid kunnen worden gebracht?

Men beeft het gepoogd.

Het koninkrijk Gods is toch ook in Zuid-Amerika. Wiji spreken nu niet van de Roomsdh© kerk, dia daar in diep verval is, al neemt zijl ©en ovjerheerschende positie in. Maar er zijin onderscheidene bloeiende Evangelische kerken. En het congres te Montevideo bedoelde niet de zenidielingen, nodh de zendingscorporaties, maar de kerken, die vrucht zij'ö. van den daar verrichten zendingsarbeid, eens bijl elkander te brengen in hun aJgevaardigdlen(; ; het was dus een vergadering der Natioale of Inlandsche kerken. En omdat niet alleen het zendingswerk zoiU worden besproken, maar ook anidere Christelijke actie, gaf men het den naam (Viaii Congres voor Christelijken arbeid.

Het was niet de eerste poging eenheid te brengen in de veelheid. 12 jaar geleden toch hadden de zendingscorporaties van Noord-Amerika te New-York de belangen van Zuid-Amerika in een klein comité reeds besproken, ^en samenwerking tot stand trachten te brengen tusschen de zendingsarbeiders, vooral wat het onderwij's en de literatuur betreft.

Een directe vrucht van deze vergaldering was 'een congres, in 1916 gehouden te Panama, waar niet minder dan 500 deelnemers waren uit heel de wereld schier.

Dit congres hechtte o.a. zijn goedkeuring aan een comité, door de zendingscorporaties reeds vroeger benoemd, dat samenwerking wilde aanbrengen tusschen de verschillende zendingslicbamen in Zuid-Amerika, en mede door die goedkeuring heeft dit comité veel en goed werk in deze 9 jaren kunnen verrichten.

Het congres van Montevideo was kleiner dan dat van Panama, maar heeft heel wat meer vruchtbaar gewerkt. De 315 deelnemers vertegenwoordigden niet minder dan 18 volken; de oongrestaai was het Spaansch, hoewel ook in bet portugeesdh werd gesproken, evenals in het Braziliaansch; opj kerkelijk gebied was het een allegaartje, want behalve de 36 organisaties en kerken uit Zuid-Am-e^ rika, waren ook vertegenwoordigd het Heilsleger, de Darbisten, de Zevendedag-adventisten, de kerk van Engeland, die van Schotland, de Waldensen, de Evangelische kerken van Frankrijk en Spianje, en al de Amerikaansche en Canadeesche kerken, die belang hadden bij' den arbeid] in Zuid-Amerika. Men zou zich dus niet moeten verwonderen, indien het op zulk een congres „spaansch" was toegegaan!

De Roomsche kerk was zelfs aanwezig; en ook had men sommigen uitgenoodigd, die tot geen enkele kerk behoorden! Inderdaad, dat was wel heel ver gedreven. Op een Van de avondvergaderingen, genoemd „De avond van het open hart!", spraken deze „broeders". Van de Evangelischen waren er, die hiertegen bezwaar maakten, maar toen deze op een anderen avond bun gemoed ge-

lucht hadden, was het congres ervan, overtuigd, dat dit novum nog niet zoo kwaad was 'geweest; het was duidelijk geworden, schrijft Dr Speer, dat, wat ook scheidde, . er dieper liggende dingen waren, welke vereenigden!

Htet is mogelijk; maar wij kunnen toch de bezwaarde broeders verstaan; immers de Roomsche kerk verklaarde openlijk de Evangelischen als onwettige scheurmakers, en plaatste als gpschrift boven het graf van de Protestanten, op den heuvel Santa Lucia: „ballingen van hemel en aarde". Dr Speer beweert echter, dat de Roomsche kerk officieel wel zoo spreekt, maar vele leden toch Sympathie hebben voor het streven der Evangelische kerken.

Al koos het congres niet den naam van zendingscongres, mede om te doen uitkomen, dat het niet de zendingscorporaties, maar de Inlandsche kerken waren, die hier vergaderden, toch bedoelde men het zendingswerk te bevorderen en de zendingskerken tot eenheid en grooteren bloei te brengen.

Op echt Amerikaansche wij'ze werd echter de christianiseering der maatschappij sterk op den voorgrond geschoven; het ging alzoo meer om de Christelijke cultuur dan om de Christelijke kerk; meer om de ethische waarden dan om de prediking van het Evangelie. Daardoor werd het ook mogelijk, dat al deze vogels van diverse kerkelijke pluimage konden samenwerken, zonder elkander naar de keel te vliegen. Trouwens, het wordt in de Angelsaksische zendingsactie meer gezien, dat de zending het sociaal program schuift voor de verkondiging van het Woord van God.

Dit wordt bevestigd door de 12 punten, in rapporten uitgewerkt: onbezette streken. Indianen, op[voeding, Evangelisatie, sociale bewegingen, gezondheidsdienst, de kerk en de maatschappij, christelijk onderwijs, literatuur, samenwerking iusschen vreemde en inlandsche werkkrachten, bijzondere godsdienstige problemen, samenwerking en vereeniging.

Dr Speer merkt in verband met deze opsomming op: „De zending in Zuid-Amerika is altijd allereerst evangelisch geweest. In Brazilië verklaarde eenige jaren geleden een sterke groep zendelingen zich tegen de invoering van onderwijs als zendingstaak, uitgezonderd de opleiding van Christelijke arbeiders, en te Panama was de vrees voor de moderne sociale opvattingen zeer duidelijk merkbaar. Te Montevideo was dit anders geworden; de kerken en de zending waren er overtuigd van de groote sociale concepties yan het Nieuwe Testament werden zich beter bewust dan tevoren van de beteekenis van de Menschwording van Gods Zoon voor de verhoudingen der menschen onderling en voor het persoonhjke leven”.

Waar zoo op de sociale kwesties de nadruk werd gelegd, spreekt het vanzelf, dat 'het rapport hierover een „doorwrocht - stuk" is. Het gaat niet aan, de conclusies allen hier te noemen; wij' nemen er iets uit, om te laten uitkomen, hoe deze zendingsconferentie in het teeken van den socialen arbeid stond.

„Sinds Christus zelf geen onderscheid maakte tusschen mannen en vrouwen, behooren de evangelische krachten de publieke opinie te bewerken, om te staan naar gelijke rechten en plichten van mannen en vrouwen voor de wet, en naar eenzelfden maatstaf van zedelijkheid in haar hoogste opvatting.

Het is noodzakelijk een speciale studie te wijden aan het emigrantenvraagstuk (met name in Argentinië en Brazilië) met het oog op het verschaffen van een behoorlijke omgeving aan dezen, en g\mstige gelegenheid voor economische, sociale en geestelijke ontwikkeling.

Wij bevelen alle Christelijke krachten, die op het Amerikaansche vasteland werken, aan, om studie te maken van de oorzaken van den oorlog en het tegengaan ervan, en dat zij beide bidden en werken mogen, zonder ophouden, opdat de geest van den vrede en de practijk der gerechtigheid eens en voor al den vloek van den oorlog van deze wereld mogen uitbannen.

Christus roept ons tot algemeene broederschap. Vrede in de industrie en onder de volken, economische welstand voor allen, de verheffing van de standen zonder vooruitzichten, de ontwikkeling der blanke rassen, de verrijking van alle volken door de vrije uitwisseling van wetenschappelijke en geestelijke ontdekkingen, de volkomene verwerkelijking onzer hoogste menschelijké mogelijkheden , dit alles verwacht de erkenning en de practijk van de algemeene broederschap.”

Doch genoeg. Het congres kan zeer nuttig werk gedaan hebben, vooral voor Zuid-Amerika, maar het schijnt ons van uit de verte toe, dat men toch heel veel overhoop heeft gehaald, wat slechts in zeer ver verwijderd verband met de zending staat; en het kan de vraag zijn, of men niet beter gedaan had zich te concentreeren op de zaken, die in onmiddellijken samenhang met den arbeid der zending en den geestelijken bloei der Evangelische kerken aldaar staan.

Als teeken des tijds is echter dit congres van groote beteekenis te achten; overal is beweging, opleving, inspanning van alle krachten, zoeken en bewandelen van nieuwe banen, opsporen van nieu­ we arbeidsmogelijkheden, een zich werpen op alle levensterrein. Moge 'in deze beweging de zending zending blijven, en haar zelfstandige positie blijven innemen; bet zou zeer te betreuren zijh, indien zij, al was het ook alleen in Zuid-Amerika, zioh verloor in een algemeene Christelijke sociale actie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen